Tam 28 tane hap yuttum. Yaşadıgım yıl kadar diyebiliriz buna.Şu anlık bir şey hissetmiyorum. Sadece midemde hafif bir yanma var.

Devam edeyim. işten atıldıktan sonra bankadaki parayı harcamaya başladım.O arada iş aradım kendime.

iş vardı. Hemde gereginden çok fazla. Fakat şöyle bir sıkıntı vardı. Hiç bir yer işe almıyordu.

Yaşadıgım olay her tarafta duyulmuş olmalıki kimse işe almıyordu.

7 ay içerisindede parayı bitirdim. Faizi alamadım çünkü 1 sene dolmamıştı.

Parayı yedikten sonra birde kredi çektim 20000 kadar. Aşırı derecede para harcıyordum.Yok yere durmadan para harcamaya başladım.

Eski günlere geri dönmüştüm. Parasız ve aç o günlere. Felegin bittigi o günlere.

Kapanan kapılar umutlarımı dahada tüketmişti. Aradan uzun süre geçmişti ailemi görmeyeli. Onların yanına mı gideyim diye düşünmüştüm. Fakat bu çok saçma bir şeydi.

Geriye son bir kapı kalıyordu. Cehennem kapısı.O kötü günler başlıyordu artık.Bir köpek gibi yaşadıgım o günler.

O kadar saçma sapan muhabbetler döndüki. Söylenen her söz bir tokat gibi vuruyordu suratıma."iş tecrüben var mı" diyecek kadar namussuzca, şerefsizce sorular soruldu bana.

Var dedim utanmadan. Bana işi anlatmaya başladı. Sabah 9'da başlandıgını ve akşam 10'da bittigini söyledi işin.

Tamam dedim kabul ettim içim yanarak. Başlamıştım artık.

Öldü galiba lan