Bu adamı alıcan Lomburlop lomburlop Hömbürlöp hömbürlöp Şomburlop Şomburlop gibicen dıbını parçalıyıcan aq

Güvenilmez kimseye güvenilmez

bune kör oldum aq

Yer alalım

Tutmaz ve sonu gelmez ama yinede park edeyim

Ayağa kalkıp kemerle dövmeye başladı beni. "Ulan kaç kere dedim elindeki paketleri bitirmeden gelme diye?" dedi bağırarak. Dedi demesine de bilmiyordu ki akşamleyin yan kesicilerin, uyuşturucu bağımlılarının, sapıkların sokaklarda dolaştığını ve kendini beğenmiş, bencil insanların beni ve benim gibileri aşağıladığını... Bir sürü kemer darbesinden sonra "Defol lan odana!" diye bağırdı. Zar zor ayağa kalktım. Ağlayarak odama gittim. Yine yatağıma uzanıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Bütün bunların sorumlusu annem ile babamdı! Babam bir yıl önce annemi aldatıp başka bir kadınla evlenmişti. Benle annemi terk etmişti. Annem de kısa bir süre sonra bu pislik herifle evlenmişti. Ama aklı hâlâ babamdaydı...

Üvey babam başlarda pek de kötü biri sayılmazdı. Ara sıra içki içmesinin ve biraz tembel olmasının dışında iyi biri sayılırdı. Dört ay önce annem evi terk edip babamın peşine düştü. Üvey babam bunu bir türlü kabullenemedi. Ben de öyle... Çok kısa bir süre sonra kendini içkiye ve tembelliğe bıraktı. işe gitmiyor ve sık sık içki içiyordu. Bir gün beni erkenden uyandırıp çalıştırmaya başladı. Tabi bir de ezmeye... Her gün anneme olan hıncını benden çıkarıyordu; beni dakikalarca azalıyor, dövüyor ve bana bir sürü küfür ediyordu. "Yeter!" dedi içimden bir ses: "Yeter artık! Bu herif yaptıklarının bedelini ödemeli!" "Evet!" dedim kararlı ve hüzünlü bir halde: "Evet! Çoktan hak etti!" Gece olmasını bekledim...

Gece olunca mutfaktan ekmek bıçağını alıp pislik herifin odasına gittim. Horul horul uyuyordu. Kalbim hızlıca çarpıyordu. Ama korkuma yenik düşmeyecek kadar büyümüştü içimdeki katil... Bıçağı dikkatli bir şekilde hizalayıp karın boşluğuna saplayıverdim. Hemen sonra karnının etrafında dans ettirdim bıçağı. Darbelerimi hızlıca ve acımasızca vurmuştum. Tıpkı onun gibi... Çok kısa bir süre önce fal taşı gibi açılmıştı gözleri. Son nefesleriyle konuşmaya çalışıyordu. Yine hızlıca ve acımasızca üç kez boğazına, bir kez de ağzına sapladım bıçağı. Birkaç saniye sonra cansız bir beden yatar oldu karşımda. Bıçağı yere atıp "Yaptıklarının bedelini ödedin pislik!" diye bağırdım. Kaçtım evden. Rastgele koştum dakikalarca. Son olarak teslim olmaya karar verdim...

Rezervation

Tutmazsa gelin beni gibin.

Kısa sürede taksi bulup karakola gittim. işlediğim suçu ve neden işlediğimi anlattım görevli polis abiye. Bir ekip yolladı eve. Ekip gelince gördüklerini anlattı. Hakkımda tutanak tutuldu. Ertesi gün mahkemeye zütürüldüm. Henüz on bir yaşında olduğumdan dolayı altı ay hapis cezası aldım. Ceza sürem bittikten sonra büyük ve görkemli bir çocuk yuvasına zütürüldüm. Çok şaşırdım. Annemin veya babamın yanında olacağıma benim yaşlarımdaki çocukların yanındaydım. Müdür Teyze konuşmasını yapıp odadan çıktı. Kısa bir süre sonra aralarından biri endişeli bir halde konuşmaya başladı. Benim çocuk hapishanesinden getirildiğimi ve katil birisi olduğumu öğrenmiş. Müdür Teyze ile Jandarma Abiyi konuşurlarken duymuş. Artık hepsi bana korkuyla bakıyordu...

