Sabah uyandığımda bu sefer yatakta yatan bendim, beni izleyense elif. 'Uyuyunca çok tatlı oluyorsun, seni izlemek bana huzur veriyor.' ben yine ağzımdan akan tükürükleri afallamış bir halde silerek 'hangi tatlı?' diyince yine o sakladığı gamzesini gösterdi, bu sefer kesmedi gülüşünü, uzun uzun güldü. Saat 09:00'a geliyordu, Elif'e üstünü değiştirmesi için müsade edip mutfağa gittim, niye gidiyosam amk. Babam en son emekli olduğu gün doldurmuştu dolabı. Elif beyazlar içinde çıktı odadan, sen melek misin be kızım? 'iş öğlen birde başlıyor, yani daha zamanımız var.' Baya baya beni kahvaltıya zütür demekti bu, 'Ben de bir giyineyim o zaman.' diyip odaya daldım. Çıktığımda koltukta dümdüz oturmuş bekliyordu. Evden çıkıp yakınlardaki bir cafeye oturduk, kahvaltılarımızı söyleyip beklemeye başladık, elif uzun uzun bana bakıp 'Biz şimdi sevgili miyiz?' dedi.

Bu sırada kahvaltılar geldi, çocuklar gibi el çırptı. Komi bir ona bir bana baktı, elif'te utanmış olacak ki hemen ellerini masanın altına zütürdü. Ben hemen çikolataya saldırdırdım, acımam sabah akşam gece yerim çikolatayı. O da yumurtasını soymakla uğraşıyordu, elini yaksa da vazgeçmedi, üfleye oflaya soydu yumurtasını. Bana uzattı, duygulandım ama belli etmemeye çalıştım, annemi özlemiştim. Kafamı sallayıp bu düşüncelerden uzaklaştım, o da istemediğimi sanıp üzüldü, gözlerini aşağı devirdi. Yumurtayı çekmeden kaptım elinden, yüzüme de bir tebessüm koyup teşekkür ettikten sonra kalkıp o muhteşem yere gittik, kerhaneye.

Beyler bir yaşam belirtisi verin, bi hep beraber nefes alın hadi bakim nerdesiniz amk?

Gitmeden önce elife benden yarım saat sonra gir tamam mı diye tembihledim, ama kime diyosun bildiğin kız çocuğu gibi on dakika dolmadan peşimden girdi. Kızlar tip tip baktı, e normal amk daha ilk günden... Çektim Elif'i kenara neden böyle yaptığını sordum, ne yapacağını bilemedeğini söyledi, yine o ağlamadan önceki dudaklarının titremesi kapladı minik yüzünü. 'Tamam tamam, takılma boşver.' diyip saçlarını okşadım. En azından ağlamamaştı... Nergis ablayla konuşmak da lazımdı, ama ikinci günden olmazdı. Berna'nın tacizci bakışları ve bugün gelen müşteriler dışında ilginç bir olay yaşanmadı. Akşam çıkmadan Elif gelip 'Bugün sahile gidecek miyiz?' diye sorunca 'Gidelim hadi.' dedim. Ne olacaktı sanki? Banka oturup denizi karşımıza aldık, yine aynı sahne. O soruyu tekrarlamaması için dakikalarca dua ettim. Sormasın sevgili miyiz diye, kırılmasın minik kalbi, derin bir nefes aldı, 'Orhan?'

Bugün bitirin demişsiniz de ben fıkra anlatmıyorum ki beyler, ayrıca neden sabırsızlanıyorsunuz? Ben her gece 22:00 gibi başlayacağım, gelip okursunuz. Öyle keyfine takılın acele ettirmeyin amk, çocuk gibi yazıyorum ilk entryime baksanıza günlük yazar gibi yazmışım.

'Beni hiç bırakma... ' Derin bir nefes verdim, ciğerlerimi önüme bırakacaktım neredeyse dıbınakoyim. Yine omzuma yaslandı, bende uzaklara daldım, belki hiç kız kardeşim olmayadı ama olmayacak anldıbına gelmiyordu. Ertesi gün üniversitede tanıştığım birinin yanına gittim, Elif'i göstererek 'Bana iki aylık çalışamaz raporu lazım Mehmet, ayarlayabilir misin?' Gülümseyerek 'Hay hay abicim, yaptığın iyilikleri bir şekilde karşılayabileceksem ne mutlu bana!' -Üniversite hayatıma belki burdan belki başka başlıkta değineceğim.- Mehmet bizim yan kampüsteki çocuktu, zamanında az iyiliğim dokunmamaştı haytaya (:. Biraz sonra geldi, elinde bir rapor, şimdi bunu Nergis ablaya verip Elifi biraz uzaklaştırmak lazımdı. Her şeyin bir zamanı ve planı vardı, ama Elif'i o tak çukurundan çıkarmak baya çetrefilli olacaktı. Yeni insanlar, yeni hasımlar ve yeni müttefikler.

