Geçen sene çalışıyordum beyler, malum üniversitede tek başına geçinmek zor oluyor. Neyse, bir gün babam içeri girip Arif abin sana iş buldu dedi, Arif'te yavşağın tekidir ama benimde işe ihtiyacım olduğundan bir şey demedim kafama vurdu sen beni gibinde sallamıyo musun diye. "Tamam Baba gideriz." diyince yarın sabah saatin altısında Arif yavşağı geldi.

Hikaye bitti.

Babam ben uyurken şamarı bir koydu kalk lan diye, dalacaktım bin kurusuna ama kendimi tuttum. Ne var diyince "gibtir lan işe hadi." dedi. Söve söve banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım aşağı inip arif binine selam verdim, aleyküm selam diye yanıt veriyor bir de, kerhanede iş bulan benim sanki. Hiç bir şeyden haberim yok öylece gidiyorum, ya fabrikada ya da cafe de bir komi olarak düşünürken taksim de eski bir binanın önünde durduk...

'ilk günden seni fazla zorlamazlar korkma, hadi git üçüncü zile bas.' diyince bir ürktüm. Tıpış tıpış gidip zile bastım, arkamı döndüğümde çoktan uçmuş gitmiş züt. Kapıya yaslanıyorken bir anda açıldı yere kapaklandım refleks olarak annıskm tarzı bir şey söyledim, üstten 'gel anam seçenek bol.' diye bağıran bir kadın sesi geldi. O an arif binine beni ne işlere soktun sivilce beyinli herife içimden sövdüm. Korka korka çıktım, abla ben iş için gelmiştim diyince 'sabahın bu saatinde karga kargayı gibmiyor ayol.' dedi, arife saygılar tekrardan. Neyse bir çay koy bakalım senle işin detaylarını konuşalım dedi.

Burada olan var mı? Yoksa bırakıcam amk tek başına deli miyim kendim çalıp kendim oynayayım?

Beyler dış cephe ne kadar eski gözüksede içerisi bildiğin bir diş hekimliği gibi temiz görünüyordu, evden daha çok bir klinikmiş gibiydi, böyle bir yer görünce rahatlamıştım. Çay getir zütür falan yaparım heralde diyordum, bir şey getirip zütürdüm ama çay değildi. Korkarak 'Ben ne yapacağım burada acaba?' diye sordum, sesim vurmalı çalgıymış gibi titriyordu. 'Burası kerhane Orhancım, sen kızlarımıza sahip çıkıcaksın, onların moralini yüksek tutacaksın bir de haftalık kim geldi-gitti onların kaydını tutacaksın, para konusunda sıkıntın olmasın iyi kazanacaksın.' diyince nalları diktim beyler. Bunları ben mi yapacaktım? Ebesinin amı arif.
Çayı demledikten sonra kahvaltı yapmaya başladık, kadına bir bakarsak 40 yaşlarında 170 cm boyu ve abartısız makyajı vardı. Gözleri kahverengi ve cildi fazla kırışmamıştı, dudakları pembemsiydi. Bembeyaz teni vardı ve fiziği oldukça hoştu. Süzdüğümü farketmiş olmalı ki 'Para için ciks yapmıyorum, bu işlere bulaşmayacak kadar kurnazdım ama öyle böyle girdik işte orhan, fahişe olmasakta pazarlamacı olarak.' Ben de bunu nasıl düşürürüm acaba diye düşünüyordum. Allah cezanı versin arif...

Kahvltıyı yaptıktan sonra bana içerde biraz kestirebileceğimi söyledi, eyvallah dedim güldü. Gece iki gibi yatmıştım kafam balondu zaten. Ben ne tak yiyeceğim diye düşünürken uykuya dalmışım. Öğlen bire doğru gülüşmelere uyandım, bir an ben nerdeyim amk diye afallayınca bir kız 'Hoşgeldin orhan.' dedi, iyice afalladım 'Rica ederim' dedim. Kız güldü, baya bebek gibiydi beyler, küçüktü, 20-22 yaşlarında gösteriyordu. Sokakta görse yüz vermez, bu işleri bırak ciks ne ağzına bile almaz diyeceğimiz kız kerhanede karşımda yarı çıplak oturuyordu. Simsiyah saçları ve gözleri vardı, bembeyaz tene sahip minyon biriydi. 'Ben Elif, seni merak edip içeri girdim ve yarım saattir neredeyse izliyorum. Çok huzurlu uyuyordun kıyamadım.' derken ben ağzımdaki tükürüğü siliyordum. Hadi ya demekle yetindim sadece. içeri girdiğimde kızlar bir anda dönüp 'pekekentimiz de fena değilmiş kızlar' dedi huurnun teki. Ben böyle yerin dibine girmedim amk. Bir anda elif elimden tuttu...

