+1
-6
3 aydır konuşuyorum. türlü vaatlerle kendime inandırdım. beni gelecekteki kocası gördüğünü her seferinde dile getiriyordu. bugün seni annemlerle tanıştıracağım diye evimize çağırdım. önce biraz ürktü minik ceylanım. nasıl olur ki? dedi. hemen üsteledim yoksa beni sevmiyor musun? hani kocan olacaktım ben senin? böyle bir konuda sana neden yalan söyleyim ki? diyerek üste çıktım. eve geldiğimizde evin boş olması hemen ilgisini çekti ve gözleri fal taşı gibi açıldı, korkuyla. aşkım hani nerdeler demeye kalmadan ağzına bir tokat attım ve baydım bakireliğinin son demlerini yaşayan güzeller güzelini. üzerindekileri parçalarcasına çıkardım. kendine gelmeye başlıyordu. inliyor ve imdat imdat diye çırpınıyordu. tamamen çıplaktı. ağzını bantlamış, kollarını ve bacaklarını baglamıştım yatağa. şimdi iş zamanı. çıkardım 12 cm uzunluğundaki gülünç yannanımı. hiç acımadan tek hamlede daracık dıbına giriverdim. gözleri doldu, canı da yanmıştı belli ki. azrailin allahın sevdiği bir kulunun canını alışı gibi alıverdim kızlığını. artık durdurak yoktu. içine boşalıyor ve soluklanıp soluklanıp gibiyordum. saatlerce gibtim kızı. o bayıldıkça ayıltıp bir daha gibiyordum. en sonunda işim bittiğinde çözdüm ve ona şöyle dedim;
merak etme seninle evleneceğim. yarın annemlerle tanıştırcağım seni. aynı saatte yine bekliyorum aşkım. mutlaka gel. seni seviyorum.
