bir yan karakter olmuştur ? veya kimin hayatı her zaman karanlıktadır ? kim tam ışığı gördüğünü sandığı anda sonsuz karanlığın içinde yapayalnız kalmıştır ?

Evet.. okuyacağınız bu entry hayatın karanlığında kalmış karakterin yani "karanlıktaki karakterin" hayatından bazı olayları anlatacaktır. Okuyacak bir kişi bile olsa anlatacağım.

Bu film önü konuşması gibi olan yazıdan dolayı özür dilerim. Fakat anlatmam gereken bazı şeyler var..

Galiba okumak isteyen yok.Eyy karanlıktaki karakter.Bir nebzede olsa yine o umut ışığını gördün ve yine düştün sonsuz karanlığın içine. Teşekkürler inci.. Teşekkürler.

Ruhumdaki bitkinlik uyandığımda gitmiş olacak diye kendimi avutarak uyuduğum bir gündü. Gün ışığının yüzüme vurmasıyla uyanmış, yatağımda biraz kendimi ve hayatımı sorgulamış bir çıt bile çıkarmadan yataktan kalkıp bütün yalnızlığım ve karanlığımla odamdaki balığa yemini atmıştım. Diğer günlerde de olduğu gibi sıradan bir güne daha başlamıştım.

içimde yıllardır sebebini bilmediğim bir buruklukla gündelik işlerimi yapıp hızlı teknik okuma kursuna gitmiştim. Aslında bu gün içimde bu burukluğun yanı sıra ne olduğunu bilmediğim başka garip bir his daha vardı. Umut.Evet galiba bu his umuttu. Beni yine derinden yaralayacak karanlıktaki yalnızlığımı hatırlatacak kötü bir umut. Kursda belki biriyle tanışırım umudu..

Hani insanlar olacak olan olayları bazen daha önceden hissederya sakın öyle bir şey olduğunu biriyle tanıştığımı felan sanmayın.Çünkü hayat bu hisleri karanlıkta kalmış karakterlere vermemiş. Standart hoş geldin laflarının ardından hoca tekniklerle alakalı bilgiler vermeye başlamıştı sınıfa. Kulağım hocadayken gözüm sınıftaki insanlardaydı. Acaba onlarda benim gibi karanlıktan kurtulmak için mi gelmiştiler bu kursa ?

Hayır hayır. Hiç sanmıyorum. Hepsi hayatlarından gayet memnun görünüyorlardı ve muhtemelende kendilerini geliştirmek için geliyorlardı bu ne işime yarayacağını bilmediğim belki beni karanlıktan kurtarır diye geldiğim bu kursa. Galiba biraz nasıl bir yer olduğundan bahsetmeliyim. Karadeniz evlerini andıran ahşap iki katlı bir bina. içerisinde çeşitli kursların olduğu sınıflar var. Kurslar hemen hemen aynı saatlerde başlıyor ve aynı saatlerde bitiyor. Belli bir bitiş zamanlaması yok. Hoca ders bitti diyince ders bitiyor.

Yine en standartından bir günü yaşarken birden bire garip bir şey oldu. Mağaranın ucundaki o aydınlığı görür gibi oldum. Evet o aydınlık tahmin ettiğiniz gibi bir kız.1.75 Boylarında düzleştirilmiş açık kahverengi saçları, buğdayı andıran hafif kahverengi teni ile dikkatimi çekmişti üstüne. Yüzünde makyaj olmamasına karşın sade ve doğal bir güzelliği vardı. Kursun başlama saatini beklerken kursun hemen yanındaki bahçede seyyar bir şekilde açılmış çah bahçesini andıran bir çaycıda diğer kurs alan kişilerle birlikte oturuyorken fark etmiştim bu benim aklımı çelen güzelliği.

Yanında o boylarda ondan biraz daha kısa olan siyah saçlı açık tenli bir kız. Eğlenceli bir şekilde muhabbet ediyorlardı. Gülüşü adeta zihnime kazınmıştı.Çayımı içerken bir yandan kaçamak kaçamak ona bakıyordum.Bir kere göz göze geldik hemen kafamı masama çevirdim ve yüzüne bir daha bakamadım. Kafamı kaldıramadığım o dakikalarda içimden "kıza bakamazsan belki olacak bir şey varsa oda olmayacak hadi, hadi kaldır kafanı belki bir daha göz göze gelirsin" diye geçiriyordum.

