kimse dinlemeyecek ama

@43 e katılıyorum. bak bende kimse için benliğinden vazgeçecek biri değildim ama eğer gerçekten seviyorsan sen istemesen bile kendini değişmiş olarak buluyorsun.

onu kaybetme korkusu aklımı başımdan almıştı ki o da fazla uzatmak istemedi bu durumu.ertesi gün evinin önünde bekledim sabah birlikte okula gittik.akşam yine benim eve döndük.neden bilmiyorum ama bu konuyu konuşmak istedim onunla.düşüncelerimi anlattım ben gerçekten sevdiğim birine dokunmaya kıyamam dedim.o aşk varsa romantizm ve cikste olmalı diye düşünüyordu.nedense bu durum beni rahatsız etmişti ama haklı da olabilirdi. http://www.youtube.com/watch?v=1JC1N0bGMtg

eski sevgilisinden bahsediyordu arada.o anlarda çok sinirlensem de bir şey demeden yüzümü asıp sadece dinlemekle yetiniyordum.neden o kadar etkilendiğini sordum.hatta bazen ondan bahsettiğinde çok pişmansan geri dönebilirsin diye sitem ederdim.o da bozulduğumu anlayıp konuyu kapatırdı.bir şeylerin yolunda olmadığını seziyordum ufaktan. http://www.youtube.com/watch?v=RQDltB2aiD0

o gece fazla alkol almıştık ama olayların farkındaydım ve yanlış birşey yapmamak için kendimi kontrol ediyordum.her zamankinden daha fazla ısrar etti birlikte olmak için.benim bilincim daha yerinde olduğu için bu durumu anlamaya çalışıyordum.biraz tartıştık sonra ağlamaya başladı.ve duymak istemediğim cümleleri söylüyordu bir yandan.benden önceki sevgilisi bakireliğini bozmuştu daha sonra da onu terketmişti.bu onun beni sevmediği zamanlarda ki çektiğim acının bir kaç misli daha fazlasıydı.kafayı yemek üzereydim sinirden ne yaptığımı bilmez bir duruma geldim. http://www.youtube.com/watch?v=8vZj_vCaS1g

ona hakaret etmek istemedim konuyu kapattım zaten ikimizde sarhoştuk.o benim odamda uyudu bende o gece salonda yattım.sanırım söylediklerini hatırlayıp utanmış ve pişman olmuş olacak ki sabah erkenden çıkıp gitmiş.kendime geldiğimde başım feci bir şekilde ağrıyordu.ama bundan daha büyük bir sıkıntı vardı içimde.ben ona dokunmaya kıyamazken başka birisinin ona sahip olduğu düşüncesi beynimi kemiriyordu.ne yapacaktım ne yapmalıydım hiç bir fikrim yoktu.gidip çocuğu mu dövseydim yoksa damlayı mı terk etseydim.düşünmemek için biraz daha içip tekrar yattım. http://www.youtube.com/watch?v=N4im_IdVwvY

evin anahtarından yaptırıp ona vermiştim.ben uyurken gelmiş bir şeyler hazırlamış.daha sonra beni uyandırdı sinirli olduğumun o da farkındaydı.'bak üzgünüm kozmos gerçekten çok pişmanım ama onun doğru kişi olduğunu düşünmüştüm herkes senin gibi değil ne olur beni affet inan kendimden nefret ediyorum ama sensiz olmayı göze alamam.'dedi.ne yapabilirdim ki geçmişi değiştiremezdim elim kolum bağlıydı.vazgeçemezdim de ondan.affettim ama düşündükçe çıldıracak oluyordum.aklımdan hiç çıkmıyordu. http://www.youtube.com/watch?v=wFyGQu-erOQ

aradan bir kaç hafta geçmişti eskisi gibiydik.ama o öyle sanıyordu çünkü bunu hazmedemiyordum ona baktığım her an aklımda bi başkasıyla birlikte olduğu düşüncesi vardı.ben ona kıyamamıştım ama belki de o benim hayal ettiğim gibi birisi değildi. yine de seviyordum onu.tek bildiğim de buydu zaten. herşeyi o yüzden yapmamış mıydım.bu olayı duymadan önceki mutluluğu arar olmuştum ama bundan da kötü bir duruma düşebileceğimi hiç düşünmemiştim.