Nergis ablaya gidip Elif'in araba kazası geçirdiğini söyledim ve raporu uzattım. Pek de gibinde olmadı huurnun, 'Bekle burda.' diyip içeri geçti, önce cilveleşti sonra bu Elif'in meselesini söyledi, yüzü asık olarak içeri geldi ve 'Patron kızdı, "Elif para kazandırmayacaksa yanıma gönderin iki ay sonra, ben ona iş bulurum" dedi. işler kötüye gidiyor Orhan, Elif'in sonu pek iyi bitmeyecek gibi.' Ben ne tak yedim lan? Ben, ben... 'Nasıl yani? Nasıl kötü?' diyebildim, kekeledim... 'Bunun Sıla diye bir arkadaşı vardı, bu da başlarda böyle kazandırmayınca patron yanına istedi. Burdan daha kötü bir kerhanede, eroin bağımlısı olarak çalışmaya başladı. Patron işte, kalpsizin teki, kızı eroin bağımlısı yapıp bedavaya çalıştırdı. Orada günde bir doz için çalışan bağımlılar dolu, burası ise madalyonun güzel tarafı Orhan. Dikkatli ol!' Sigarasını söndürüp içeri geçti, ben kalakaldım. Sıla'nın ölümü böyleydi demek, böyle bir son Elif'i de bekliyor, benim yüzümden...

O sinirle Berna'nın yanına gidip elinden tuttum, gel benle senle bir şey konuşacağız diyince itiraz bile etmedi. Odaya sokup kapıyı hızlıca kapatıp kitledim, hemen dudaklarına yapıştım. Ruhlarımızı emer gibi öpüşüyorduk, bu beni ittire ittire yatağa doğru düşürdü, hızlıca tişörtümü çıkartıp beğeni ile vücudumu süzdü, benim aklımda ise Elif'e yaptığım hainlik vardı, onun öfkesi ve hiddeti dinmiyordu. Berna hızlıca pantolonumu çıkardı ve boxerı avuçladı, tek eliyle sütyeninin kopçasını çekti açtı, profesyonelliğe bak amk.Ama bunu yapamadım, Evde Elif saf saf beklerken ben Berna'yı beceremezdim. 'Kusura bakma Berna, yapamam.' Berna'nın yüzünü öfke kapladı 'Ne diyosun lan sen? Benim duygularımla nasıl oynayabilirsin? Geldiğin ilk günden... Neyse değmezsin be!' Diyip bir tokat attı. Akşam olup Elif'in evine gittiğimde yemek kokuyordu üstü başı, sofra hazırlamış bana, o sevgilisi sandığı kişiye bakıyordu bense hayatını mahvedeceğim kadına...

Böyle haftalar haftaları kovaladı, Elif'in yanında kalarak günlerimi geçiriyordum, zaten babamın umrunda bile değildim. iki kimsesiz birbirine sahip çıkıyordu, o kadar. işe gittiğimde kızlarla konuşup morallerini yüksek tutmaya çalışıyordum, müşteri geldiğinde kızları hazırlayıp gönderiyor ve muhasebeyi hallediyordum. Bir kaç kez jigololuk deneyimimden sonra daha hiç yapmamıştım, yeteri kadar param birikmişti zaten. Burda kalmamın tek sebebi Elif'in hayatını düzeltmek için büyük patronun gözüne girmeye çalışıp onunla görüşmekti. Her gün daha çok müşteri çekmeyi başarıyordum, az kalmıştı hissediyordum. Böyle bir kaç hafta daha geçtikten sonra Nergis abla geldi ve olayların başlayacağı abra kadabrasını söyledi 'Büyük patron seni istiyor.' Gözlerinde acımakla harmanlaşmış bir hüzün vardı. Zarlar atılmıştı, herkes elini oynayacak ve kazananı belirleyecek hamleyi yapacaktı...