Neden bilmiyorum ama kızlar bozuldu, önlerine dönüp konuşmaya devam ettiler, biri hariç. Kızıl 30 yaşlarında bir kadın vardı, baya at gibiydi, at idi. Bana uzun uzun ela gözleriyle baktı, şehvetle değilde öfkeyle, daha ilk günden şu yaşadıklarıma bak amk. Elif kolumu çekiştirerek mutfağa zütürüp bir kahve yaptı, bende rica edip üstüne bir şey giymesini rica ettim, kamuşullahım acıyordu artık. O üstüne bir şey alırken ben babamın beni buraya neden gönderdiğini düşündüm, babamda bilmezdi böyle şeyleri, hep arif yavşağı yüzünden. Eli gibinden ayrılmıyor ağzı bozul kıllı yavşağın tekiydi zaten. Elif üstüne bornoz almış, gelip karşıma oturdu uzun uzun baktı. Ben arada kaçırdım gözlerimi ve içerdeki seslere gidip durdu, sonunda 'çok farklısın.' dedi. 'Diğerlerinden çok farklı, nasıl desem... Başka bir havan var.' ben afallamış bir şekilde bakakaldım. Öyle uzun kalınca bir şey demem gerektiğini fark ettim ve 'içerdeki kızıl hatun galiba beni kesecek.' dedim. Güldü ve bir anda ciddileşti, 'Berna'ya dikkat et!'

Beyler telden ara vermeden yazıyorum iflahım çürüdü amk

Saf saf 'he? Neden ki?' diyince yine güldü ama kendini hemen toparladı. 'Biraz takıntılı biri, sapık gibi bir şey, bu işi de bunun için yapıyor zaten. Sadist, ama inanması güç ki çok müşterisi var. Dikkat et de sana kafayı takmasın çünkü sen benim... Yani sen benim şeyimsin.' iyice sıçmıştı amk. Bu kız bana baya tutulmuştu, tamam bir günde bu kadar afallamak salaklığa yol açsada aptal değildik. Hâlâ toparlamaya çalışıyordu, kıyamadım lan bir huurya göre çok tatlıydı. O debelenirken içeri sabahki abla girdi. 'Elif müşterin var!' Lan dedim ne oluyor, içim acıdı lan. Kızın bana bir bakışı vardı beyler, beni de aldı gitti. Ablaya müşteriyle ilgilenmek için izin istedim, sağolsun vermedi ama fazla rica edince dayanamadı sempatik halime(!). Bir ani hareketle atıldım müşteriye ve araba pazarlarmış gibi karı pazarlamaya başladım. Sarışını, çakma sarışını derken inat etti ve kızılı gösterdim. Adam görür görmez vuruldu kadına. Hemen bıraktı elifi, dedi bana şunu hazırla. 'Paket mi yapayım burda mı yersiniz?' gibi yersiz bir şaka ile Berna beni kesin kesecekti. Ben böyle öfkeyle bakan bir çift göz görmedim. Elif elimi kavrayıp yanıma sokulmuştu, kız çocuğu gibi korunmak istiyordu. Bu kadar çabuk kapılmamak lazımmış meğer...

Ablanın adı Nergis bu arada. Neyse Nergis abla geldi ve beni azarlamaya başladı. 'Burda böyle olaylar olamaz orhan, burası kerhane. Kim kimi isterse onu alır, isterlerse seni bile veririm.' diyince bir anlık kızgınlık anı ile söylenmiş bir cümle sanmıştım, sanmıştıma vurgu yapıyorum... Adam odadan çıkıp yanıma geldi yanakları kızarık halde, Allah senden razı olsun yeğenim dedi elime 20 tl sıkıştırdı, 'al bu senin bahşişin.' dedi ve gitti. Allah benden razı olsun demek ha? iyiymiş. On dakika sonra da berna çıktı, ben tek başıma odayı izlerken kolumdan tutup hızlıca odaya soktu.

