iki uc ay once ankaradan arkadasim geldi gitmeden onceki gun bulustuk konustuk dedi ki yarin gidicem dedim tamam gelirim gecirmeye. bu bana inanmamis tabii ki ben bile inananmiyorum su an kendime o saatte nasil kalkip gittim neyse. ertesi gun garaja gittim sabah 7de konustuk falan tam vedalasicaz iste o sacmalik ani.. ben sarilmaya calistim o tokalasmaya calisti sonra birbirimize baktik gulduk tamam gel ya dedim bu sefer ben tokalasmaya calistim o ise sarilmaya.. asil utanc verici olan butun bunlar olurken arkada 3 erkek arkadasi ve babasinin izliyor olmasiydi.. sonrasinda arkama bakmadan eve gittim bi saat boyunca kipkirmizi kaldim utanctan hatirladikca da utanirim :(

Kesin trend olur park edelim

evet beyler başlıyorum
1-)Birgün ananemleri ziyarete köye gittim beyler. kòydede bir çingen mahallesi vardi oranin çocuklariyla bizim tayfa toplaşıp taş savaşı yapardık. birgün yine toplandik yazik çocuklar leblebi kadar taş atiyor ben yerden bulduğum 10 15 kadar taşı bir torbanın içine doldurup bağladim ve ònüme çikan ilk çingene hunharca fırlattım. gerisi hatirlamama neden olacak kadar acı :D çocuk dokununca yuvarlanan top bocegi gibi düstü. Allahtan bisey olmadi.

2-)kuzenimi tüfekle vurdum. evet beyler vurdum aq napiyim kazayla oldu. havali tüfek var bende bilmem bilirmisiniz. tetik açıkmiş bende tetik kapali sanip tetikle oynuyordum. tüfek bi anda patladi ve kuzenimin kolunda 3 dikişlik bir yaraya sebep oldum.

3-)bigibletimi tamir eden arkadasimin kaldirimda zütü kirlenmesin diye koydugu gazetenin üstünde derby döktúm hatta dökmedim sıvadim aq. bigibletimi tamir ettikten sonra kalkinca olanlardan hala vicdan azabi duyuyorum.