damlanın benden önceki sevgilisi zengin zübbesi bir tip. altında araba cebinde tak gibi para etrafında bir dolu kız. benim durumum pek iyi değildi. zaten kültür farkı dediği de buydu galiba.ben halimden memnunken onun için değişmiştim.son zamanlarda bana karşı daha soğuk davranmaya başlamıştı. biriktirdiğim paralarda suyunu çekmişti zaten. eskisi kadar ona hediye alamıyor veya bir yerlere zütüremiyordum. ailemin durumu da iyi olmadığı için onları zor duruma sokmak istememiştim. sırf onu mutlu edebilmek için sürekli çabalıyordum. gitarımı bile satmıştım ama artık ne elde ne avuçta bir şey kalmamıştı.o da bu durumdan pek memnun değildi fark ediyordum.

damla genelde zengin çocuklarla çıkmıştı ve onun durumu da baya iyiydi yani yokluk görmemişti bu yüzden de bu durum beni iyiden iyiye rahatsız eder oldu.bir şeyler olacağını fark ediyordum ama ne yapabilirdim ki.okul çıkışında eski sevgilisiyle konuşurken gördüm eve geldiğinde bağırdım çağırdım ama hep bi bahanesi vardı.bir daha olursa ilişkiye son vereceğimi söyledim.pek inanmadı benim bitirebileceğime gerçi ben bile inanmıyordum ama bu durumu da kaldıramazdım.

üniversitenin bitmesine bir kaç ay kalmıştı.ben ona evlenmeyi teklif etmeyi düşünüyordum. bunun için iyi bir sürpriz bulmuştum fakat bir de pahalı güzel onu mutlu edecek bir yüzük almam lazımdı. para biriktirmeye başladım.her türlü ihtiyacımdan kısmaya başlamıştım sırf onu mutlu edecek bir yüzük alabilmek için.bu durum canımı sıkıyordu ama onun paraya değer vermediğine inanmak istiyordum. istediğim yüzüğü alacak parayı tamamlamama az bir miktar kalmıştı. artık neredeyse tamamen birlikte yaşıyor olmuştuk.

o gün benim için tam anlamıyla bir yıkım günü olmuştu. damla sabah okula gitmişti ben uyandığımda öğlen olmuştu çoktan. kahvaltı yapmak için mutfağa gittim. dün geceden kalma patates ve köfte kızartması vardı. damla telefonunu paketin altında unutmuştu. normalde onu kısıtlamaz şüphelenmez ve pek kurcalamazdım telefonunu ama ne olduysa o gün açıp bakmak geldi içimden. mesajlarını okumaya başladım. baya bir mesaj vardı ve hepsi de eski sevgilisindendi.o mesajı okuyunca gözlerim dolmuştu. damlanın eski sevgilisi olan o bin 'o çocukla nasıl bu kadar süre çıktığını hala anlayamıyorum seninle uzaktan yakından alakası yok. benden sonra baya bi boşluğa düştün herhalde denize düşen yılana sarılır hesabı.'

damla 'ne oldu kıskandın mı yoksa. bende biliyorum bana uygun olmadığını ama en azından değer veriyor bana.' o bin ' ya bıraksana aranızda uçurum var daha ne kadar evcilik oynayacaksın. eski günleri özlemedin mi sende?' damla ' evin önüne geldim daha sonra konuşalım bunları mesaj atamıcam bir süre.' bunları okumak bile çok ağır gelmişti bana. insanların beni hor görüp küçümsemesi sindirilemeyecek bir durumdu.

ayrıca ben onu uyarmama rağmen damla o binle nasıl konuşabilirdi ki.onu bırakabilme ihtimalim hiç mi gözünü korkutmamıştı. önce hiç bir şey olmamış gibi davranayım mesajlarını okumaya devam edeyim dedim ama sonradan karar değiştirip bunların hesabını sormam gerek diye düşündüm. damla eve geldi.ben direk konuşmaya başladım. mesajları gösterdim ona konuşmamasını söylediğimi buna rağmen nasıl konuşmaya cesaret ettiğini sordum.ses tonum baya artmıştı. kendime hakim olamamaya başladım ağzıma geleni söyledim.bir şeyler olacağı belliydi.

