kimsesiz kaldım

okuyorum yazdiklarini , dusunuyorum

sanırsam yok dinleyen neyse biraz daha devam edebilirim demek ki

edit:züt oldum *

@103 rica ederim eheuheuhe

bir kaç hafta önce iki kitap vardı elimde,

aslında beni baya etkilemeliydi bunlar ama bir süreliğine nedense duygusuz birine dönüştüm ve öylece zaman geçirdim. Şu an eski halime oranla biraz daha duygu yüklü olmama rağmen sonbaharın izi üzerimden siliniyor ve düşünme yeteneğim günden güne kayboluyr, kabuslar yerini bencil rüyalara bıraktı son günlerde.

iki kitabı da söylemeliyim size değil mi?

dostoyevski
-beyaz geceler=tamamiyle benim hayatım gibi
-yeraltından notlar=benden bir parça

bunlar iz bırakmalıydı aslında, belki konuştukça büyüsü kaçıyor bilemiyorum.

ikinci kitabi okumayi istedim firsatim olmadi ama daha :(

burada zorla konuştuluyorum aslında ben istemiyorum ama üzerime geliyor ve hatta bazen beni kendi üzerlerine çekiyorlar.

geldiğim ilk gün resmen şoktaydım, kendimi odama kapatıp sanki kimseler yokmuş gibi davranmak istiyordum hata ertesi günü kahvaltı yapmaya dışarı çıktığımda bir yandan üzgün ve umutsuz bir yandan mutlu ve ışık doluydum.
onu gördüm kahvaltıda bir süre muhabbet ettim ve sonrası gene boş şeyler, artık kafa takmamaya kendime söz verdim. zamanın ilaç olacağını düşündüm ama rüyaların ve hayallerin beni bırakacağı yok gibi.

haftalar geçti buraya geleli ne baştaki heyecan kaldı ne de en küçük bir ateş parçası şimdi duygusuz ve isteksizim.
neden kimsesizim çünkü hiç bir yere ait değilim ve hiç bir yerde bir dostum yok.

@106 okumanı tavsiye derim sonu gayet ... neyse ağzımı açmam ama benden bir parça resmen

ne yazsam bilmedim şimdi, bir hafta sonra belki bir dönerim. sonuçta bu kalabalık beni boğmaya başladı ve ben artık kaldıramıyorum. içimden küfürler geçiyor ne yazık ki. her gün saçma sapan şeyler dönüyor.

ah birde şu yol olmasa tam olacak ama neyse kitap okumama vesile oluyor resmen *

aklıma gelmiyor başka bir şey, defterimi aldıklarından bu yana yazma yeteneğim köreldi resmen, eskiden olduğu gibi değil cümlelerim kurular ve duygusuzlar.

bir hikaye üzerinden kendimi anlatabilirdim eskiden şimdi yok, kafam almıyor hiç bir şeyi mala bağlamak bu olsa gerek.

uzak mi peki ? farkli sehirlerde oldugu kesin

benden bu kadar galiba, söz sizde efendim

@111 otobüs 6,5 saat, çile gibi. kitap bitiyor yolda

destan mı yazılıyor ne yapılıyor

anladim ne az ne cok , 8 saatten fazlasini ben kaldiramiyorum :/

normalde yazmam ben , ama basligi takipteysem ve hala burdaysam , basligin adi en buyuk cevaptir burda durmama sebep.
yazmam derken gecmiste de ne buraya nede diger bir iki incimsi sozluge yazmamisimdir fazla bu konulari.

ama madem oyle soz verdin biraz bahsediyim.

@114 hayir da ev arkadasimla konusuyorum bi yandan kusura bakma

ev demisken evden basliyim mesela, 5 kisiyiz burda ben dahil, guzel guzel yasiyoruz eylulden beri hicbiriyle bi gibintim olmadi daha ama olmazda zaten cunku 4 kiz ve ben varim . yani simdi bu entry i okurlar yalanina sokiyim diye atlarlar ama mevzu bu , durumum bu. bende oyle medeni zart zurt biri degilim cok fazla

@116 ne kusuru canım meraklandım gene.

daha önce buraya yazıyordum evet sonra bozuldu her şey insanlar yargıladı tanıdıkça

yani medeni derken boyle cok rahat degilim, eger bu kizlardan herhangi birine bisey hissetmiyorsam onu evin ortasinda ic camasiriyla gormeyide istemem. ayrica geri kafalilik da var bende , yani boyle fazla rahat , ya iste kizlarla yasiyorum ama bakmadim bile tarzinda adam degilim, cok avrupali degilim, avrupalilarin da oyle oldugu kocaman bir yalan zaten

@117 özendim * selamlar herkese

devam ben dinlemedeyim