kendinizi hiçbirşey için üzmeyin piçler

okuyanı gibsinler diyeni saygıyla selamlıyorum. ufkunuzu açacak bir yazı. size kesin olarak şunu yapın demiyorum. kesin hükümler de vermiyorum. nede olsa bu dahil bütün genellemeler yanlıştır. muhtemelen birçoğunuzun dikkat edip çok da önemsemediği, kafasında toparlayamadığı anlamlandıramadığı düşünceler bunlar. o yüzden okursanız ekime okumazsanız gibime kadar...

şimdi yoldaşlar.. toplanın bakalım. biraz uzun bir yazı olacak ama hayat felsefemden birşeyler katacağına eminim size. bu yüzden okumanızı öneririrm..
genel olarak birşeyler yazıcam hayatla ilgili. anlayan anlar, anlamayanı gibtir et.
şimdi arkadaşlar.. pragmatizm diye birşey var. türkçesi faydacılık, yararcılık. ister kabul edin ister etmeyin. bugün dünyanın üzerine kurulduğu sistem aslında bunun üzerine. yani sevseniz de sevmeseniz de bu var, ve bir çok kişi, toplum ve kuruluş bunu uyguluyor. bu yalnızca kapitalizm gibi bir ekonomik sistemin ya da herhangi bir ideolojinin temellerinde yatan bir düşünce değil. bu gün toplum halinde yaşarken insanların dikkat ettikleri herşey, uydukları tüm kurallar aslında çoğunlukla bunun üzerine kurulu.
örnek vermek gerekirse (öncelikle konuyu tam yakalayamamışlar için bir örnek geliyor, sonra biraz daha olayda kendini bulanlar için örnekler gelecek)
ör-1: hemen hemen bütün büyük şirketler bunu uygular. siz farketseniz de etmeseniz de. araba üreten bir firma müşteri memnuniyetini yalnızca daha fazla para kazanacağı için önemser. yani örneğin hatalı üretim bir araba piyasa sürülmüşse ve kazalara neden olacaksa hızlıca bir hesap yapılır (ayrıntılı) bir kişinin milli gelir etkisi ne kadar, kaç kişi ölecek, bu ölen kişilere ne kadar tazminat ödenecek, arabaları geri çağırıp tamir edersek ne kadara patlayacak bize... bunların hepsi hesaplanır. buna göre karar alınır. aynı şekilde bütün kaza testleri vs. de aynı şekilde biz güveniliriz imajı yaratmak için. yani tabi ki güvenilir yapmaya çalışıyorlar arabaları, ancak asıl amaç az insanın ölmesi değil, güvenilir imajı çizerek max. sayıda araba satarak max. para kazanmak. yine aynı şekilde büyük bir firmadan aldığınız elektronik aletin vs. bozuk çıkması sonucunda firmanın aleti değiştirmesi, sizin arkadaş çevrenizde firmayı kötüleyecek reklam yapmanızdan daha ucuza geleceği için o aleti değiştirir.

ör-2: kabul edin ya da etmeyin insan bencil ve ilkel bir varlıktır. farkında olmadan edindiğiniz tüm huylar aslında buradan gelir. burada tam olarak anlatamıyor yazamıyorum tabi ki ancak; çok geniş bir hayat felsefesinden bahsediyorum. yüzyılları aşan bir felsefeden. paradigmalara bağlı kalmayan bir felsefeden. insan kendi özünü reddederek yalnızca mutsuzlaşır. samimiyet olmadan rol yapar, kendini dahi kandırır. takım elbiselerin arkasına saklanmış umutsuzluk ve mutsuzluklarla doludur yaşamlar. neyse... anlatacağımdan çok uzaklaşmadan, örnek-2: birisini çok seviyorsunuz diyelim.. herşeyden çok.. ideallerinizden, kariyerinizden, hatta belki kendinizdden bile çok sevdiğinizi düşünüyorsunuz. peki siz aslında neyi seviyorsunuz ?. o kişinin size hissettirdiklerini mi ? yanınızda, çevrenizde bulunması düşüncesini mi? şimdi sevgili yoldaşlarım.. bunların hepsi kendi kafanızda. yani kendi kafanızdaki hissi seviyorsunuz aslında. öyleyse, siz yoksanız o kişi de yok demek radikal ama kesin bir görüştür. biraz daha kafa yorarsanız bu noktaya geleceğinizi göreceksiniz. unutmayın siz x kişisini çok seviyor olabilirsiniz, ancak mesela x kişisinin öldüğünü bilmeden geçirdiğiniz 1ay ( onun yanınızda değil uzakta, atıyorum tatil yaptığını düşünerek geçirdiğiniz 1 ay) size hiçbirşey hissettirmez. çünkü yaşıyor olduğunu düşünürsünüz. ancak öldüğünü duyduğunuzda dünyanız yıkılır. ( burda e tabi yarraam heralde başka ne olacaktı diyenler olacaktır.) anlatmaya çalıştığım şey, sizin kafanızdadır her şey. yani kafanızda yaşadığınız şeyi seviyorsunuz aslında. size hissettirdkler, paylaşımlarınız... herşey "sizin" kafanızın içinde.
işte bu yüzden ölünün arkasından ağlanır. insanın bencil bir varlık olmasından kaynaklıdır bu. sonuçta elinizden birşey gelmez ölenin arkasından yapacak bir şey yok. dünyada ölümden başkası da yalan olduğuna göre inanacağınız bildiğiniz tek şey x kişisinin ölü olduğudur. onun arkasından ağlamanın nedeni onun için üzüldüğün değildir. o başka birisidir. o gitmiştir. iyi ya da kötü bir yerdedir. belki kaybolmuştur. bu başka bir zaman tartışacağımız şey. olay şu ki. o gitti. ve siz kendiniz için ağlıyorsunuz. onunla daha fazla zaman geçiremeyecek, eğlenemeyeceksiniz. istediğiniz kadar kendinize yalan söyleyin. bunu birçoğunuzun anlamasını beklemiyorum. çünkü bugün toplum dayatmaları sonucunda insanlar kendilerine karşı en dürüst hissettikleri anda bile toplumun dayatmalarının dayatmaları altındadır. bugün size normal gelen bir çok şey aslında zorunlu olmayan şeylerdir.

sonuca gelirsek (konuyu çok fazla dağıtmak istemiyorum yalnızca biraz ufkunuzu genişletmek istiyorum) e madem herşey bizim kafamızda ( matrix) madem pragmatik birer bencil ve ilkel insanlarız.. e o zaman neden mutsuz hissediyoruz ? neden? birisinin yüzünden mi? kaybettiğiniz, sizi kıran, sizi anlamadığını düşündüğünüz insanlar, toplum yüzünden mi? gibtiret hepsini koçum.. gerçekten. bilinçli bir şekilde gibtiret yalnız. "amuha goyim alayının ulan". gibi değil. neden böyle olduğunu anlayarak. arabeske bağlamaya hiç gerek yok. yalnızca ne zaman mutsuz hissetsen
kötü hissetsen
kötü olmayı bırak
ve iyi ol
iyi hisset.
bu kadar basit. ( burayı okurken yarınız güleceğini biliyorum )
böyle yani gençler. hayattan elde edebildiğiniz tüm mutlulukları eğlenceleri alın.
kalın sağlıcaklar.

bu arada bu ya da buna benzer görüşleri olan, görüşmek isteyen, herhangibirşey için rahatsız etmek isteyen olursa ara sıra bakıyorum inciye, özel mesajla ulaşabilirsiniz. konuşuruz.