Ben böyle güçlü bir kadın görmemiştim amk, pgibopat gibi gülüyordu. Elif'in dedikleri geldi aklıma, şimdi sıçtık dedim. 'Amacın ne lan senin?' dedi gülerek, ben konuşamıyorum amk tutuldum kaldım. Tokadı koymayı kalkışınca elini tuttum bunun, "Bursa çocuğuyum her yerde gibişirim agaa" bakışı yaptıktan sonra dudağıma yapıştı. Aman tanrım bu kadın 15 dakika önce başkasının kollarındaydı. Çok geçmeden Nergis Abla odaya girdi, Berna'nın popomda olan elleri bir anda çekildi ve dışarı çıktı. Nergis yine azarlayacak beni derken nasihat vermeye başladı, 'Bak kuzum, sen yenisin, burdaki kızlar aralardında iddialaaşırlar veya senle şakalaşırlar, sen mümkün mertebe onlara uymamaya çalış.' lan acaba elif de mi iddiaya girmişti? Diye düşünürken içeri elif girdi. 'Pardon Nergis abla.' diyip çıkmadan gel kızım gel dedi anne şefkatiyle. Elif ürkerek gelip yanıma sokuldu, dıbına koyim gittikçe bağlanıyorum bu kıza. Nergis abla şöyle bir baktıktan sonra 'Elif burda yeni, alışması için yardım et.' Ben galiba bu işi bırakacaktım yoksa arifi gibip öldürecektim...

Elif bana ne yapacağız? der gibi bakıyordu, kafama koymuştum. Ben bu kızı hep saklayacaktım, eğer fark ederlerse başka kızları pazarlayacaktım. Sarıldım ona, minik bir şey zaten kayboldu kollarımda, öylece bekledik, on dakika sonra göğsüm ıslanmıştı. Fark ettim ağlıyodu, çaresizce... Kim bilir hangi hayat şartları sürükledi, kim bilir nerede şimdi ailesi, ya da var mı bir sahip çıkanı? Kırmışlar işte kanatlarını, kanadı olmak lazımdı... Bir kaç müşteri geldikten sonra bir tane teyze geldi buruş buruş, nergis ablanın arkadaşıymış. Ben kızlarla muhabbet ederken gelmiş görmemiştim, zaten geldikten beş dakika sonra nergis abla çağırdı. Gittim mutfağa bu kadayıfa beni göstererek 'Jigolomuz orhan hizmetinizdedir ayten hanım.' diyerek bir kahkaha patlattı kaşar. Hemen kalktı elimden tuttu, tepki verme sürem dakikalara yükselmişti amk. Bir anda beni soymaya başladı, 'Senin gibi genci düşmez buralara kolay kolay, söyle nerden düştün yavru?' 'Arif.' diyebildim sadece, Arif...

Beyler son partı giriyorum...

'Teyze dur ne yapıyorsun amk.' diyince paranı peşin verdim dedi ben şok oldum. 'Teyze Allah aşkına dur, benim sevdiceğim var yapamam lütfen.' diyince ayağa kalktı, durgunlaştı. 'Sevgiye saygım sonsuz canım. Kusura bakma düşüncesizlik ettim. Benim de bir zamanlar sevdiğim biri vardı... ' diye anlatmaya başladı. Bilirsiniz zaten, bu camiada ya mafya olarak ölürsünüz ya da mafya kurşununa... Klagib hikayesini anlattı, pavyonda şarkı söylüyormuş falanda filan işte. Dışarı çıkar çıkmaz Nergis 'Ayol ne çabuk bitti!' diyip bastı kahkahayı, teyze de sağolsun falso vermedi. Beni yaralayan Nergis ablanın arkasında Elif bekliyormuş, gözleri dolmuş. Öyle zorluyor ki kendini ağlamamak için, bir ağlasa rezil olacak. Beni de kendi gibi görüyor demek ki, bir tek benim göğsümde ağlayabiliyor.
Geldi sarıldı, 'Ne yaptınız içerde?' diye soruyor boğuk boğuk, 'Akşam anlatırım, çıkışa bir saat var, sahile gideriz.' diyince mutlu oluyor, oluyorum... Bernanın iğneleyeci bakışları ile günü bitirirken Nergis abladan 300 kağıt alıyorum, 200 lira jigololuktanmış.
Gerçekten kazanıyordum ama yine de arife sövdüm. Kodumun gorili. Biraları alıp Elifle sahile indik, yarım saat denizi izledikten sonra konuşmaya başladı...

