20 yaş krizleri...
boşluk hissine ve nihilizm e bir çare aramak
normal halimde boşluk hisseden bir insan değilim. nihilizm e de bir çare aramam gerekmiyor.
bir gelecek kurmak ve kendini bulmak. eskiden ne düşünüyordum ve gelecek için elime ne aldım?
nihilizm ve boşluk hissi benim için yeni bir şey değil. ama hayatın içerisindeyken acaba her şeyi bir kenara atıp bir sevgili bulup benimde normal bir hayatım olur mu diye düşünüp gitgide buna kaydığım ve böyle yaşanmaz diyip bunun üzerine bir dünya kurduğum gerçeği var. bir şekilde her şey yoluna girer, dayanırım, güçlüyüm ben yaparım, yaparsa bir ben yaparım dediğim.

https://streamable.com/dk25n3

işin komik tarafı editteki mikasa nın o anki durumundan hiçbir farkım yoktu. "umudu yok. kendini kandırıyor. 10 dk içinde teçhizatındaki gazı biticek ve yem olucak."

4 yıldır hayatta hiçbir şey yapmıyorum. bu mu daha iyi. hayatta bir yol kat etmek mi daha iyi. hayatın içerisine atılmak daha iyi. ve doğru. ama dünyanın küçülmesi, beklentiler ve alınanlar arasındaki benim için çok daha yüksek olsa bile bir mert olarak beklentilerimin korkunç bir şekilde dağılması zaten ikinci kez değil benim dünyadaki hiçkimsenin dayanabileceği bir şey değil, olamaz.

neler yanlıştı neler doğruydu?

bunu sen engelleyemezsin. ama tam ortada bizzat yaptığın şeyi ilgilendiren kurumun gelip seni bizzat engellemeye çalışması tahammül edilemez bir şey. o köstek koyuyor, bu köstek koyuyorsa sen nasıl ilerliyebilirsin hayatta. ki o anki pgibolojimin ski tutmuşluğuyla zaten eşiğin dibindeydim. olamazdı da.
yine bir hayat travması.

"hayatın içerisine kendine atmak"

farklı insanlar tanı, farklı insanlarla konuş, farklı şeyler ile ilgilen. beklentilerin olsun. insanların senden beklentileri olsun. hayattan beklentilerin belli. yapmak istediklerin belli. bu adımı bir kere attığın zaman geri dönüşü olmaz. bir beklenti içerisine girersin. bunun olmasını istersin. insanlar da senden bunu bekler. bunun gerçekleşme döneminin tam ortasında ve sonunda engellenmekdi sanırım...
kendini tam anlamıyla yüzde yüz bir biçimde zaten sınırlamışken geri dönüşü olmayan bir yola girdiğin zaman engellenmek. bunun tam olarak hayatın ortasında beklentilerin ortasında gerçekleşmesi.

"hayat travması"

normal bir insan yarın ne yapacağını umursamaz. 1 ay sonra ne yapacağını, seneye nerede olması gerektiğini umursamaz. bunu nereye kadar umursayabilirsin?
bir şeyler için hayatında kontrol kurmakla kendini yemek arasında fark vardır.
şimdi hayatımda bana ağır travma yaşatan krizden krize geçmemi sağlayan kör düğümün skş noktasına burada gelicem sanırım.

"hayat travması"

düşüneceğim veya yazacağım hiçbir şey kalmadı sanırım. ama hayat travması gerçekleri pgibolojik tecavüz ün yanında 10 gömlek üst de kaldı. hayatın çöküşü, düşüncelerin çöküşü, pgibolojinin delik deşik oluşu... iyi hayatta kaldım hala

nihilizm, boşluk ve amaçsızlık hissine bir çare aramak...
bu his benim için eski bir şey değil. o zaman bunu bir insanda düşündüren şey ne olabilir sorusunun cevabı bir şeye sahip olamamak. defalarca defalarca düşmek denebilir belki de.
bir şeyi yapabilmek veya yapamamak. hayattaki bütün emeklerin çöpe gitmesi ve düşmek. kurduğun dünya ve geleceği kaybetmek.
bir krizden diğerine atlamak
https://youtu.be/GWMWdLXnM1c?list=LL&t=18
bunu da bu edit çok iyi yansıtıyor sanırım

"hayatın içerisindeyken acaba her şeyi bir kenara atıp bir sevgili bulup benimde normal bir hayatım olur mu diye düşünüp gitgide buna kaymak".
bir insan olarak diğer türlü ne yapabilirsin? sorusu mu çok aptalca? veya hayat için çok daha ötesini düşünmek mi çok aptalca?
bir insan neden yıllar sonrasını da düşünür? düşünmek ister? bunun üzerine yoğunlaşır.
bir insan hayatının çöp olduğunu düşünmesi mi daha kötüdür? dünya ile barışıp kendini öne atıp hayat için bir şeyler elde ettikten sonra elindeki şeyleri kaybetmesi mi daha kötüdür? elinde hiçbir şeyi tutamaması mı daha kötüdür?

bunu ilk gördüğüm zamanlar ne saçmalıyor bu adam diyip dalga geçip 1 sene sonra benim bu duruma düşmem...
https://youtu.be/HAMQQWYSLto?t=229

olaylara bakış açımın çok yanlış olduğunu düşünsem bile yaşanmışlıklar gerçekleşmeden o zaman daha bu tür şeylere hiçbir zaman başlamadan kendimi bu denklemin dışına atsaydım o zaman bir noktada kendimi kurtarabilirdim. bu benim kesinlikle tek başıma yapabileceğim veya görebileceğim bir şey değildi zaten. bunu hep düşünmüş olsam bile artık eksi dengesinde bunun daha mantıklı geleceğini düşündüm. ki belki de öyle. çünkü her şeye rağmen hala yaşıyorum. o üni 1 travmalarıyla diğer türlü tek başıma garanti intihar ederdim. anlamakla anlaşılmanın bir şey için uğraşmakla kendini yemenin arasındaki farklar gibi şeyler ise yan şeyler.

https://streamable.com/705dkf