Devasa beş yıldızlı bir otele geldim, labirent gibi odaların içindeki odalardan geçtikçe ortam değişiyor ve loşlaşıyordu. En sonunda bir siyah kapının önünde durduk, adam kapıyı açarak girmemi işaret etti, kel ve kısa bir şeydi. içerisi gayet aydınlıktı, odası spor salonundan halliceydi. Belki bir spor salonundan fazlası, gayet fit vücutlu bir adam odanın ortasında durmuş kitap okuyordu. Girer girmez hoşgeldin dedi, nezaketen cevap verdim. Yavaşça yanına geldim, yaklaşınca konuşmaya başladı:
'Bu kitapta bir adamın sevdiği kadın için yaptığı gizli oyunlar ve yaptığı hatalar yer alıyor. Adam ne kadar zekice yapsada hamlelerini, bir bataklık misali daha hızlı batıyor bataklığa. Ama asıl etkikeyici yanı ne biliyor musun Orhan?' Bana bakarak cevap bekledi, cevap belliydi 'Bataklıkta çırpınsanda çırpınmasanda, dibi mutlak ölümdür.' Gülümseyerek 'Okumuşsun.' dedi. Cevap vermedim. 'Bir pekekente göre fazla yakışıklısın, başına açılan dertlere bakarsak zor oluyor olmalı, kızlarımın gözü hep üzerinde Orhan, özellikle Elif'in. Ee, o nasıl oldu peki?' dedi gülerek. Her şeyden haberdar olduğu su zütürmez bir gerçekti, aptal biri değildi. 'Bir teklifim var.' dedim kararlı bir şekilde, koltuğuna oturup ellerini çenesinin altında birleştirdi 'Dinleyelim o zaman.'

Son partı gireceğim beyler...

'Senden Elif'i bana vermeni istiyorum, karşılığında-' lafımı bitirmeden o konuşmaya başladı 'Karşılığında bana iki kız getireceksin değil mi?' Şaşırmıştım, nasıl tahmin edebildi? 'ilk gelen sen değilsin Orhan, son da olmayacaksın. Senden başka bir şey isteyeceğim, yapabilecek misin?' Aklımda Elif'in eroinden morarmış beyaz teni canlandı, 'Ne yapıyorum?' dedim direkt. Ne yapıyordum ben burda amk? Daha kaç ay önce üniversiteden dönmüştüm, kafayı okumakla bozmuş bir gençken ne ara mafyalarla sidik yarıştırır olmuştum? Bir kaç ayda çok şey değişmişti, Ah ulan Arif...
'Yarın Elif'in adresine bir mektup gelecek, görevin orada yazıyor olacak Orhan, bol şans beyaz atlı prens.' Kız kardeşim gibi gördüğüm Elif'im, kimsezim, kız çocuğum, sevgilim kısaca; her şeyim... Eve gidip Elif'e seslendim, ses gelmeyince hızla odaları dolaşmaya başladım, korkmaya başlamıştım. Elif diye tekrar bağırınca 'BANYODAAYIMM!' diye bağırdı, belki yüreğime el değmemiş ormanlardan akan şelale destek olmasada manavın meyvelerini tasla ısladığı su teselli oldu. O gün Elif'i kucağımda uyuttum, saçlarını okşayarak dizlerimi yastık yaptım. Çok bağlanmıştım, babam bir kez mesaj bile atmamıştı. Espriye vurduğum hayatım o kadar acınası ki... Ertesi gün kapı çaldı, uykumdan uyandıran kapı değil beklediğim paketti.
Kapıyı açıp kuryenin uzattığı formu imzalayıp paketi açtım. içinde bir silah, bir adres vardı ve sakallı yaşlı bir adamın fotoğrafı...

Sabaha kadar beklemeyin, yarın yine 22:00 gibi gelip yazmaya başlayacağım. Kendinize iyi bakın canlarım (:

Edit: Sağlam çükülemişsiniz, bravo.

Beyler biraz anlayış lütfen, yarın 7 de işe gidiyorum ve akşamın 9:30'unda eve geliyorum. inanın imkanım olsa sabahlara kadar yazarım fakat çok bitkin düşüyorum. Dün 1'e kadar yazdım ebem gibildi mesela.

Yarım saate geliyorum, yerlerinizi alın. (:

