http://www.imgim.com/4175incii6566286.jpg

"Hadi kalk lan velet!" Üvey babamın öfke dolu sesiyle uyandım. Ellerimi ve yüzümü yıkadıktan sonra mutfaktaki kutuyu alıp dışarı çıktım. Kutunun içinde kuru ve ıslak mendil paketleri vardı. Her sabah yeni bir kutu ile sokağa çıkıyor, kapı kapı, yol yol dolaşıp kutuyu boşaltmaya çalışıyordum. Kazandığım tüm parayı üvey babam alıyor, üstüne üstlük her gün dövüyordu beni. Kutuyu boşaltamadığım günler daha çok dövüyordu! içimdeki katil daha o günler büyümeye başlamıştı... Bütün gün mideme sadece bir tane simit, bir litre su ve iki tane elma giriyordu. Bunları da para üstü bırakan tek tük insan sayesinde alıyordum. Eve döndüğümde üvey babam yine televizyonun başında içki içiyordu. Kazandığım paraları teslim ederken kutuda birkaç tane paketin kaldığını görünce küplere bindi...

Not: Hikayemi on yedi yaşının altındaki birisinin okumasını tavsiye etmiyorum! Bazı bölümlerde düzeltme yaptım.

Bu adamı alıcan Lomburlop lomburlop Hömbürlöp hömbürlöp Şomburlop Şomburlop gibicen dıbını parçalıyıcan aq

Üvey babam başlarda pek de kötü biri sayılmazdı. Ara sıra içki içmesinin ve biraz tembel olmasının dışında iyi biri sayılırdı. Dört ay önce annem evi terk edip babamın peşine düştü. Üvey babam bunu bir türlü kabullenemedi. Ben de öyle... Çok kısa bir süre sonra kendini içkiye ve tembelliğe bıraktı. işe gitmiyor ve sık sık içki içiyordu. Bir gün beni erkenden uyandırıp çalıştırmaya başladı. Tabi bir de ezmeye... Her gün anneme olan hıncını benden çıkarıyordu; beni dakikalarca azalıyor, dövüyor ve bana bir sürü küfür ediyordu. "Yeter!" dedi içimden bir ses: "Yeter artık! Bu herif yaptıklarının bedelini ödemeli!" "Evet!" dedim kararlı ve hüzünlü bir halde: "Evet! Çoktan hak etti!" Gece olmasını bekledim...

Elif sol elini omzuma koyup "Üzülme, olan olmuş. Geleceği düşün. Geleceğe odaklan." dedi. "Haklısın, öyle yapıyorum." dedim. Tekrardan gülümsedi. O tertemiz, mutluluk verici yüzü parlıyordu. Çok kısa süren bir dalgınlıktan sonra "Sen neden buradasın?" dedim. Yüzü ekşidi. "Annem ile babam beni iki yaşımdayken buraya bırakmışlar." dedi. "Kim bilir neden bıraktılar acaba?" dedim. "Yetişkin birisi olunca onları arayacağım, bulacağım ve aklımdaki bütün soruları onlara soracağım." dedi. "Bakarsın birlikte sorarız." dedim gülümseyerek. "Kim bilir? Belki." dedi gamzelerini bana göstererek... O gün Elif ile arkadaş olduk. Birlikte oyunlar oynar, sohbet eder olduk. Arda bana ara sıra nefretle bakıyordu. Bu durum canımı sıksa da umursamamaya çalışıyordum. Bir gün Elif ile oynarken yanımıza Arda geldi...

