Tamam anlat

Kaç gündür giydiğimi unuttuğum askıdaki tshirtü sepete salladıktan sonra dolapta elime gelen ilk gömleği ve kül lekeli pantolonu giydim. Cüzdan, telefon,anahtar üçlüsüne yeni dahil olmuş sigara ve çakmağı cebe tıkıştırdıktan sonra kendimi dışarı attım.

Bi süre güneşin gözümü alması sayesinde insanların dağını k saçlı , bu saatte yeni uyanmış, bezmiş birine attığı kısa tuhaf bakışları göremedim. Gözlerimin yeni yeni güneşe alıştığı sırada fırından bi simit alıp çıktım. insanların en kısa diyologta bile beni niye garipsediği sorusu yine aklıma takıldı.Ya bende anlamdıramadığım bir tuhaflık vardı ya da paranoyaklık.

Hızlı ama sürekli olan bu düşüncenin ardından fırıncı kızın verdiği kısa ama anlamsız tepkiyi tekrar hayal etmek komik geldi ve yüzümde klagibleşen o tebessüm oluştu. Yolda kendi kendine gülümseyen biri niye garipsenmesindi diye düşündüm. Uzun zamandır kaçış yolu bellediğim umursamızlığımı takındım ve simiti yedikten sonra ilk sigarayı yaktım.

Sigara bittiğinde fakülte kapısına gelmek üzereydim. Selam vermekle vermemek arasında kalan , bir baş hareketini dahi sunmaktan çekinen kaç tanışığa denk geleceğimi düşündüm. Çoğu kişi bu durumda kalmaktan hoşlanmaz ama bu kişilerin girmiş olduğu telaş ve samimiyetsiz hareketler bana komik geliyor. garip bir keyif alıyordum.

oo nasılsın hiç gözükmüyon nabıyon hadi görüşürüzden öteye gitmeyen muhabbettinde olduğum bi kaç tanışıkla selamlaştıktan sonra derse geçtim. iyi niyetli olan ama umut vermekten korktuğum kızı tebessümle selamladıktan sonra yanı boş olmasına rağmen 2 sıra arkasına oturdum.''

Profesör yine işini layıkıyla yaptığını göstermek istercesine dinamik şekilde anlatmaya çabalıyordu. Sınıfa kısa bi göz attıktan sonra çoğu şeyi algıyamadığından emin olduğum ama ilgilendiğini belli etmek istercesine hocaya odaklanmaya çalışanları gördüm. Birazdan aynı moda gireceğimi düşünmek komik geldi. Dışardan tuhaf gözüken o tebessüm yine oluştu.

profesörün , öğrencileri ikilemli sorularla sıkıştırıp cevap alamamaktan nasıl bir haz ,nasıl bir tatminlik duyduğunu düşünürken ara verildi. sınıftaki mevcutu zaten az olan kızlardan tiki olanları için gidiş vaktiydi. Başlarda garipsediğim ama zamanla samimi olduğum ilker'le kantine indik.

olm allaşkına yaz tam beni anlatıyon aksdhkaljsd

Kantindeki abladan birer kahve istedik. Belki 50.ye alıyor olmama rağmen fiyatı hatırlamadığımdan 5 lira uzattım. artık rutinleşmiş onca alışverişten sonra bir fiyatı aklımda tutmama umursamazlığımı garipsedim ve utandım. Son zamanlarda bu umursamazlığın utancını çokca hissetiğimi farkettim. Ekmek alırken , yeni tanıştığım biriyle 3,4 hatta 5. karşılaşmamızda ismini hatırlayamadığımda... fakat bu umursamazlık kasti değildi. Duyduğum utançta bu yüzden olmalıydı.

Kahveyi ilker'e uzatırken yüzündeki anlık mahcubiyeti gördüm. 10 kahvenin 8'ini samimiyetle ısmarlamam , gördüğüm o anlık mahcubiyet sayesindeydi. Hayır , insanların zaaflarından sadistçe alınan bir zevk değildi bu. Karşısındaki kişinin zekasını alaya alan iki yüzlü insanların(!) aksine niyetini açığa çıkaran , beklenilen küçük bir karşılıktı.

yaz panpa

Ben , canlıların tüm eylemlerini çıkar doğrultusunda yaptığına inanırım. Bir ayçiçeğinin güneşe yönelimi , köpek yavrusunun sevimli hareketleri , aslanın ceylanı avlaması ... bir hırsızın çalması da bir annenin çocuğuna gösterdiği sevgi de çıkar içindir. ne kadar ağır gelse de seri katilin eylemleriyle , bir insanın ibadeti çıkar noktasında çakışır.

Bu benzetmeleri Adaletsiz , kabullenilmez görmemizi sağlayan bu eylem arasındaki ince çizgidir. Eğer bir canlının eylemi , başka bir canlının çıkarını kötü yönde etkiliyorsa bu kötü çıkardır. Günlük hayatta çıkarcı, menfaatçi diye tabir ettiğimiz kişiler eylemlerini bu çıkar için yaparlar. Fakat bir annenin çocuğuna gösterdiği sevgi , duyduğu merhamet öyle değildir. Çocuğuna zarar vermez , kutsal bir fayda sağlar. Anne duyduğu bu sevgi ile mutlu olur. çıkar sağlar.

Sevginin , aşkın , merhametin , sadakatin kutsallığına da işte bu yüzden inanırım. işte ilker'in o samimi mahcubiyetini , ortamcı tolganın, berkenin... masasında alacağım popüleriteye bu yüzden değişmem.

Ben yine dalmış gitmişken ilker dürttü ve -hayrola kanka yine ne sorguluyon diye sordu. sadece hiç diyerek o klagib tebessümle karşılık verdim. bahçeye çıkarken alfa çağatayların masayı süzdüm. o küçük telaşı görebileceğim bir çift göz yakalayamadım. Birden masadaki kızlardan biri kendini zorlacasına kahkaha bastı. güldüm. uzaktaki tenha bi masaya geçtik.

anlat panpa ben okuyorum. yazmazsan zütsün

kahvemden bi kaç yudum aldıktan sonra sigara paketinden bir dal çıkardım. sigarayı yakarken , sigaraya başladığım ilk zamanlarda topluluk içinde içmeme prensibim aklıma geldi. bu prensibi de özentilikle ve kendini ispatlama güdüsüyle içmediğimi kendime kanıtlamak amaçlı edinmiştim. bu samimiyetsizliğe düşme korkum ve duyduğum iğretiye minnettardım. belki de bu yaşıma kadar sigaradan uzak durmam da etken olan bu hislerdi.

Fakat zamanla büyümeye devam eden umursamazlık hastalığım bu prensibi de yıktı. Kendime olan bu samimiyetsizlik yüzünden yüzümde acı bi gülümseme oluştu. Konu açmak için ilker'e dönüp son zamanlarda sardığı ''pink floyd'a devam mı?'' diye sordum. Devam kanka diyip telefona yeni attığı bi kaç şarkısını gösterdi. Bu sırada hazırlık sınıfından tanışık bir kaç kişi de selam vererek , sandalye çektiler.