/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 76.
    0
    rezervee
    ···
  2. 77.
    0
    Rezzooo
    ···
  3. 78.
    0
    Rezzerved
    ···
  4. 79.
    0
    akşam burdayız hacı
    ···
  5. 80.
    0
    rezervee
    ···
  6. 81.
    0
    Rezzzzz
    ···
  7. 82.
    0
    her gece hayallerimi dağa karşı yatırıp gibiyorum
    ···
  8. 83.
    0
    asdasfassa
    ···
  9. 84.
    0
    Reserved
    ···
  10. 85.
    -1
    ulan pekekent niye bekletiyon bu kadar
    ···
  11. 86.
    +1
    Arkadaşlar çalışıyorum. Supervisor olduğumdan dolayı denetim bitmeden ayrılamıyorum. Gece sizinleyim uzun uzun yazacağım.
    ···
  12. 87.
    0
    REZervuar
    ···
  13. 88.
    0
    Olayların ılerleme açısı cok guzel siz mutlu olursunuz kardesım esını bulmussun sen
    ···
  14. 89.
    0
    Hacı park ettim bekliyorum
    ···
  15. 90.
    0
    okuyacağım.
    ···
  16. 91.
    0
    Rezervarif
    ···
  17. 92.
    +5
    Acilde doktorlar müdahale etti serum takıldı gerekli işlemler yapıldıktan sonra nefroloji uzmanına sevk etti ve gelmesi için beklememizi söyledi. O yatakta ben baş ucunda..

    + iyi misin sevgilim ? Çok korkuttun beni.
    - iyiyim sevgilim. Ne olduğunu bende anlayamadım. Bi' anda başım döndü ve sonra buraya girerken gözümü açtım.
    + Şuan ağrın sızın var mı ?
    - Karnım ağrıyor. Komple belime kadar dolaşıyor karnımı ama çok değil.

    Gözlerim dolmuştu. Ne kadar belli etmesem de resmen canım yanıyordu. Ağlamamak için zor duruyordum. Kendimi tuttuğumu anlamış olacak ki boynuma sarıldı birden. Üzerine doğru uzanıp gömüldüm saçlarına doğru. Yaşlarıma engel olamadım. ilk defa ağlıyordum. Birisi için ilk defa üzülüyor ilk defa göz yaşı döküyordum. ilk defa canım bu denli yanıyordu.
    Gün ışığımın canı yanıyordu ve ben çaresizce bekleyebiliyordum sadece..

    - Ağlama lütfen.. Üzülmeni istemiyorum dayanamıyorum.
    + Ağlamıyorum. Sadece canım yandı o kadar..
    - Bırakma beni asla..

    içimden söylediklerimi duymuş gibiydi aynı.. Bırakma beni diye haykırıyordum içimden ve o anda ondan duydum aynı sözleri.. Gözyaşlarım iyice döküldü. Artık beraber hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk.

    Toparlandık ve 10-15 dk içinde doktor geldi. Nefroloji uzmanı yatırmak istedi ama 18 yaşımıza henüz girmediğimiz için ailesinin olması gerektiğini izinler vs. gerektiğini söyledi. Yoldalar gibi yalanlarla ikna edip yatışını yaptırdık. Hemen ailesine haber verdim babası hemen yola çıktı. Gün ışıyordu oldukça yorgunduk. Hemen uyumak istedi. Serviste bir odaya aldılar damar yolu ile tedaviye başladılar. Uykuya daldığında doktorla görüşmeye gittim. Böbrek yetmezliğinden şüphelendiğini ve tetkiler yaparak bunu anlamaya çalışacağını şuan ağrısı için böbreği yormayacak ilaçlar verdiğini söyledi.

    Odaya döndüm ve oldukça yorgun olduğum için yanına kıvrıldım. Prensesimin başı boynuma gelecek şekilde yavaşça uzandım. Uyandırmadan..
    Bundan sonrası nasıl olacaktı ? Hep ağrılar hep çileler içinde mi yaşayacak yoksa herşey düzelecek mi ? Nasıl bu kadar güçlü olabilir ki ? Bu zarif ufacık iyi kalpli insan nasıl olurda bu kadar şeyle bu kadar soğuk kanlı savaşabilir ki ?

    Düşünceler arasında, sevdiğim insanın yanında uyuyakaldım ve bir süre sonra onun sesiyle uyandım..
    ···
  18. 93.
    +6
    - Sevgilim..

    Gözlerimi açtığım anda o güzel gözleriyle karşılaştım. ilk defa bu kadar yakından görüyordum gözlerini.. Daha iyiydi yüzü gülüyordu..

    + Prensesim.. Ben uyuyakalmışım özür dilerim. iyi misin ?
    - Çok daha iyiyim sevgilim. Ben bayadır uyanıktım da uyandırmaya kıyamadım. Babam geldi az önce. Birşeyler almaya gitti. Geldiğinde uyanık görsün seni tepki verebilir.
    + Haklısın. Bu kadar rahatlığa gerek yok.