Gece olunca mutfaktan ekmek bıçağını alıp pislik herifin odasına gittim. Horul horul uyuyordu. Kalbim hızlıca çarpıyordu. Ama korkuma yenik düşmeyecek kadar büyümüştü içimdeki katil... Bıçağı dikkatli bir şekilde hizalayıp karın boşluğuna saplayıverdim. Hemen sonra karnının etrafında dans ettirdim bıçağı. Darbelerimi hızlıca ve acımasızca vurmuştum. Tıpkı onun gibi... Çok kısa bir süre önce fal taşı gibi açılmıştı gözleri. Son nefesleriyle konuşmaya çalışıyordu. Yine hızlıca ve acımasızca üç kez boğazına, bir kez de ağzına sapladım bıçağı. Birkaç saniye sonra cansız bir beden yatar oldu karşımda. Bıçağı yere atıp "Yaptıklarının bedelini ödedin pislik!" diye bağırdım. Kaçtım evden. Rastgele koştum dakikalarca. Son olarak teslim olmaya karar verdim...

Ayağa kalkıp kemerle dövmeye başladı beni. "Ulan kaç kere dedim elindeki paketleri bitirmeden gelme diye?" dedi bağırarak. Dedi demesine de bilmiyordu ki akşamleyin yan kesicilerin, uyuşturucu bağımlılarının, sapıkların sokaklarda dolaştığını ve kendini beğenmiş, bencil insanların beni ve benim gibileri aşağıladığını... Bir sürü kemer darbesinden sonra "Defol lan odana!" diye bağırdı. Zar zor ayağa kalktım. Ağlayarak odama gittim. Yine yatağıma uzanıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Bütün bunların sorumlusu annem ile babamdı! Babam bir yıl önce annemi aldatıp başka bir kadınla evlenmişti. Benle annemi terk etmişti. Annem de kısa bir süre sonra bu pislik herifle evlenmişti. Ama aklı hâlâ babamdaydı...

Sonra adam ile arabaya bindik. Şoför koltuğunun yanındaki koltuğa oturdum. Yolda giderken "Adım Necati. Sana babalık yapamam ama abilik yapacağım." dedi. "Sağ olun Necati Abi." dedim. Nedense Necati Abi'nin konuşmalarında sahtekarlık sezinliyordum... Eve girdiğimizde "Hoş geldiniz." dedi gülümseyerek Necati Abi'nin karısı. Daha sonra yemek yedik. Yemekte ve yemekten sonra bol bol muhabbet ettik. Televizyonda popüler mafya dizisi vardı. Şaşırdım, "Hayret daha bitmemiş. Bir zamanlar bende izlerdim." dedim içimden. Dizi bitince odama gidip yattım... Acı, tatlı altı seneyi geride bıraktım bu insanlarla. Başlarda çok iyi davranmışlardı bana. Yanlarında yaşamaya başladıktan iki ay sonra gerçek yüzlerini görmeye başlamıştım. Necati Abi karanlık işlerle uğraşıyordu. Sabah erkenden işe gidiyor, akşam ne zaman eve geleceği belli olmuyordu. Çok ufak bir problemde bile azarlıyordu beni... Hande Abla ise insanları kullanmayı, dizi izlemeyi ve dedikodu yapmayı çok seven bir kadındı. Beni yaklaşık altı sene boyunca amele gibi kullanmıştı. Evin işlerinde ona yardımcı olmuştum, bazen çoğu işi bana yaptırmıştı. On sekiz yaşıma geldiğimde akşam yemeğinden sonra Necati Abi benimle özel olarak konuşacağını söyledi. Hande Abla'yı komşuya yolladıktan sonra başladı konuşmaya...

Kısa sürede taksi bulup karakola gittim. işlediğim suçu ve neden işlediğimi anlattım görevli polis abiye. Bir ekip yolladı eve. Ekip gelince gördüklerini anlattı. Hakkımda tutanak tutuldu. Ertesi gün mahkemeye zütürüldüm. Henüz on bir yaşında olduğumdan dolayı altı ay hapis cezası aldım. Ceza sürem bittikten sonra büyük ve görkemli bir çocuk yuvasına zütürüldüm. Çok şaşırdım. Annemin veya babamın yanında olacağıma benim yaşlarımdaki çocukların yanındaydım. Müdür Teyze konuşmasını yapıp odadan çıktı. Kısa bir süre sonra aralarından biri endişeli bir halde konuşmaya başladı. Benim çocuk hapishanesinden getirildiğimi ve katil birisi olduğumu öğrenmiş. Müdür Teyze ile Jandarma Abiyi konuşurlarken duymuş. Artık hepsi bana korkuyla bakıyordu...