ilk gece epey geç uyudum. Annem ile babamı düşündüm. Sanırım ikisi de istememişti beni. Artık ikisi de umurumda değildi. Bir an önce buradan kurtulup yeni bir hayata başlamak istiyordum. Sabah çocukların gülüşmeleriye uyandım. Büyük, beyaz örtülü bir masa etrafında toplanmış, kahvaltı ediyorlardı. Bir yandan gülerek konuşuyorlar, bir yandan da önlerindeki yiyeceklerden yiyorlardı. Ellerimi ve yüzümü yıkadıktan sonra masaya doğru yürümeye başladım. Boş sandalyeye oturdum. Ben oturunca sustular, asık suratla kahvaltı yapmaya devam ettiler. Ben de biraz atıştırıp kalktım. Kısa bir süre sonra orta boylu iki abla geldi. Masayı toplayıp temizlediler... Canım sıkılıyordu. Kimse benimle oynamıyordu. Yatağıma uzandım. O esnada tartışma sesleri duydum...

tutar kardeş yaz

Evet sonraaa

belki bu şuku sana bişeyler hatırlatabilir

Kalktığımda Arda, Elif'in bebeğini çekiştiriyordu. Elif ağlamaya başlayınca kendimi çok kötü hissettim. Öfkelendim birden. Hızlı adımlarla Arda'nın yanına gittim. "Rahat bırak kızı!" diye bağırdım. Arda ise "Sana ne be?!" diye bağırdı. Daha çok öfkelendim. "Rahat bırak kızı dedim sana!" dedim sert ve ciddi bir tavırla. "Ne olur kızı rahat bırakmazsam? Beni de mi öldürürsün?" dedi sinsice gülerek. O esnada uzun zamandır duymadığım bir ses duydum; derinlerden gelen tanıdık bir ses. "Daha fazla konuşmasına izin mi vereceğiz?" dedi. "Hayır." dedim içimden. Yumruğumu sıktım ve Arda'nın yüzüne patlattım. Sonra Elif hariç tüm çocuklar Arda'nın etrafında toplandı. Arda ağzını tuttuktan sonra ağlamaya başladı. Elinin kanlandığını fark ettim. Lavaboya koştu. Çocuklardan biri Müdür Teyzeyi çağırdı...

Bu huur hep 31 malzemesi veriyor hikaye sonunda el gibte kaliyo fantazileri detayli yaz amk

Bir hafta bahçeye çıkmama cezası aldım. Ertesi gün çocuklar bahçe teneffüsüne çıktıktan sonra Elif geldi yanıma. "Teşekkür ederim." dedi gülümseyerek. Gülümsemesi içimi ısıttı. "Önemli değil, görevimdi." dedim. Tekrar gülümsedi. Ama bu sefer gülümsemesi çok az sürdü. "Neden sana katil diyorlar?" dedi merak yüklü sesiyle. Yüzünde biraz şaşkınlık ve hüzün vardı. "Çünkü, üvey babamı öldürdüm." dedim soğukkanlı bir sesle. "Anlatmak istersen dinlerim." dedi. "Belki daha sonra." dedim. "Anlat. için açılır, rahatlarsın. Söz veriyorum, kimseye söylemem." dedi. Onu kıramadım. Çünkü, annem ile babamdan sonra bana içten gülümseyen ilk kişiydi. "Peki." dedim ve anlatmaya başladım: "ilkten babam terk etti beni, daha sonra annem. Babam başka bir kadın uğruna evi terk etti. Annem de üvey babam ile beni bırakıp gitti. Babamın peşine düştü. Çünkü, hâlâ babama aşıktı. Üvey babam annemin onu terk etmesine dayanamadı. Kendini içkiye verdi. Sonra da zalim birisi oldu. Aylarca çok kötü davrandı bana. Sonunda dayanamadım, bıçaklayarak öldürdüm onu." Konuşmam bitince derin bir iç geçirdim...

Elif sol elini omzuma koyup "Üzülme, olan olmuş. Geleceği düşün. Geleceğe odaklan." dedi. "Haklısın, öyle yapıyorum." dedim. Tekrardan gülümsedi. O tertemiz, mutluluk verici yüzü parlıyordu. Çok kısa süren bir dalgınlıktan sonra "Sen neden buradasın?" dedim. Yüzü ekşidi. "Annem ile babam beni iki yaşımdayken buraya bırakmışlar." dedi. "Kim bilir neden bıraktılar acaba?" dedim. "Yetişkin birisi olunca onları arayacağım, bulacağım ve aklımdaki bütün soruları onlara soracağım." dedi. "Bakarsın birlikte sorarız." dedim gülümseyerek. "Kim bilir? Belki." dedi gamzelerini bana göstererek... O gün Elif ile arkadaş olduk. Birlikte oyunlar oynar, sohbet eder olduk. Arda bana ara sıra nefretle bakıyordu. Bu durum canımı sıksa da umursamamaya çalışıyordum. Bir gün Elif ile oynarken yanımıza Arda geldi...