    Gerçekten de bu kadar rahatlığa gerek yoktu. Adam güveniyor ediyor diye geniş muamelesi yapmamak lazım. Gözü önünde kızının yanında yatarsam çizgiyi aşarım diye düşündüm ve kalktım. Elimi yüzümü yıkadım ve yanına geçtim. O ara babası geldi. inanılmaz telaşlı ama bir o kadar da rahattı. Teşekkür etti defalarca ve sürekli minnet gülüşünü ekgib etmedi. Yüzü gülüyordu. iyi görmüş olmak ona da iyi gelmişti. O ara radyoloji bölümüne tomografi için indik. Birkaç tüp kan ve filmler de halledildikten sonra tekrar odamızdaydık. Yüzümüz gülüyordu. Bir kaç saatlik muhabbet ve maçın dalgası da geçildikten sonra doktor girdi içeriye. Dışarıya gelmesini söyledi babasına. O an telaşlandım ama belli etmeden ;

    + Reşit değiliz diye yaptıkları muameleye bak ya. 18 olayım da her yere atlamıyor muyum bak : )

    Sahte bir gülümsemeyle eşlik etti. inanmamıştı bu iyi niyetime..
    Babası odaya geldi yüzü düşmüş yalancı bir gülümseme ile sorun yok dedi.
    Sonra dayanamadı anlatmaya başladı..

    Bir böbreğin %80 ölmek üzere. Diğeri zaten doğuştan %60 çalışıyordu. Böbreklerin fazla zarar görmüş ama korkulacak birşey pek yok. (!) Böbreği destekleyici ve daha az yoran tedavilerle mümkün olduğu kadar böbreklerini yaşatacaklar. Böbrek nakli içinde işlem başlatacaklarmış. Genç olduğun için hemen bulunma ihtimali yüksekmiş. O yüzden çok telaşlanmamak gerektiğini ama FMF ile ilgili ilaçları da aksatmaman gerektiğini söyledi..

    Bu konuşmanın üstüne hiç ses çıkaramadım. Direk camın önünde bulunan küçücük tek kişilik balkon tarzı yere gittim ve bir sigara yaktım. Arkamı dönüp hiç bakmadım bile.
    Dönüp de göz göze gelmeye cesaret edemedim. Gücüm yoktu çünkü. Destek verecek bir potansiyel görmemiştim kendimde.. Akşam oluyordu artık. Birkaç gün daha yatacağını söylediler. Pek eşyamız olmadığı için babası alışverişe çıktı oda uykuya daldı..

    O kadar güzel uyuyordu ki.. Hayranlıkla izledim. Arada saçlarını ve yüzünü okşadım sakince uyandırmadan. içim parçalanıyor. Yüreğim yanıyor adeta. Arada gözüm dolduğu da oldu yine.. Ailemi arayıp durumdan haberdar ettim. Bir süre burada olacağımı söyledim. Okuldan zaten raporluyduk. Geçmiş olsun dilekleri ile kapattılar telefonu.. Bende yandaki ziyaretçi koltuğuna oturdum ve izlemeye devam ettim..
    Tümünü Göster
    ···
  19. 94.
    +7
    Babası birkaç parça eşya ile geldi. Biraz konuştuk. Durumu tartıştık. Destek olmamı, bana prensesimin ne kadar güvendiğinden bahsetti. Kendisi de çok güveniyordu. Bi' anda herşeyleri oluvermiştim. Ağır gelmemiş değildi ama mutluydum. Herşeye rağmen onunda yanında olmaktan mutluydum. Onun yaşadığını görmek, arada bir yüzünün güldüğünü görmek bile mutlu etmişti beni.. Gece 11 falan olmuştu saat. Tek refakatçi koltuğu olduğu için gitmek için ayağa kalktım. Güzel yüzüne baktım tekrar ve ayrıldım yanlarından. Gidecek bir yerimin olmaması bir kenara, ne yapacağımı da bilmediğimden biraz gezindim. Sonra bir otel gördüm içeri girdim fakat 18 yaşımda olmadığım için kalamıyacağımı söylediler. Ne kadar diretsem de kalacak yerimin olmadığını söylesem de ikna edemedim. Hala küfrederim aklıma geldikçe o otel sahibine..

    Hastaneye girdim tekrar. Sağda solda dolaştıktan sonra kafeterya da masaya kafayı koydum ve aynen de orada uyuyakaldım..

    Özel Edit: Seni çok seviyorum..
    ···
    1. 1.
      0
      Otel sahibinin amk senin taşşakların sağolsun be panpa
      ···
  20. 95.
    +3
    https://www.youtube.com/watch?v=xK8xWadOe0o
    ···