ilk gece epey geç uyudum. Annem ile babamı düşündüm. Sanırım ikisi de istememişti beni. Artık ikisi de umurumda değildi. Bir an önce buradan kurtulup yeni bir hayata başlamak istiyordum. Sabah çocukların gülüşmeleriye uyandım. Büyük, beyaz örtülü bir masa etrafında toplanmış, kahvaltı ediyorlardı. Bir yandan gülerek konuşuyorlar, bir yandan da önlerindeki yiyeceklerden yiyorlardı. Ellerimi ve yüzümü yıkadıktan sonra masaya doğru yürümeye başladım. Boş sandalyeye oturdum. Ben oturunca sustular, asık suratla kahvaltı yapmaya devam ettiler. Ben de biraz atıştırıp kalktım. Kısa bir süre sonra orta boylu iki abla geldi. Masayı toplayıp temizlediler... Canım sıkılıyordu. Kimse benimle oynamıyordu. Yatağıma uzandım. O esnada tartışma sesleri duydum...

Sonra üstündeki tişörtü yırttı. "Ne yapıyorsun be?!" diye bağırdım. "Tuvalet cezası yerine hücre cezası al da aklın başına gelsin." dedi. Sonra ağlayarak odadan çıktı. Birkaç dakika sonra Müdür Teyze geldi odaya. Bana bağırdı, tokat attı. Kolumdan tutup zemin katın aşağısındaki karanlık odalardan birine zütürdü beni. "Birkaç gün burada kal da aklın başına gelsin." dedi ve kapıyı kilitleyip gitti. Çok üzüldüm. Ama ağlamamak için tuttum kendimi. intikam yemini ettim. Birkaç saat sonra bir abla tepsiyle yemek getirip gitti... O karanlık odada üç gün geçirdim. Geçirdiğim süre boyunca genelde Elif'i düşündüm. Odada geçirdiğim ilk gün ondan hoşlandığımı fark ettim. Hiç unutmam geçen gün bana "Ben seni bırakmayacağım, terk etmeyeceğim. Seninle iyi ki tanışmışız." demişti. Sözleri bitince sarılmıştı bana. Ben de ona sarılmıştım...

Karanlık odadan çıkınca çok sevindim. Mutlu mutlu, koşa koşa gittim asıl odama. Mutluluğum uzun sürmedi. Çünkü, Elif yoktu odada. Enver'den öğrendim: Dün akşam zengin bir aile gelip evlatlık olarak istemiş Elif'i. Elif de direk kabul etmiş. Çok sinirlendim. Kalbimde acı hissettim. Öfkemin yerini hüzün aldı. Yatağıma gittim. Yattım ve Elif'i düşündüm. Başta çok kızdım ona, ama sonra hak verdim. Kendisini kurtardı, iyi yaptı hem de çok iyi... O gün Arda ile konuşmadım. Ertesi gün kahvaltıdan sonra Arda'nın yakasına yapıştım. "Seni uyarmıştım." dedikten sonra Arda'nın burnuna sıkı bir yumruk attım. Yere yapıştı. Tekmelemeye başladım onu. Birkaç saniye sonra Müdür Teyze girdi odaya. "Hemen benimle gel!" diye bağırdı...

