kim başa gelirse gelsin türkiye

@34 kimseyle sidik yarıştırdığım yok sadece bilesin diye söylüyorum, işte benim sürüklenmem;
84 doğumluyum, babam bir karadeniz ilçesinde inşaat işçisi, 87 yılında polis oldu bir şekilde.
6 sene konya'da kaldık, hala eski fotoğraflara baktığımda üzülürüm, adam gibi bir halımız bile yokmuş odalarımı örtecek.
sonra bingöl'e gittik, çoğu çocuk misket oynarken biz mermi kovanları ile oynar, silah sesi duyduğumuzda nasıl yere yatacağımızı, topuklarımızı bile yere paralel yapıp nasıl sürüneceğimizi uygulamalı olarak ters ediyorduk, kaldığımız lojman 3 defa baskın yedi, eğitimlerimizi test ettik. yaş daha 11-12, bir de okumaya çalışıyoruz.
96'da sakarya, bingöl'den sonra büyükşehir, ilk 1 yıl silah sesi, havai fişek sesi(hiç görmemiştim daha önce) duyduğumda kendimi yere atıyordum. 99 depreminde ölümden döndüm, gardolabın altında kaldım, kurtarıldım. bilen bilir elmas otel vardı il merkezindeki en büyük otel, askerlerin patır patır kol bacak çıkarttığına şahit olduk, önümüzden pikaplar geçerdi(ambulans nerde..) cesetler, berbat koku, ayaklar dışarda. arkadaşlarımız öldü, kamp çadırlarında yattık bir kış(kızılay çadırı bulan zengin..) arada bir de trafik kazası, gene ölümden döndük, yara izlerim hala yüzümde.
öss kazandık, hukuk okuyacağız dedik, istanbul'a geldik. büyük şehir amıma koydu, o kadar çok imkan, cazip şey vardı ki kapıldık gittik, 8 senede bitti okul. çok para sıkıntısı çektik, 2-3 gün aç yattığımız oldu, sabrettik; yaş olmuş 25, 2 kardeş daha okuyor, hangi babadan para istenir aq. okul bittirmeme 6 ay kala babam evi terketti bir huur için, sadece evin genel ihtiyaçları için para gönderdi, günlerce sadece yol param oldu cebimde, sigaramızı otlandık, sağda solda milletin unuttuğu paketler bir hazine oldu. bu arada sevgilimiz de var, ankarada. evde tek olduğum bir gün babam o huurcu eve getirince evi terk ettim, geri kalan aile ankara'ya taşındık. staj başlattık, maaşım sadece 400 tl. çocuk bakıcılığı yaptı anam, yenimahalle'den oran'a sabahın köründe gitmek ne derttir bilir ankara binleri. 1000 tl yi bulmayan para ile 4 boğaz doymaya çalıştık, geçen kışı (4 ay) burnum akarak geçirdim, hiç durmadı doğalgaz erken bitmesin diye yakamadığımızdan. nisan ayında babam öldürüldü öz kardeşi tarafından, hem de bedava verseler bu ne aq diyeceğin toprak parçası için. bizi yüzüstü bırakmıştı ama sonuçta babaydı, çok yordu bizi. geçen temmuzda da evlendim, bir yenilik lazımdı, pgiboloji gidiyordu artık. şimdi orta halli bir evim, küçük bir ailem var ve maaşım da şimdilik gibe sürülecek kadar bile değil.

al sana hayatımın özeti. sen çocuğuna yol gösterecek, önünü elinden geldiğince açacaksın, kansızlık yapmaz ise parası olmasa bile umudu ve cesareti olan bir birey olarak yetişir kendi çocuklarına daha iyi imkanlar sağlar, bizler anasının amından ev araba sahibi olarak çıkanlardan değiliz, doğduğumuzda borçla doğduk.