kimseler bilmesin

hep aynı şarkıyı dinlemez miydin sen burak? başka sevdiğin mi oldu senin,ben anlamadım mı bu acının melis yüzünden olduğunu, salak mıyım lan ben?sen de biliyorsun bildiğimi, neden böyle kapalısın lan peki.her şeyi konuşurduk lan biz seninle,her şeyi lan.her sevdiğimi bilmez miydin sen.ilk sana anlatırdım her şeyi, hala da öyle. seni böyle yapan bu acı mı be burak, korkuyor musun konuşmaya, hala neden arkadaşsın o zaman melisle, neden takılıyorsun onunla. yılmazı sevmiyor mu o ha?yılmaz her defasında seni deli ederken,sen nasıl biriktirdin nefretini, nasıl savurmadın ortalığa lan. nasıl yapıyorsun bunu lan,en büyük acı senin değil mi?

karşıma alsam da söylesem keşke bunları burağa.ama nafile. nasıl söylerim? benim bile içimi eritiyor bu dert, yılmaz da biliyor bunu bilmemezlikten geliyor. burağın zararı yok çünkü. yılmaz koz olarak saklıyor yanında ama burak gıkını çıkarmadı şimdiye kadar. dayandı hep. ikisiyle de arkadaş,hem de öyle selamlık falan değil ha,bildiğin dert ortağı ikisiyle de,ulan kavak yellerine döndük dıbına koyayım. gerçekte ne kadar zor olduğunu görünce anlıyoruz işte. çok zorlanıyorum ben,bir şey yapamadığım için kendimi suçluyorum. bunu anlatacak kimsem de yok. anlatamam ki.ya buraklayım ya yılmazlayım her seferinde, nasıl bakarım onların yüzüne anlatırsam başkasına,her tanıdığımı tanır onlar, sır tutamaz diğerleri. tutulacak gibi değil zaten.ben neden bu kadar kötü hissediyorum kendimi? tamam burakla yılmaz kardeşlerim ama, böyle bir durumda olmak da çok zor, elimden bir şey gelmemesi. çok acı bir durum

yılmaz aşık değil bu bizim melise.ben öyle düşünüyorum. zaten köprüyü geçene kadardı melisin değeri yılmazda.ben öyle sanmıştım, bilmiyorum belki de hala haklıyım, zaman gösterir. melisin yılmaza bana zaman ver demesiyle bile yıkılmıştı yılmaz. sanki bir reddetmeydi onun için. hemen hüzne boğuldu yılmaz.bir hafta toparlanamadı.ama sonra cevap geldi melisten, çıkmaya başladılar. başlarda her şey güzel tabi, canım cicim ayları mıdır ne gibimdir. sonra yılmaz haksız çıkarmadı bizi, yaptı her zamanki öküzlüklerinden birini, melisi hiç takmamaya başladı. bizim yanımıza gelir, melisi sinir edecek bir mesaj yazar bize gösterir ve bundan keyif alırdı. anlayamazdım başlarda bunu.ama şimdi anlıyorum, kontrol etme duygusu bu.karşındakini kontrol ettiğinde,onu kukla haline getirdiğinde yaşanılan mutluluk. herkesin hoşuna gider bu değil mi,binler, öyle düşünmeye devam edin. dayanamadı sonunda melis, başka olayları da yanında neden gösterip terketti bizim yılmazı. yılmaz yine öküzlüğe geçmeden önceki yılmaz oldu tabi, melisin zaman istemesindeki o hüzünlü yılmaz geldi yine. peşimde dolanır abi aşığım ben ona ya der başka da bir şey demezdi. ulan pekekent niye bu kadar üzdün kızı dediğimde abi işte değeri ulaşana kadar, sonra kaybolup gidiyor demişti.ah şimdi ne üzülüyorum o zaman yılmazın ağzına bir tane çakmadım diye.lan şerefsiz araç mı lan bu senin için. oyuncak mı bu kız, değeri alana kadar mı mal mı bu kız? parayı verene kadar yüzü gülen esnaf gibi şerefsiz misin sen de yılmaz? sürün bakalım şimdi