Kendini tanımak mı istiyorsun? Çevrendeki insanları şöyle bir gözden geçir, özellikle gıcık olduklarını. Onlarda seni rahatsız eden özellikleri bir bir yaz. Buna sevdiğin bir insanda sana batan küçük davranışlar da dahil. Ve bu sırada şunu hatırla: başkasında seni rahatsız eden şey aslında kendinle ilgilidir.

Yok canim ne alaka diyebilirsin, ama inkar etmeden bir düşün. Birçok kötü özellik hoşuna gitmese bile seni rahatsız etmiyorken, neden bunlar batıyor? Veya başkalarının o kadar tutulmadığı ufak bir şey neden seni delirtiyor?

Kendimizde var olan, ama olduğunu kabul etmek istemediğimiz davranışları başkasında görmek, daha doğrusu başkası sandığımız "aynada kendimizi görmek" asıl bizi rahatsız eden.

‘Hayır bu çok saçma, ben öyle değilim ki!` diye düşünmek olasılıkla ilk tepkin. Tam olarak da konu bu. O davranışın dürtüsü içinde var. Ama ya bu davranışı onaylamadığın için o dürtüyü bastırıyorsun, ya da yapıyorsun ama bunu yapmakla barışık değilsin; bunu yaptığını veya yapma itkisini barındırdığını kendinden gizliyorsun. Kabul etmemek için bulabildiğin her bahaneye ve bakış açısına sığınıyorsun. (Kafanın içinde kendini herhangi bir konuda savunuyorsan bunu fark ettiğin anda dur ve dön kendine bir bak. Egon sana dair bir gerçeği halı altı etmeye çalışıyor! )

Utanmazın biri çıkıp o kendine yediremediğin davranışı alelade yapınca, yani "senin kendini sana gösterince"yse rahatsız ediyor. nasıl yapar diyor bilinçaltından habersiz bilincin; tahammül edemiyorsun.

Bu yüzden o kişiye bağırıp çağırmıyor olabilirsin, hatta görmezden gelmeye çalışıyorsundur belki. Ama kendini tutamayıp şakaya, gizli küçük iğnelemelerde bulunuyor olman oldukça muhtemel.

Bunun öte tarafında, başkalarında gördüğün tüm güzel özellikler de yine senin yansıman. Çünkü şöyle düşün, eğer sen gördüğün şeyi tanıyorsan, gördüğün özelliği anlayabiliyorsan, senDe o güzellikten var diyedir. Tabi bu bir potansiyel ve her an tamamen öyleyiz diye bir şey yok.

Sahip olmak istediğimiz özelliklere (hatta bazen sırf bu yüzden bu özellikteki kişilere) olan arzumuz bize tam öyle biri olamadığımızı gösteriyor. Sahip olduğumuz beğendiğimiz davranışları başkasında görmekse sevgi uyandırıyor.

Bir yandan bazı davranışlar – misal kendini beğenmişlik - sinirimizi bozarken bir yandan sevgi de uyandırabilir. insan tutarsızlığı bu ya, kendimizi yargılamakla kabullenip sevmek arasında da halimize göre gitgellerdeyiz. Ve zıtlıklar elbette bir arada bulunabilir.

Bu özellikleri gözlemlemek gerçek bir çözümlenmeye zütürebilir. Ya da kendinizin ve başkalarının bu yanıyla barışmanızı sağlayarak size huzur sunabilir, ki o da yeterince bir şey.