1. 7.
    0
    @5 sezmiş.
    cok uzun okumadim.
    ···
  2. 6.
    +1
    bunu okuyan adam kor oldu
    ···
  3. 5.
    +1
    @2 entry nick
    ···
  4. 4.
    +1
    allah yolunu açık etsin pampık pardon tanrı
    ···
  5. 3.
    0
    sana elbette burada şu veya şu dine inan, doğrusu budur diyemeyiz.
    kalbinin sesini dinle güzel kardeşim.
    imanın pürü paksa, tanrı her halukarda seni cennetine kabul eder.
    ···
  6. 2.
    0
    Dinde zorlama (ve baskı) yoktur.
    ···
  7. 1.
    +1 -1
    ben 21 yaşında bir üniversite öğrencisiyim ailem koyu bir müslümandır lise dönemine kadar ailemin öğretileriyle bende öyle bir inanç içerisindeydim. fakat yaşım büyüdükçe geçte olsa bir şey anladım islamiyette inançlarımdan haz duymuodum ne kadar dua etsemde ne kadar ibadet estemde mutlu olamıordum ve bu konuyu lisede bir öğretmenimle paylaştım bana sürekli kitaplar vermeye başladı okuyordum sürekli okudum sürekli ve okudukça inançımı ibadetimi ve zamanla tanrıyı sorgular oldum..bir boşluğa düştüm sanki bi inancım yoktu. okuduğum kitaplar beni tanrıdan soğutuyordu sanki. sonra tekrar islama çekmek istedim kendimi fakat hala umutsuz boş duygular içinde olduğumu ve kapalı bir odada hissediyordum kendimi.bir arkadaşım yoluyla isa' yı araştırmaya başladım.onu araştırıyor onu arıyor ve onu anlamak istordum ama cesaret edemiordum. arkadaşım bana kiliseye gitmemi söylüyordu fakat korkuyordum. sonra bir şeyin farkına vardım. bilmem siz katılırmısınız bilmiyorum ama bence türkiye de inanç doğrultusunda insanların seçim yapması yada kendini huzurlu hissetmesi için gittiği yol islamiyet değilse toplumdan dışlanıyor ayıplanıyor ve insan zamanla korkmaya başlıyor.ben bu duyguları yaşadım.o yüzden kendimi hala boşlukta hissediyorum

    ilk olarak2 sene önce kiliseye gittim.
    çok hoşuma gitti, incili okuduktan sonra ruhani olarak büyük değişimler yaşadım. nefret, önyargı,zarar verme gibi duygularım sıfıra indi.
    kilisede yeni arkadaşlarım oldu. hiç bir şekilde bana baskı yapmadılar. hatta soru sormadan incilden bile bahsetmediler.ne sorduysam da cevapladılar.
    bir gün benim için kiliseden 2 kardeş dua etti. o an çok korktum.
    acaba yanlış mı yapıyorum? diye düşündüm.
    sonra uzun uzun düşünmeye fırsatım oldu.
    eğer kiliseye gitmeye devam edersem, yakında nüfus cüzdanımı bile değiştirip hristiyan yazdırabilirdim. bunu istiyordum. sadece resmi olarak değil ruh ve beyin olarak da bunu istiyordum.
    ancak düşüncelerim sonunda şu kanıya vardım:
    ''eğer hristiyan olursam,
    1.ailem üzülecek
    2.ailem beynimin yıkandığını düşünecek
    3.belki çok kızacaklar
    4.toplumda yadırganacağım
    5.belki işe girerken bile sorun yaşayacağım
    6.belki ilerde bir kızı seversem evlenemeyeceğim
    7.yanlış bir inanca sahipsem, cehenneme gideceğim.
    8.doğru inançtaysam,o zaman ailem cehenneme gidecek.

    vs..vs.. korkularım bunlar oldu.
    kilisedeki insanlar görümler gördüklerini, büyük mucizeler yaşadıklarını söylüyorlar. bunun için çok dua ettim ama böyle birşeyle karşılaşamadım.

    ve gerçek nedir asla tamamen bilemeyeceğim. yani, böyle bir şeye tam inanabilmek için muhakkak tanrıyla birebir irtibat gerekiyor. yani bir görüm, büyük bir mucize, beni bu yola çekecek gzel bir gelişme...

    ama hiç biri olmuyor.
    kiliseye gitmediğimden beri daha sinirliyim çevreye karşı. daha küfürbaz daha takıntılıyım.

    yardımlarınızı bekliyorum
    Tümünü Göster
    ···