Burda bitmes bu hikaye, hadi bir partcık daha *

'Ben küçükken ailem beni çocuk yurduna bırakmış, bir tane amcam var o da beni sevmiyor zaten. En son biri beni evlatlık almaya gelmişti, aile olmayınca en yakınım olarak gelip imza atmıştı, o zaman gördüm. Sonra o ailede olmadı, beni sevmediler hiç. Liseden mezun olduktan sonra evden kaçtım, bir iş bulur çalışırım diye kafamda kurmuştum, o sırada Sıla diye liseden arkadaşımda kalıyordum. Zaten bunun yüzünden girdim bu işlere, ilk iki sene karın tokluğuna çalıştım ama yetmiyordu, sıla bir süre sonra hastalanıp öldü. Cenazesinde ben, imam ve iki tane tabutu taşıyıp mezarı kazması için mahalleden iki genç yardım etti. Dört kişiydik, kimsesi yoktu benim gibi sıla'nın. Sonra iyice battı, faturalardı kiraydı derken yetişemedim. Evde o zamanlar nergis ablanın numarasını bulmuştum, arayınca önce bilmemezlikten geldi, güya güzellik bakımı malzemeleri satıyormuş. Sılayı söyleyince aldı beni. Şu ana kadar üç kez birlikte oldum, bir kaç ay hastalandım bahanesiyle gitmedim, işte geldiğimde de seni gördüm. Öyle masum uyuyordun ki, öyle safsın... ' diyip omzuma yaslandı. Ağladım beyler, gözlerimden teker teker düşüyordu yaşlar, sesim çıkmasada, zorlasamda kendimi dökülüyor gözümden, tutması zor. Sessiz sessiz biramdan yudumlar aldım, o ise omzumda uykuya daldı, bense uzaklara...
Nergisle konuşacaktım, ne gerekiyorsa yapılacaktı...

Beyler ben yatıyorum, şarj 5 ve yarın saat 7'de iş var. Yarın 22:00 gibi görüşürüz. Ve bu arada, her şey yarın başlıyor...

Yarım saate geliyorum...

Omzumda sızmıştı, böyle bir hayat geçirmesine hala şaşkındım. Neyse dedim, saat neredeyse on iki olmuştu. Kucakladım yoldan bir taksi çevirdim hemen bindik. Taksici bana ben taksiciye bakıyordum, en sonunda durumu çakıp elif'e döndüm. 'Elif, evin nerede? ELiF?' Benim evim senin yanın tarzı bir şey söyledi, taksici abi bıyık altından gülüyordu amk. Bizim evin adresini verdim el mecbur, asıl babam bini ne diyecekti bu işe? Taksiden indikten sonra eve doğru çıkmaya başladık, kapının kilidini açmaya çalışırken kapıyı babam açtı...

'Nerede kaldın lan zütoş? Arif abini aradım, gülüp kapattı telefonu, ayrıca bu kim seni işe gönderdik kız pazarlamaya değil!' dedim bi çekil, ebem gibildi akşama kadar. içeri geçtik, yanımda elif sızmış, haliyle adam bir açıklama bekliyor. Bugün berna ve ayten kadayıfı hariç her şeyi anlattım. Bu adam beni hayatım boyunca yalnız 10 saniye dinlemiştir ama bu sefer hiç gözünü kırpmadan dinledi. Tamam hadi vur bana diye bir pgibolojiye girmişken o tamam diyip yatmaya gitti amk. Ben bu adamı hiç çözemedim, çözmeyeceğimde. Elifi yatağıma yatırdıktan sonra izlemeye başladım, gülüyordu. O zaman fark ettim sol yanağındaki gamzesini, o zaman o kadar saf gülmüştü. Saçlarını okşadım, belki hiç babası olmadı ama her kız çocuğu sever değil mi saçlarının okşanmasını? Derken yanında sızıp kaldım.