kimse artık bana müslüman ayağı yapmasın

iyi bi insanım hayatımın en başından beri. çocuklugumda kötü geçmedi. anaokulunda 6 kişiydik 5 tane direksiyon vardı. biri hep açıkta kalırdı. bende koşar alırdım çoğu zaman ama baktım ağlıyor veya üzülüyorsa verirdim 5 kişide vardı ama ben verirdim direksiyonu. hayatımda kimseye yumruk atmadım denilebilir(cezası mı ? yüzümdeki izler oldu) hep kendimi savundum sadece. hiç bir zaman(anneme küfür dışında)kavgayı ben başlatmadım. hiç bir arkadaşımı satmadım.hep dürüsttüm ama bazen karşıdaki kişi bana iftira atarak önüme geçti.

4 aydır panik atagım ve sokaga çıkamıyacak düzeydeyim. çok çaba sarfettim ilaç kullanmadım bir süre kullandım fayda etmedi. allah tan yardım istiyordum ben ağlıyordum her akşam. ertesi gün çıkıyordum sokaga kimse yardım etmiyordu bana hep yalnız sendeliyorum başım dönüyor. annem babam yüzünü dönmüş. arkadaşlarımdan iyice soğudum.ama ben yine dua ettim kadir gecesini dolu dolu agzımdan en ufak bile kötü söz çıkarmadan geçirdim. tatil yapamadım. çünkü paramız yoktu tatil fırsatını yakalasaydım belki atlatabilirdim bunu su beni çok rahatlatır çünkü. bilmem duşta çok rahatlıyorum. ailem 5 kuruş parada vermiyor. sağlıklı olsam dışarı çıktıgım zaman 20-25 verirlerdi okul yok ama yinede 5 kuruş vermiyorlar. durumumu biliyorlar ama yanımda kimse yok. hayatımda ilk kez bu hastalıkla mücadele ederken aşık oldum. aşık olldugum kızın sevgilisi çıktı. küçüklükten beri babam beni bi maça zütürmedi. belki gittiğim pgibolog babamdan çok daha fazla şey biliyordur. babam 5. sınıfa kadar kaçıncı sınıfa gittiğimi ve yaşımı bilmiyordu.ne sigaram var ne alkolum. hayatımda bi kızın elini bile tutmadım. çünkü sevgi aşılanmadı bana hiç. annem bi kere bile öepmedi beni. hiç sevgilim olmadı benim. cebimde param yoktu çünkü.bi kız benim gözlerime baksa ben çevirirdim gözlerimi. çünkü cebimde yemek paramdan başka param yoktu.am üstünde züt giben tipler vardı etrafımda. babasının inşaat şirketi var her kıza yavşayan karşılıgını alan tipler. dersleri iyi olupta sırf ben yapamıyım diye sordugumda bilmiyorum diyen tipler. gizlice her agladıgımda yağmur yagıyor diye üzülmeyeyim en güzel gökkuşağı yağmurdan sonra çıkar derdim kendime mevlanın ünlü sözü gibi.ama gördüm ki iyi bi insan olmak beni ödüllendirmedi.her şey çok güzel olacaksa cennete biri beni öldürsün.iyi insan dünyada görmüyorsa iyilik ben öteki dünyadada istemiyorum ki yok zaten böyle bi dünya. neden allaha küfreden ateistler dinsizler en başta ? neden din istismarı yapan hükümet başta ? neden en zenginler bu ülkede siyonistlerle iş yapanlar.yok arkadaş kötü bi insanım bundan sonra ben. ağlayacagım yere ağlatıcam artık. elime fırsat geçince ezicem karşımdakini ben öne atılayım diye.ben buyum artık. nerde allah ? çıksın ortaya ben en ufak bi işaret bekledim yok işte

..

pgibiyatriye gidip mutlu bir şekilde ilaçlarımı alıp eve dönerken ben. apartmanın bozulmayan asansörünün bozulu 2 saat mahsur kalmamam gerekirdi beyler anlıyor musunuz? yani iyilikin bir getirisi yok. tadını çıkarın olum hayatın. herkes sizin canınızı yakacak ama canınızı yakmaya değer birilerini bulun sadece

...

edit. üzülmeyin beyler.bir şairin dediği gibi umut ömürden önce bitmeli :) ben umudumu bitirdim ne yapıcagımı bilmiyorum ama siz mutlu olun lan huurnun çocukları