kimisinin hayatı kız tavlamak üzerine

kimisi gibik üniversitesini bitirip 2 milyarla işe girmeye.. ne kadar basit ne kadar kötü ne kadar taktan bi sistemin içindeyiz. işin kötüsü çıkış yolu yok. asla zengin olamıyacağız... oldu ki bir zaman mutlu olduk 2 ay sonra sıkılıcaz içinde bulunduğumuz mutluluk konumundan çünkü biz farklıyız beyin yapımız farklı. çok farklıyız.. bize çıkış yolu sunuyolar sundukları çıkış yolu iş bul para kazan.. ne işi? ne işi? garson olup mutlumu olucam ben? turistlere rehberlik ederek mutlumu olucam ben? mutlu olamam ki ben hiçbişeyden öyleyse neden yaşıyorum neden yaşıyoruz?

@3 izledim. türkiye gibi bi yerde nasıl olacak? haha

sabah minibüse binersin en ağırından bir arabesk şarkı yükselir hoparlörden, metroda kafanda güzel şeyler kurup yürümek istersin; sanırsın ki metroda müzik çalan müzisyenin anasını babasını öldürmüşsün de senden ve tüm dünyadan hıncını almaya çalışıyor çaldığı müzik ile. her şeyin bomtak olduğu bir ülkede mutlu olmak kolay değil ama bu kronik mutsuz halimiz çok fena. kimse gülmüyor, kimse birbirinin suratına bakmıyor. ben de dahilim buna. hep bir şüphe, korku, bir yerlere yetişme, bir şeyleri ıskalama hali. geçenlerde yolda yürürken yaşlı bir kadın kontörünün bittiğini, telefonumdan akrabasını arayıp arayamayacağını sordu bana ve ben telefonumu alıp kaçar mı acaba diye 2-3 dakika düşündükten sonra kadına tamam dedim. sevgisiz, güvensiz ve buna paralel olarak da mutsuzuz. hem de çok. suçlu aramıyorum, çünkü suçlu hem hepimiziz, hem hiçbirimiz.

@22 çocuklardan nefret ediyorum