Ters bir hareket yapıp sağ kolunu kırdım, başını masaya dayadım o polisin. O esnada diğeri silahını çıkarttı. Önümdeki polisi kendime siper ederken belimdeki silahı hızlıca çıkartıp diğerine üç el ateş ettim. Tam dördüncü mermiyi sıkıcaktım, sağlam koluyla karnıma dirsek attı kendime siper ettiğim polis. Sonra silahım yere düştü. Yüzüme yumruk attı. Boğazımı sıktı, iyice duvara dayadı beni. "Geberticem ulan seni!" diye bağırdı. Nefes alamamaya başladım. iki elimle elini boğazımdan çekmeye çalışıyordum ama başaramıyordum. Cinsel organına tüm gücümü kullanarak dizimle vurdum. Dengesi bozuldu. Elini boğazımdan çekip büktüm. Bu sefer sol elini kırdım. Dalağına dizimle vurup yere serdim onu. Sonra demin yere düşen silahımı alıp "Sen geber!" diye bağırdım ve kafasına ateş ettim. Arka kapıdan çıktım hemen. Koşmaya başladım, çok hızlı koşardım...

"Bu çocukla çok samimisin. Bu kadar samimi olma. Bir gün pişman olursun." dedi Elif'e. Elif ise "Ben halimden memnunum. Git başımdan." dedi. Bunun üzerine Arda, daha fazla sinirlenip bana "Görüşeceğiz seninle." dedi tehditkar bir sesle. Ertesi gün öğlenleyin çocuklar bahçe teneffüsüne çıktı. Kısa bir süre sonra Arda geldi yanıma. "Sen çok oldun. Hem geçen gün üst dudağımı patlattın hem de Elif'i yanına çektin." dedi. "Bitti mi söyleyeceklerin?" dedim ayağa kalkarak. "Şimdilik bitti." dedi. "O halde beni iyi dinle. Senden ve senin gibilerden benden nefret ettiğinizden daha çok nefret ediyorum. Eğer benimle uğraşmaya devam edersen bu sefer bir yumrukla elimden kurtulamazsın." dedim. "Sen de bana bir daha zarar verirsen bu sefer bahçe cezası yerine tuvalet cezası alırsın." dedi. "Hiçbir ceza umurumda değil. Benimle çok uğraşanın sonu kötü biter." dedim. "Beni de mi öldürürsün?" dedi. "Öldürmem ama benimle uğraştığına pişman olursun." dedim. "Asıl sen pişman olacaksın." dedi ve kendine yumruk atmaya başladı...

Giderken Arda'ya baktım. Burnunu tutmuş yerde yatıyordu. Müdür Teyze "Sonunda kurtuluyorum senden." dedi aşağıya inerken. Müdür Teyze'nin odasına girdik. Misafir koltuğunun birinde orta yaşlarda, şık giyinimli, bıyıklı bir adam oturuyordu. Müdür Teyze yerine geçerken adamın oturduğu koltuğun karşısındaki koltuğu göstererek "Otur şuraya." dedi. Denileni yaptım. "Bu beyfendi seni evlatlık almak istiyor yavrucum." dedi Müdür Teyze sevinçli bir halde bana bakarak. Sevincinin kaynağını tahmin ediyordum... Daha sonra adam konuşmaya başladı: "Merhaba Mert. Hakkındaki pek çok bilgiyi öğrendim. Eğer istersen seni evlatlık almak, sana yeni bir yaşam sunmak istiyorum. Sürekli mutlu olacağın bir yaşam. Eşim de seni çok istiyor. Teklifimi kabul edersen çok seviniriz." dedi gülümseyerek. Birkaç saniye düşündükten sonra adamın teklifini kabul ettim. Bir tane kağıt ben, bir tane de adam imzaladı. Gerekli evraklar tamamlandıktan sonra adam ile çıktım yuvadan. Son bir kez baktım buraya. "Burayı özleyeceğimi zannetmiyorum." dedim içimden. Aklıma Elif geldi. Derin bir iç geçirdim. Seni de unutucam Elif, seni de...