Tahmin edebileceğiniz gibi yüzüne bidaha bakmadım. Bina bekçisinin uyarısı üzerine bahçedeki herkes, hepimiz içeriye girdik. Benim kurs sınıfım 1.katta ve kızın kurs sınıfı 2.katta. binanın içinde normal merdiven değil villalarda olduğu gibi içerden dönemeçli ahşap bir merdiven var. Kız oradan çıkarken arkasından bakabildim. Kız merdivenlerden dönerek yukarı çıkarken bir kere daha baktığımı gördü. Bakışlarımın yönünü değiştirmeden öylece baktım.1 saniyelik bir duraklama yaptıktan sonra yukarıya çıkmaya devam etti.

O gün bir daha göremedim kızı. Diğer gün uyandığımda içimdeki o burukluğun verdiyi acıyı daha az hissediyordum ve buda bana mutlu bir sabah geçirmemi sağladı. Kurs'a her zamankinden biraz daha erken gittim yine onu göreceğim heyecanı ile. Kursa gittim, bahçeye oturdum gözüm her yerde onu arıyordu. Daha adını bile bilmediğim hakkında hiç bir fikre sahip olmadığım bir kızı gözlerim her yerde arıyordu. Kurs zamanı geldi kursa girdim.O gün kızı hiç göremedim.O günün gecesinde kanepeye uzanmış bir şekilde onu düşündüm. Belki işi vardı ondan gelemedi diye uzun uzun düşündüm.O gece yüzünü saçlarını hafızama milim milim kazıdım. Keşke o gece direk uyumuş olsaydım..

Diğer bir kurs günü aynı heyecanla kursa gittim. Kız yine yoktu.. Arkadaşını görüyordum bakıyorum ona gözüm hep onun yanına geleceğini umduğum için arkadaşına doğru kayıyor yinemi gelmeyecek diye düşünüyordum. Evet.Gelmedi tıpkı bundan sonrada gelmeyeceği gibi.

Aradan yaklaşık bir veya bir buçuk hafta geçmişti. Yine karanlığa dönmüştüm.Her gece yatmadan önce o hafızama kazıdığım geceye lanet okuyup yine kızı düşleyerek uykuya dalıyordum..

Her zamanki gibi karanlık bir güne daha uyanmıştım. Bütün sıkıntılarımı sırtıma alıp kursa gitmiştim. Artık bahçeye çıkmıyordum bile. Zaten gelmeyecek biliyorum. Bahçede oturmama ne gerek var ? Kendime sadece bir kere gördüğün bir kıza neden bu kadar takıyorsun diye kızıyordum. Sınıfta tek başıma otururken kapıdan o siyah saçlı açık tenli kızın geçtiğini gördüm. Merdivenlerden yukarı çıktı.Çıkarken beni gördü bana baktı.1-2 dakika boyunca merdivenden bana doğru baktı. Diğer kızda kafamı çeviren ben buna uzun uzun bakıyordum. Peki ama neden ? belki bir umut beni hatırlatır diye mi arkadaşına ? ah.. hiç sanmıyordum. Kafamda hiç bir düşünce olmadan öylece bakıyordum.

Bu bana uzun gelen fakat tahminen 1-2 dakika süren bakışmanın veya diğer bir tabirle kesişmenin ardından kız hızlıca yukarıya çıktı. Aradan biraz vakit geçtikten sonra merdivenlerin oraya onun geldiğini gördüm. Evet o. Yüzünü aklıma kazıdığım o kız. Kalbimin çarpışını hissediyordum. Sanki biri yanımda davul çalıyormuşçasına bangır bangır ediyordu içim. Hani büyük hapörlörlerin yanında durunca böyle içiniz titrerya aynı o şekilde titriyordu içim.

Merdivenlerden çıkarken benim ona baktığımı fark etmemesi için kafamı pencereye doğru çevirdim kendimce sanki pencereden bakıyormuş havası yaratmak istedim. Halbuki pencere benden epey uzaktaydı. Dışarıdan bakıldığında muhtemelen boş boş duvara doğru bakan bir aptal gibi görünüyordum o dakikalarda. Kafamı kız gittimi diye çevirdiğimde kızın çıkmış olduğunu gördüm. Bir kaç saniye sonra arkadaşıyla beraber merdivenlerden indi ve bahçeye çıktılar. Evet "karanlıktaki karakter" evet bu bir fırsat. Muhtemelen arkadaşı ondan hoşlandığımı anladı onun için çağırdı kızı. Git. Git ve konuş. Konuşamıyorsanda otur bi masaya kıza bak.Ona duygularını hissettir.

