Reserved

rez rez rzez

Hadi panpa

Okuyan var devam et

Rezoline

Devam yazmaya go go

Devam panpa

Okuyan varsa devam edeceğim?

Eve gidip bir duş aldım, kıyafetleri ütüleyip giydim. Zaten saat 7.30 olmuştu. Aradım;
Ben çıkıyorum tam olarak nerede ev dedim. Salih utanarak;
“abi, şey bugün gelmesen olur mu? Başka bir zaman yemek sözüm olsun sana” dedi
-ulan 3 aydır ütülemediğim gömleğimi ütüledim ben ne demek gelme demek geldi içimden-
-tamam kardeşim. Hiç sorun değil maç vardı, onu izleyecektim zaten diyerek. Kapattım telefonu. Benden sonra hiçbir şey söylemedi. Öylece kapattık telefonu. Ne kadar da ayıptı yaptığı.

Saatlerce avını bekleyip de önünde beliriveren kaplan gibi atladım hemen, kendime de biraz daha düşünme fırsatı bulmak için
-Hadi gözün aydın Ayşin, artık bizim şu işlere de el atarsın. Web sitesini bitirdim seo çalışmaları gerekli zaten sadece.
Bir yandan da Salim’e bakıyorum. Salim de tebrikler dercesine bir gülümseme atıp, tekrardan bana döndü cevap beklercesine.
-Tamam Salim eve uğrayayım saat 8 gibi size gelirim
-Tamam abi geç kalma, bak annem böyle şeylere çok kızar dedi.
Aslında izlemem gereken bir maç vardı neden kabul ettim bu teklifi bilmiyorum.

Salim bir gün abi bugün bize gel de yemek yiyelim akşam, sıkılmışsındır bekar yemeklerinden dedi. Aslında böyle tekliflere açığım farklı bir ilde öğrenciliğimin başladığı günden bugüne kadar boğazımdan geçen sıcak ev yemeği sayılıdır. Ama Salim bugüne kadar ne ofisten birini eve çağırdı ne de annesiyle tanıştırmıştı. Soruyu sorunca bir anda şaşırdım hatta heyecandan kekeledim. Konuşmayı tam olarak hatırlamasam da, şu şekilde bir konuşma geçmişti aramızda:
- abi bugün bize gel de yemek yiyelim akşam, sıkılmışsındır bekar yemeklerinden
(7-8 saniye bir sessizlik)
-abi sana diyorum.
-Pardon Salim, dalmışım.
Ayşin de arada 10 gündür bitirmeye çalıştığı işi bitirmenin verdiği heyecan ile,
-hele şükür bitti
dedi

Beni de yonetsene panpa su tembelligimden kurtulayim

Salim pgibolojik sorunlar yaşayan bir gençti. Babası, amcasını öldürmüş cezaevine girmiş, amcasının oğlunun tehditlerinden kaçarak annesi ile beraber gelmiş bu şehre. Annesi gündelik bir yerlerde çalışarak okutmuş Salim’i. Babasını ise çoktan unutmuş, adını bize de bir kere olsun söylemedi. Bunları da anlatmazdı fakat bir gün rakıyı fazla kaçırmıştı galiba.

4 yıl geçmişti üstünden, 4 yılda nasılda benimsemiştim anlattığı her şeyi, Havası bol sıcak bir yerdi çalıştığım şehir(hala ikamet ettiğim için yerini vermeyeceğim) öyle ki kasım ayında bile yanıyorduk ofisin içinde. Ofis bir bilişim firmasına ait ve içeride ben dahil çalışan 9 kişi vardı. Benim bulunduğum oda da ise Ayşin ve Salim çalışıyordu. Ayşin, 27 yaşında güzel bir anne, Salim ise üniversiteyi yeni bitirmiş 24 yaşında bir genç.

Rezerve güzel gibi

Göktuğ, “herkes telepatlar tarafından yönetiliyor, her anımızı onlar düzenliyorlar, hani bazen kulağımız çınlıyor ya? He işte o telepatların bize gönderdikleri sinyallerden ötürü” deyip ciddi bir şekilde anlatırdı. Bende onun bu ciddiliği karşısında gülmemeye çalışarak dinlerdim onu. Yaz bitince bizde iş hayatımıza geri döndük. Aramadıkta birbirimizi.

Heh sarar bu rez

devam et panpa

Etraftaki kalabalığın verdiği uğultu bir arının saldırıya geçtiğinde çıkardığı gök gürültüsü ve kasırga arasındaki sese benziyor. Uğultunun arasından bir nida ile yıllar sonra adı aklıma geldi. Göktuğ idi adı, yazın Karasu’da bulunan yazlıkta 1 ay görüşebildiğim bir arkadaşımın adı. Ama hiçbir zamanda unutmamam gereken bir kişilik oysa kendisi. ilk ondan duydum telepati kelimesini. Garip garip bilgilere merak salan, saçları uzun ve rastalı aynı zamanda bakımsız, yanaklarının altı zayıflıktan içeri çökmüş, Bob Marley’e benzemeye çalışan bir o kadarda özgündü. Geceleri sabaha kadar gitar ayinleri yapan gençlerin yanına oturur sohbet eder bir yandan da şarkılara eşlik ederdik.