kimseye anlatamadım anlatasım var

o zamanlar kanımızın fokur fokur ettiği sex için deliren tiplerdendim tabi bende. nerde bi delik bulsam sokasım geliyordu. liseye başlamıştım bende o yıl. taşındığımızdan dolayı etrafımızda hiç bi arkadaş yok tabi. salmışız kendimizi internete varsa yoksa ultima counter bide yonjadan kız düşürmek tabi. o zamanlar telefon var ama fakiriz amk nerden o kadar paramız olsun babamızın verdiği harçlıklar vardı. birde günde 5 sms atınca gün boyu bedava olan mesajlar. konuşcak kismede yok tabi bizde şimdinin feys'i yonjadan konuşmaya başladık

nasıl bir etkileşme olduysa artık bende anlamadım bunla aramızda bir bağ oluştu. tabi o zamanlar ufağız ya google'da internetten aşk olur mu modası vardı. bizde birbirimize onları anlatıyorduk devamlı bak şöyle olmuş bak böyle olmuş. sabahlara kadar süren konuşmalarımız vardı o zamanlar. abimde askerde o zamanlar tabi. bilgisayarı istediğim gibi kullanıyorum. birden nerden aklıma geldiyse mavi duvar önünde çektiği bi resmi duvar resmim yaptım. sanki bana bakıyordu gözleri. aşık olmanı ne demek oldğunu bilmediğimzden bizde bakıyoruz işte öyle.

ulan bi gibleyin lan kime anlatıyorum amk

gece sabahlara kadar msn'den konuşurduk o zamanlar. sanki kalkacağımız zamanları bilirmiş gibi. sonra ertesi gün bi daha konuşurduk. birgün telefonlarımızı verdik birbirimize. ağır ağır ilerliyorduk ama tadında ilerliyorduk. birbirimizin yonjasına girer o kızları ben erkekleri silerdim mesaj atanlara engeli çakardık. kıskanıyo muydum evet. ama o da beni kıskanıyordu. bir gün istanbula geldi bu. akrabalarını ziyarete. ufağız o ümraniyede ben küçükçekmecede. gidemiyoruz. o zamanlar metrobüste yok amk. buluşamadık tabi. ama onun bana yakınlığı sanki beni huzurlu ediyordu.

bigün gece bana mesaj attı. hiç unutmuyorum. "istanbulda güneşin doğuşu çok güzelmiş. bu güzellikte bu güneşin doğuşunda sana mesaj atasım geldi" diye. verdiğim cevap aptallığımın daniskasıydı. "belkide benden başka mesaj atacağın kimse yoktur" dedim. o zaman dediki bana "bundan sonra atmıyorum o zaman iyi geceler" diye. işte o zaman anladım hayatımın hatasını. o mesajla. bir daha konuşamadık uzun süre. istanbulda çektirdiği resimleri, yaptığı şeyleri anlatıyordu. ama bi soğukluk vardı eskisi gibi değildi. bana yazmıyordu doğru düzgün. kaçamak cevaplar veriyordu. o zaman kaçırdığım treni anladım. keşke zamanı oraya geri alabilsem ve tekrardan yaşasaydım herşeyi dedim. ama yapamıyor işte insan

gel zaman git zaman aradan baya bi zaman geçti. benimde hayatıma tabii birileri girdi. kendimden büyükler küçükler yaşıtlarım. tabii bu evrede başka sevdiğim bi kız tarafından aldatılma sürecimi anlatıp yormucam sizi. ama biliyordum o zamandan da benim kalbim hep ondaydı onda kalacak diye. bir gün arkadaşla askere gitmeden önce konuşurken aramızda muhabbet oldu. tabii doğal iki ergen karı kız muhabbeti anlıyacağınız şekilde.
b-ben
a-arkadaş

b- lan hiç evleneceğin kişiyi merak ediyor musun
a- yok lan zaten daha düşünmüyorum
b- lan bende düşünmüyorum ama insanın istediği evlenmek istediği biri vardır diye
a- yok kanka benim senin var mı
b- var kanka ama şuan o çok uzakta benimki gibsen olmaz

anlat olum rahatlaa

askere gitmeme az bi süre kalmıştı. bana feysten yazdı. kendisi hemşirelik okuyordu. istanbula tercih yapmış ve burası tutmuş. tabii biz konuşuyoruz ya. benden yardım istedi ne yaparım oralarda nasıl yaparım diye. yardımcı olabileceğimi gerekirse ev dahi bulabileceğimi söyledim. yeterki bilgim olsun dedim. burda benim yakınımdaki beşyol kız öğrenci yurduna kaydı tutturmuş ilk olarak teyzesinin yanına gitti. okul çok uzak diyede buraya geldi. sonra oradan okul falan filan derken benim askerliğimin bitmesine çok az bir süre kalmıştı. onu konuşuyorduk. buluşalım taksime içmeye gidelim dedik. o gün 3 kız arkadaşıyla beraber taksime canlı müzik olan biyerede içmeye gittik.

tabii yurt ya. gece bi vakitten sonra giremiyorlar içeri. bizim kalacağımız bi yer yok biliyorsun dimi dediler. bende bu saatten sonra tabii bırakmam sizi dedim bizim evde kalırız merak etmeyin kimse yok dedim. rahat edersiniz dedim. gece saat 12-1 gibi mekandan kalktık taksiye binerek bizim eve doğru koyulduk.