Katil olamazdım, bunu... Bunu yapamazdım... Ayrıca... Bilemiyordum, aklımda onlarca düşünce ve onlarca tahmin vardı. Ben bu adamı öldürürsem zaten peşimi bırakmayacaktı, beni iliğime kadar sömüre peşindeydi, aptal değildim. Plan yapmak lazım, ama ne? Nasıl?
'Orhaaan? Kim geldi?'
'Kurye', yanıma sekerek gelip 'Bu elindeki ne?' diye sordu, 'Karşıdaki komşuya gelmiş, evde olmayınca bize bıraktılar.' (yersen) yüzüme aptal aptal bakarak 'iyi de karşıda komşumuz yok ki bizim?' (yedim, ama neyi?) Bir an duraksadım, belki bir andan fazla duraksadım ama aklıma basit bir yalan gelmişti bile 'kuryeyi net dinlemedim, belki üst komşunun falandır.' diye geçiştirdim. Tamam o zaman diyip kahve yapmaya gitti, yorulmuşumdur diyeymiş. Düşünme işini rafa kaldırıp Elif'le ilgilenmeye karar verdim, çok boşlamıştım, evde canı bariz sıkılıyordu ama bana belli etmemeye çalışıyordu. Bir ara telefondan o salak oyunlardan birini yükleyip güya daha ilk bölümden bulmaca oyununu yapamadım diye bana getirmişti.
Elif elinde kahvelerle yüzünde güller açarak bana doğtu geldi ve dizlerini bükerek kahvemi gelin edasıyla ikram etti, teşekkür edip kahveyi aldım. Yanıma oturup 'Belki saçma gelicek ama seni çok özledim, tamam aynı evdeyiz ama yined-' bende seni özledim diye kestirip attım. Zaman durdu, dudaklarımız netleşti.

'Ben en çok sana bağlandım Orhan, en çok sende kaldım. Gitmeme izin verme olur mu? Beni kendine kabul et olur mu? Ben hep yanında olmak istiyorum, hep seninle.' Elif gözlerini kapatmış, omzuma kafasını koymuş konuşuyordu. Sanki her şey normalmiş gibi, iki sıradan insan gibi hayal kuruyordu benimle. Aynı üniversitede okuyup aynı yerde işe başlayacakmışız, o beni sevgilisi olarak görüyordu, bense hâlâ kararsızdım. ilerdeki çocuklarının babası olarak görüyordu beni, bense bir mezar hayal ediyordum, ismi bulanık. isminin baş harfi ya O ya da E gibiydi.
Harbi, annemide ziyaret etmiyordum uzun zamandır. Özlemiştir beni, şimdi olsa neler yapardı lügatına girmeyeceğim. Yanımda biri var zaten annem, bana bakan, iyi davranan. Yakında geleceğim ziyaretine, ya mezar taşına oğlun olarak, ya da yanına mezardaşın olarak, bir şekilde gelecektim işte...

illa yoklama mı alalım? Neredesiniz yaverlerim?

Elif yine omzumda uyuya kalmıştı, kucaklayıp yatağına zütürdüm. Aklımda hala o mafya bozuntusunun kutusu vardı, kurye de muhtemelen kendi adamıydı, hiçbir kargo şirketi bir silahı postalamaz. Anlaşılan çarpışan zekalarımız olacaktı.
Elif'i bırakırken elimden tutup 'yanımda uyu, lütfen.' diye mırıldandı, belki sayılı görüşlerimdendi onu, kırmadım uzandım yanına. Kollarımla sıkı sıkı sardım, onu kavrayan ellerim yarın soğuk metali kavrayarak bir can alacaktı.
Gece boyunca düşünüp bir plan hazırladım, satrançtaki ilk piyonu oynatmıştı, sıra bendeydi...

Ertesi sabah kalktığımda kendime hemen bir kahve hazırladım, içmeden çıktım. Kafam çok bulanıktı, Nergis'i arayıp bugünden sonra işe gelmeyeceğimi söyledim, cevap vermesine fırsat tanımadan kapattım telefonu. Saçlarım uzamış kaşlarıma değiyordu, sakallarım kirli biçimde çıkmıştı, fazla hızlı uzamazlardı zaten. Bir ayna bulup tipime baktım, uykusuzlaktan moraran göz altlarım, bakımsız incin dalgalı saçlar ve kirli kumral sakallar. Belli karizma kattığı su geçirmez gerçekti ama bunu kimlik değişimi olarak kullanabilirdim. En yakın atış poliganına gidip antrenman yaptım, büyük gün! Soğuk silahı kavrayınca tüylerim diken diken oldu, ardı ardına sıktığım mermilerden yalnızca üçü isabet etmişti. Burda şansım olsa da akşam olmayacaktı, zor durumdu, kaç insan adam öldürmek için atış poliganına gelirdi ki? Akıl sağlığımı da kaybetmeye başlıyorum artık. Bir mağzaya girip deri eldiven aldım, oradan çıkarak bir oyuncak mağazasına daldım. Ordan bir maske alıp çıktım. Örümcek adam maskesi, küçüklüğümden beri hayranıyımdır bu peter'ın. Akşamı bir şekilde ettikten sonra eve geçtim, silahın kabzasını kavrayıp belime zütürdüm. Resmi aldım, inceledim.
Zarlar atıldı.