Bu bana uzun gelen fakat tahminen 1-2 dakika süren bakışmanın veya diğer bir tabirle kesişmenin ardından kız hızlıca yukarıya çıktı. Aradan biraz vakit geçtikten sonra merdivenlerin oraya onun geldiğini gördüm. Evet o. Yüzünü aklıma kazıdığım o kız. Kalbimin çarpışını hissediyordum. Sanki biri yanımda davul çalıyormuşçasına bangır bangır ediyordu içim. Hani büyük hapörlörlerin yanında durunca böyle içiniz titrerya aynı o şekilde titriyordu içim.

Merdivenlerden çıkarken benim ona baktığımı fark etmemesi için kafamı pencereye doğru çevirdim kendimce sanki pencereden bakıyormuş havası yaratmak istedim. Halbuki pencere benden epey uzaktaydı. Dışarıdan bakıldığında muhtemelen boş boş duvara doğru bakan bir aptal gibi görünüyordum o dakikalarda. Kafamı kız gittimi diye çevirdiğimde kızın çıkmış olduğunu gördüm. Bir kaç saniye sonra arkadaşıyla beraber merdivenlerden indi ve bahçeye çıktılar. Evet "karanlıktaki karakter" evet bu bir fırsat. Muhtemelen arkadaşı ondan hoşlandığımı anladı onun için çağırdı kızı. Git. Git ve konuş. Konuşamıyorsanda otur bi masaya kıza bak.Ona duygularını hissettir.

anlat panpa ben dinliyorum merak etme.

Kendimi çok güzel gaza getirmiştim.Bu gazla hızlı bir şekilde binadan çıktım ve gidip masanın birine oturdum. Masaya oturduğunuz gibi size çay getiriyor çaycı masanıza bırakıyor ve gidiyor. Başka bir seçenek yok tek seçenek çay ve masaya oturduğunuz anda önünüze konuyor. Aslında güzel bir sistem.Bu bahçenin keyfini çıkarmak istiyorsan en azından bir çay iç diyor adam sana. Kıza ara ara bakıyordum ve onlarda bana ara ara bakıyorlardı sonra birbirlerine bakıp hafiften gülümsüyorlardı. Hani kara bulutlu bir gün geçirirken bulutların arasından bir yerden güneş görünür etraf bi aydınlanırya evet işte ruhumda aynı şekilde hafif bir güneş etkisiyle aydınlanmıştı.

Kısa kısa bakışmaların ardından gidip masalarına oturup tanışmam gerektiğini biliyordum. Fakat kendimde o cesareti bulamadım."Madem gidemiyorsun bari bir yolla ismini öğren" düşüncesi ile basit ve hızlıca bir plan yapmıştım. Kurs sınıflarına girerken arkalarından bakacak hangi kursa girdiklerini öğrenecektim. Gerisi basit. Kurs yönetiminden kayıtlıları öğrenecektim. Keşke herşey hayalde kurulan planlar gibi olsa..

Kurs saati gelmiş herkes içeriye girmeye başlamıştı. Sabırla bekledim. Kızlar kalktılar tam içeriye girecekken bana son kez dönüp baktı. O bakışın vermiş olduğu rahatlık güven ve cesaret ile 2.kata cıkıp kızın girdiği kursu gördüm. Diksiyon kursu sınıfına girdiler."işte bu ahahaha" diye içimden sevindim kendimi bir an "MiT" gibi hissettim. Kendi kurs sınıfıma indim. Ders sonunu sabırsızlıkla bekledim. Hocaya bitir şu dersi dercesine bakışlar atıyordum. Evet sonunda ders bitmişti.Bir acele ile sınıftan çıkıp direk kurs yönetimine gittim. Diksiyon kursundaki kişilerin listesini istedim. Kurs açık bir kurs olduğu için kesin bir liste tutmuyorlar. Sadece başlangıçta belli bir istek dahilinde kursu açıyorlar ve gelenlere dersi veriyorlar.ilk geldiğinizde basit bir tanışma faslından sonra size flash bellek ile daha önceki çalışmalarını veriyorlar. Yetişmeniz için ve size bu konulara yetişmeniz için bazı bilgiler verip onlara calısmanızı istiyorlar. Kurs listesi tutulmadığı için haliyle bende kızın adını öğrenemedim.O maalesef lafından sonra "MiT AJANI KARANLIKTAKI KARAKTER" gitti yerine "PASiF KARANLIKTAKi KARAKTER" geldi."MiT Ajanlığı" eğlencemde diğer bütün sevinç ve eğlencelerim gibi erkenden bitmişti.