Tam silahı kafama dayadım, tanıdık bir sima girdi içeriye. Çok şaşırdım. Parmağı silahının tetiğinde "Ulan emekli olacağım. Hâlâ uslanmamışsın." dedi Amir Ufuk. "Sana söylemiştim Amir. insanlar iyi kalpli olmadıkça uslanmam." dedim. "Senin gibiler yüzünden emekli olamıyorum pgibopat çocuk." dedi gülerek. "Bazı şeyleri kafana çok takma Amir. Sen de hasta olursun." dedim. "Yakında sayenizde tımarhanelik olacağım. Şu manzaraya bak! Annesi ile babası yerde ölü yatan, katillikte doçentlik yapmış bir adam duruyor karşımda. Neyse hadi bırak şu elindeki mereti. Daha seninle piknik yapacağız." dedi Amir Ufuk. "Bilmediğin çok şey var Amir. Mesela bu hayatta en iyi neyi anladığım biliyor musun: Kimseye güvenilmezmiş!" Tiuv!

-SON-

Çabuk alıştım işe ve kısa bir süre sonra yine içimdeki katilin büyüdüğünü hissetmeye başladım... Aylar geçti. Uzun bir süre boyunca Necati Abi ile onlarca kez satış yaptık, adam öldürdük, baskın atlattık. Bir gün eve gittiğimde bu zamana kadar Hande Abla'ya hiç dikkatli bakmadığımı fark ettim. Hande Abla'ya dikkatli baktığımda gerçekten güzel bir bayan olduğunu fark ettim ve artık onu görünce tahrik olmaya başladım. Gün geçtikçe daha çok istedim onu. Özellikle süt bacakları beni benden alıyordu. Otuz dört yaşında olmasına rağmen vücudu çok diriydi. Bir gün eve Necati Abi'den önce geldim. Oturma odasına girdiğimde Hande Abla bacak bacak üstüne atmış televizyonda dizi izliyordu. Selamlaştıktan sonra çaktırmadan baştan aşağıya süzdüm onu. Siyah eteği dizlerinden biraz yukarı sıyrılmıştı. Sağ ayağıyla ayağındaki terliğin sallanışını izledikçe daha çok tahrik oldum. Soluğu banyoda aldım. Ne yapıp edip bu kadını elde etmek istiyordum...

Kalktığımda Arda, Elif'in bebeğini çekiştiriyordu. Elif ağlamaya başlayınca kendimi çok kötü hissettim. Öfkelendim birden. Hızlı adımlarla Arda'nın yanına gittim. "Rahat bırak kızı!" diye bağırdım. Arda ise "Sana ne be?!" diye bağırdı. Daha çok öfkelendim. "Rahat bırak kızı dedim sana!" dedim sert ve ciddi bir tavırla. "Ne olur kızı rahat bırakmazsam? Beni de mi öldürürsün?" dedi sinsice gülerek. O esnada uzun zamandır duymadığım bir ses duydum; derinlerden gelen tanıdık bir ses. "Daha fazla konuşmasına izin mi vereceğiz?" dedi. "Hayır." dedim içimden. Yumruğumu sıktım ve Arda'nın yüzüne patlattım. Sonra Elif hariç tüm çocuklar Arda'nın etrafında toplandı. Arda ağzını tuttuktan sonra ağlamaya başladı. Elinin kanlandığını fark ettim. Lavaboya koştu. Çocuklardan biri Müdür Teyzeyi çağırdı...

Bir hafta bahçeye çıkmama cezası aldım. Ertesi gün çocuklar bahçe teneffüsüne çıktıktan sonra Elif geldi yanıma. "Teşekkür ederim." dedi gülümseyerek. Gülümsemesi içimi ısıttı. "Önemli değil, görevimdi." dedim. Tekrar gülümsedi. Ama bu sefer gülümsemesi çok az sürdü. "Neden sana katil diyorlar?" dedi merak yüklü sesiyle. Yüzünde biraz şaşkınlık ve hüzün vardı. "Çünkü, üvey babamı öldürdüm." dedim soğukkanlı bir sesle. "Anlatmak istersen dinlerim." dedi. "Belki daha sonra." dedim. "Anlat. için açılır, rahatlarsın. Söz veriyorum, kimseye söylemem." dedi. Onu kıramadım. Çünkü, annem ile babamdan sonra bana içten gülümseyen ilk kişiydi. "Peki." dedim ve anlatmaya başladım: "ilkten babam terk etti beni, daha sonra annem. Babam başka bir kadın uğruna evi terk etti. Annem de üvey babam ile beni bırakıp gitti. Babamın peşine düştü. Çünkü, hâlâ babama aşıktı. Üvey babam annemin onu terk etmesine dayanamadı. Kendini içkiye verdi. Sonra da zalim birisi oldu. Aylarca çok kötü davrandı bana. Sonunda dayanamadım, bıçaklayarak öldürdüm onu." Konuşmam bitince derin bir iç geçirdim...