Anlatim guzel reservid.

Edit: panpa takma kafana, hatta degerlenir buralar. Yalnizca suan biraz erken.

@8 kanks yemin ediyorum kendi kendime yazıyordum ya dinleyen birinin çıkması ümit verdi resmen

rizörvıd anlat panpa

eve geldik 3 kız ve ben. * eve geldiğimizdede oturup konuştuk muhabbet ettik tabu falan oynadık. sonradan bi arkadaşının uykusu geldi yatıp uyudu biz üçümüz kaldık. ertesi gün sınavları varmış. isterseniz sizde yatın yarın sınavınız var geç kalmayın dedim yataklarını açtım yorgan yastık falan derken ışıklarınıda açtım anahtarı da kapının arkasına koydum. kapıyı kitleyin rahat edin dedim. bende bilgisayarın başına geçtim 1-2 saat kadar oyalandıktan sonra yattım. sabah 7 gibi odalarına girdim sessizce kapıdan uyanmamışlardı uyandırmak istemedim. tüm güzelliğiyle orda yatıyordu benim yıllarca yattığım yatakta.

aralarından bir tanesi uyandı. sabah 7 tabi. benimde daha afyon patlamamış ya. hepsi kalktı günaydın falan derken bunlar üstünü giyindiler. kahvaltı yapalım dedim. geç kaldıklarını söylediler bende evden uğurladım sonra 3ünüde. aha yemin ederim bir tanesine bile o gözle bakmadım. gel zaman git zaman askere gittim tabi o sıralarda. asker ocağı 15 ay anasını satıyım. acemi birliğimi izmirde yaptım. bu sırada ben hala eski aşkın alevleneceğini tekrardan birlikte olacağımızı evleneceğimizi düşünüyorum tabi. kafa ya anasını satıyım. askeriyeye gittim izmir'e. aradan 1-1.5 ay geçti ben sesini duymaya korkuyorum içim titriyor özlüyorum bunu. ama kendimi de tutuyorum devamlı rahatsız edesim gelmiyor. topladım tüm cesaretimi aradım. 7.j.komd.er.eğitm.dn xxx emirlerinize hazırım diye tekmilimide çaktım tabi. konuşmaya başladık inanamadığını söyledi. beni özlediğini şuanda gözlerinden yaş geleceğini söyledi. o zaman dedim ki tamam lan buda beni seviyor dedim.

izne geldim acemilik bitti. sonra tekrardan aradım bunu. nasılsın iyi misin diye. tanıyamadığını söyledi uyku sersemiymiş. kendimi tanıttıktan sonra. havadan sudan konuştuk tabi. bu sırada kendisi memleketteymiş. ailesinin yanında. tabii görüşemedik. benim izin 10 gün. kendisinin 1 ayı var izin olarak. neyse bu sıralarda bende erzincan'a gittim. oralarda hasret çekiyorum amk. telefon yok tabi daha. usta değiliz ya. bizi ordan anasının dıbına en uzak karakoluna sürdüler dutluca karakoluna. neyse orda yardım ettiler bize sağolsunlar. bi şekilde mesaj attım nerde olduğumu iyi olduğumu onun nasıl olduğunu sordum. benden adres istedi. bu telefondan ulaşıp ulaşamayacağımı sordu. bende yakında ulaşabileceğini söyledim telefon yapıcam ya. o sırada kar kış kıyamet derken. aradan baya zaman geçti.

bizim şafak azalıyor tabi bu arada yavaş yavaş. telefon yaptım orda. komutanlarından 1 numaralı adamı oldum. hafif mart ayı. karakolun önünde bir tane gül var. ben bunu hergün suluyorum. gidiyorum muhabbet ediyorum. toprağını çapalıyorum kendim bildiğimce. adınıda onun adını koydum. devamlı onu görüyorum onda. bu sırada telefonda yaptım tabi kendime bi şekilde. hat falan derken onu aradım. benim numaram olduğunu bana buradan sınırlı zamanlarda ulaşabileceğini söyledim. tabi o sırada ben bunun sevdiğim fotoğraflarını çektirdim. ranzamnda dolabımda asılı fotoğraflarını çektim ona gösteririrm diye. hastanede hemşireliğe başlamış oda bi yerde. doğum günüde yaklaşıyordu az bi süre kalmıştı. benimde 100 gün var o zamanlar. napsam netsem diye düşünürken adresini o gün bize gelen arkadaşlardan birinden aldım. komutandan yalvar yakar kredi kartıyla çiçek sepetinden buna doğum günü çiçeği gönderdim. 1 şubat doğum günü. tam o gün hastanede oldu çiçek.

Reserved

çiçeği başkası teslim aldı. dayanamadım ertesi gün aradım bunu. yine aynı havalar sudan falan derken hediyemi alıp almadığını sordum. almadım ama beni aradılar kargo geldi diye dediler. bu sırada dışarda olduğu belliydi nerdesin diye sordum karşıya geçiyorum dedi. kimlesin dedim. arkadaşlayım dedi. kız erkek dedim. erkek dedi. sevgilin mi dedim. sayılır dedi gülerek. o an başımdan kaynar sular döküldü amk. o g3'ün mermilerini etrafa sıkasım öldüresim geldi herkesi kendimi. neyse seni daha fazla meşgul etmiyim dedim. kapattım telefonu ama zor tutuyorum kendimi ağlamamak için.

dinleyin lan bari.