Kendimi çok güzel gaza getirmiştim.Bu gazla hızlı bir şekilde binadan çıktım ve gidip masanın birine oturdum. Masaya oturduğunuz gibi size çay getiriyor çaycı masanıza bırakıyor ve gidiyor. Başka bir seçenek yok tek seçenek çay ve masaya oturduğunuz anda önünüze konuyor. Aslında güzel bir sistem.Bu bahçenin keyfini çıkarmak istiyorsan en azından bir çay iç diyor adam sana. Kıza ara ara bakıyordum ve onlarda bana ara ara bakıyorlardı sonra birbirlerine bakıp hafiften gülümsüyorlardı. Hani kara bulutlu bir gün geçirirken bulutların arasından bir yerden güneş görünür etraf bi aydınlanırya evet işte ruhumda aynı şekilde hafif bir güneş etkisiyle aydınlanmıştı.

Kısa kısa bakışmaların ardından gidip masalarına oturup tanışmam gerektiğini biliyordum. Fakat kendimde o cesareti bulamadım."Madem gidemiyorsun bari bir yolla ismini öğren" düşüncesi ile basit ve hızlıca bir plan yapmıştım. Kurs sınıflarına girerken arkalarından bakacak hangi kursa girdiklerini öğrenecektim. Gerisi basit. Kurs yönetiminden kayıtlıları öğrenecektim. Keşke herşey hayalde kurulan planlar gibi olsa..

Kurs saati gelmiş herkes içeriye girmeye başlamıştı. Sabırla bekledim. Kızlar kalktılar tam içeriye girecekken bana son kez dönüp baktı. O bakışın vermiş olduğu rahatlık güven ve cesaret ile 2.kata cıkıp kızın girdiği kursu gördüm. Diksiyon kursu sınıfına girdiler."işte bu ahahaha" diye içimden sevindim kendimi bir an "MiT" gibi hissettim. Kendi kurs sınıfıma indim. Ders sonunu sabırsızlıkla bekledim. Hocaya bitir şu dersi dercesine bakışlar atıyordum. Evet sonunda ders bitmişti.Bir acele ile sınıftan çıkıp direk kurs yönetimine gittim. Diksiyon kursundaki kişilerin listesini istedim. Kurs açık bir kurs olduğu için kesin bir liste tutmuyorlar. Sadece başlangıçta belli bir istek dahilinde kursu açıyorlar ve gelenlere dersi veriyorlar.ilk geldiğinizde basit bir tanışma faslından sonra size flash bellek ile daha önceki çalışmalarını veriyorlar. Yetişmeniz için ve size bu konulara yetişmeniz için bazı bilgiler verip onlara calısmanızı istiyorlar. Kurs listesi tutulmadığı için haliyle bende kızın adını öğrenemedim.O maalesef lafından sonra "MiT AJANI KARANLIKTAKI KARAKTER" gitti yerine "PASiF KARANLIKTAKi KARAKTER" geldi."MiT Ajanlığı" eğlencemde diğer bütün sevinç ve eğlencelerim gibi erkenden bitmişti.

Bütün gece onlu hayaller kuruyordum. Hayatımda hiç dinlemeyeceğim türden şarkılar dinlemeye başlamıştım.Bir dakika. Ne oluyor bana ? Bu ben değilim. Bu karanlıktaki karakter olamaz. Bu başka biri. Gibi düşünceleri keşke bu günlerde akıl edebilseydim. Değişimin bende ileride nasıl bir zarara uğratacağını bilmeliydim..

Aradan bir kaç kurs günü daha geçmişti bakışmalarımız iyice artmıştı.Bir deli cesareti gösterip kızların masasına gitmiştim. Merhaba ben "karanlıktaki karakter" siz hangi kurstansınız ? diye bir giriş cümlesi planladım kafamda. tabi planladığım gibi gitmedi hiç bir şey."M-m-merhaba sizdemi kurstansınız" ah.. bu nasıl bir fiyaskodur.. çok kötü giriş yapmıştım hemen kurtarmaya çalıştım."Yani hangi kurstansınız" dememle "diksiyon" cevabını almam bir oldu. Muhabbet muhabbeti açtı.