en sonunda olan oldu ve damla da anlatmaya başladı. daha ne kadar kötü olabilir ki dediğim her an daha kötüsüyle karşılaştım.'yeter kozmos haddini aşma daha fazla tahammül edemiycem sana.bak ben faruğu(o binin adı) sevdim ve hala da onu seviyorum. seni de onu kıskandırmak için kullandım zaten uzun bir süredir senden ayrılmamı bekliyor o da.ama sana acıdığım için üniversitenin bitmesini bekledim. seninle benim aramda çok büyük farklar var.sen ve ben biz olamayız hiç bir zamanda olmadık. böyle olsun istemezdim ama sen kendin ısrar ettin. sende daha fazla sorun çıkarma.en azından birlikte güzel bir kaç ay geçirdik buna bile sevinmelisin bence. herkes kendi hayatına devam etsin. sende artık beni unut lütfen. bazı şeyleri anla artık. üzülmeni istemezdim bu kadar ilerleyeceğini düşünmezdim ama geçmişte kaldı. kendi yolunu çiz artık. hoşçakal.' dedi ve evden çıkıp gitti. öylece kalakaldım.

saatlerce oturup anlamsız anlamsız duvara bakıyor tüm bu olan bitene bir anlam vermeye çalışıyordum.bu nasıl olabilirdi ki.böyle bir şey mümkün müydü. onca zaman sadece o bin için mi yanımdaydı. peki benim duygularım ne olacaktı. onun için kendimden bile vazgeçmiştim. şimdi nasıl hayatıma devam edebilirdim ki.şaşkın kızgın üzgün o an nasıl bir ruh halinde olduğumu tarif bile edemem.

tüm olan biten beni o kadar yıpratmıştı ki herşey anlamsız ve boş gelmeye başlamıştı.tek bir çözüm yolu bile yoktu artık benim için. gelecek için ne bir umudum vardı ne de bir fikrim. üzerimden tır geçmişti sanki. ortalıkta ruh gibi dolaşıyordum. damla için arkadaşlarımdan da vazgeçmiştim. artık hiç kimsem kalmamıştı. yapayalnız taktan bir hayat başladı benim için.

üniversitenin son birkaç ayı böyle geçti ve bitti. ailemin yanına döndüm orada bir dakika daha durmak istemiyordum. kaçtım o şehirden anılarımdan hayallerimden umutlarımdan.ama yaşananlarda benimle birlikte gelmişti. toparlayamıyordum bir türlü.en ufak bir şeye sinirlenip bağırır olmuştum. ailemle git gide koptu bağlarımız. sadece kavga ediyorduk onun dışında hiç bir iletişimimiz kalmamıştı. onlarda benim bu ani değişikliğime anlam veremez oldular.

pek kimseyle dertleşmez hatta hiç bir sorunumu anlatmazdım. insanlara güvenmezdim kendi aileme bile. iyice içime kapandım kendi kabuğuma çekildim bir nevi. düzenim tam anlamıyla altüst oldu. girdiğim hiçbir işte dikiş tutturamadım. toparlanmak için çaba harcadıkça daha da umutsuz bir hal almaya başladım. çalışmayı bıraktım. ailemi pek fazla görmüyordum. akşam 5 6 gibi uyanıp sabah 8 9 a kadar oturup geçmişi düşünüyordum. günde sadece bir öğün yemek yiyordum onlar da kendi yaptığım sırf açlık hissini gidermek için baştan savma yemeklerdi.

sigara alkol tüketimim hat safadaydı artık. çocukken astım hastasıydım ama atlatmıştım o da tekrar nüksetti. herkesle iletişimim kesilmişti. sadece beynimin içinde kendimle konuşup duruyordum. sesimin nasıl olduğunu bile unutmuşlardı. damladan intikam almayı düşündüm. yaşadığımız o güzel günleri hatırladıkça kıyamadım vazgeçtim. zaten ona zarar veremezdim. gelecekten hiçbir beklentim kalmamıştı.

ona yüzük için biriktirdiğim para destesini aldım elime o an ki duygularımı daha önce hiç hissetmemiştim. birşey oturdu boğazıma yutkunamıyordum bile gözlerim doldu iki damla yaş para destesinin üzerine düştü. kendime hem acıyor hem kızıyordum. birlikte çekildiğimiz fotoğrafı koydum önüme sigaranın biri bitmeden diğerini yakıyordum. hıçkıra hıçkıra ağlıyorum neye üzüleceğimi bilmiyorum. günde 2 3 paket tüketir oldum.17 kilo verdim zaten zayıftım iyice berbat bir duruma geldim.