Bütün gece onlu hayaller kuruyordum. Hayatımda hiç dinlemeyeceğim türden şarkılar dinlemeye başlamıştım.Bir dakika. Ne oluyor bana ? Bu ben değilim. Bu karanlıktaki karakter olamaz. Bu başka biri. Gibi düşünceleri keşke bu günlerde akıl edebilseydim. Değişimin bende ileride nasıl bir zarara uğratacağını bilmeliydim..

Aradan bir kaç kurs günü daha geçmişti bakışmalarımız iyice artmıştı.Bir deli cesareti gösterip kızların masasına gitmiştim. Merhaba ben "karanlıktaki karakter" siz hangi kurstansınız ? diye bir giriş cümlesi planladım kafamda. tabi planladığım gibi gitmedi hiç bir şey."M-m-merhaba sizdemi kurstansınız" ah.. bu nasıl bir fiyaskodur.. çok kötü giriş yapmıştım hemen kurtarmaya çalıştım."Yani hangi kurstansınız" dememle "diksiyon" cevabını almam bir oldu. Muhabbet muhabbeti açtı.

Bir haftanın sonunda samimiyetim ikisi ile arttı. isimlerini söylemedim dimi.. Sevdiğim,Aklıma kazıdığım kızın adı deren. arkadaşının adıda ecrin. Kızla samimiyetim beni çok değiştirmişti o eski ben yoktum artık.Bu ara bölümleri geçiyorum.Çünkü sıradan flörtleşen bir adamın hayatından farklı birşey olmadı.Bir gün tüm cesaretimi toplayıp ona sevdiğimi söylediğim anda olumlu cevabı aldım. Gözlerim doldu birden boynuma atıldı kız. Uzun uzun sarıldık ve benim gözümden bir damla yaş aktı.Çaktırmamak için sildim göz yaşımı.O gün mutluluktan uyuyamadım..

Sevdiğim Sevgilim oldu bundan daha büyük bir mutluluk olamaz.2. haftamızdı. Ben daha ona tam olarak seni seviyorum demeye doymadan bir ayrılık mesajı aldım. Başka biri varmış.O mesajdan sonra bir kaç gün ne yaptım ne yaşadım gerçekten hatırlamakta güçlük çekiyorum. Neden bu kadar hızlı geçiştirdin diye soracak kişiler için yaptım bu basit açıklamayı. Evet gerçekten ne oldu ne bitti hatırlamıyorum.O sabah son kez mutlu uyandığım sabahtı. Daha ikinci haftadan kızı bunalttım galiba düşüncem vardı kafamın dört bir yanında bir tek bunu hatırlıyorum. Onca anti depresanlar , uyku ilaçları.. Kafam bi hayli karışmış olmalı. Evet.Hikayemin başında demiştim. Ben karanlıktaki karakterim. Asla aydınlığa kavuşamam. Aydınlığa kavuşmaya hakkım yok.Bu satırları yazarken gözümden akan bir iki damla yaşı silecek hiç bir kimsem yok.O gece onun yüzünü hafızama kazımasaydım... Beni değiştirdiğini anladığım gün ona daha cok yaklaşmak yerine uzak dursaydım.. Belki.işte belki o zaman bende aydınlığa kavuşurdum. Olmadı.Hayat bana yine aydınlığı göstermiş fakat ona kavuşturmamıştı. Masanın çekmecesindeki uyku haplarını yutup karanlığım içinde aynı hayatım gibi hiç güneşin doğmayacağı sonsuz bir uykuyamı dalsaydım. Yoksa belki, belki bir gün aydınlığa kavuşacağıma inanarak yaşamaya devam mı etseydim ? Evet. Belki birgün aydınlığa kavuşmak ümidiyle değilde belki hayat bir kerecik daha bana ışığı gösterirde bu sefer de ben karanlığımda kalırım.O beni mahvedecek ışığa yürümeyi reddederim ümidiyle hala bu soğuk karanlıkta nefes almaya devam ediyorum...

THE END

Son noktayı koyduktan sonra yazdıklarıma bakıp çok derinden bir iç çektim. Garip ama içimde hafif bir mutluluk var. Galiba bu mutluluğun sebebi insanların hayatın karanlığında kalmış olan bu sade bir karakteri artık biliyor ve tanıyor olması. Teşekkürler Arkadaşlar

okumaya başlıyorum panpa

Garipsin be panpa verecek bir tepki bulamadım yeminle

Reserved

Rezzerved

Hayat hangi birimize güldü ki be panpa

rezerved

enteresan bi son