Giriş kapısının kilidini açtı. Tam kapıyı açıyordu ki tuttum kolundan, kendime çektim Hande'mi. "iyi ki kitlemişim kapıyı." dedikten sonra boğazına bıçağı dayadım. "Sesini çıkarma. Yoksa hiç acımam, keserim boğazını!" dedim. Oturma odasına zütürdüm Hande'mi. Daha sonra televizyonun yanındaki duvara dayadım aşkımı. Bıçağı çektim boğazından. "Günlerdir sana aşığım, seni arzuluyorum. Hastayım sana aşkım. Bir kerelik de olsa benim ol!" dedim. "Sen kafayı yemişsin. Asla kabul etmem teklifini!" dedi. "Evet, kafayı yedim! Senin yüzünden! Senin yüzünden bu haldeyim! Sürekli beni tahrik ettin! Sonra da beni kocana şikayet ettin değil mi?!" dedim. "Evet! Çünkü, birkaç gündür sık sık gözlüyordun beni ve bu gözlemlerinin hiç masum olmadığına da emindim. Ayağımı bile görsen azmanlaşır hale gelmiştin. Üstelik yalan yok, erkeklerin beni görünce tahrik olması hoşuma gidiyor." dedi. "Sana bakıp da tahrik olmayacak erkek yoktur. Ayrıca emin ol en çok ben tahrik oluyorum seni görünce. Hatta kocandan bile daha çok seviyorum seni aşkım. Deliler gibi aşığım sana! Benim olacaksın!" deyip dudaklarına yapıştım Hande'min...

iki gün sonra iş dönüşü "Mert artık dükkanda duracaksın. Bundan sonra benimle çete işlerine gelmeyeceksin, dükkana bakacaksın." dedi Necati Abi. "Peki ama neden abi?" dedim. "Çünkü, işler daha tehlikeli oldu. Sana zarar gelmesini istemiyorum. Ayrıca emlak işindeki gelirimiz azaldı." dedi Necati abi. "Tamam abi, sen nasıl istersen öyle olsun." dedim. Nedense sezgilerim ona inanmamamı söylüyordu... Ertesi gün öğlenleyin dükkanda otururken Hande'mi düşünüyordum. iki tane polis memuru girdi içeriye. "Hakkında uyuşturucu sakladığına dair ihbar var. Dükkanı aramamız gerek." dedi uzun boylu bir polis. Şaşırdım. "Buyrun, arayın." dedim rahatça. Çünkü, içim rahattı. Dükkanda mal yok sanıyordum. Bir dakika ya geçti ya geçmedi orta boylu polis masada daha önce bilmediğim küçük bir gözü açtı ve içinden birkaç tane paket çıkarttı. Epey şaşırdım. Daha sonra çakısıyla bir tane paketi açıp inceledi. Birkaç saniye sonra "Ulan yaşından başından utan be! Bu yaşta uyuşturucu mu pazarlıyorsun?!" diye bağırdı. "Benim hiçbir şeyden haberim yok. Tezgaha düştüm." dedim şaşkın bir halde. "Sus ulan! Derdini karakolda anlatırsın!" dedi uzun boylu polis. Ellerimi kelepçelemeye geldi...