-
1.
+2var mı? ben bu hayatın neresindeyim diye kendi kendine soran ve hiçbir cevabı olmayan. arkadaş gurubu ile bir yere gidildiğinde kendini fazlalık gibi hisseden en huzurlu ortamı evde bilgisayarın başucu bilen ve aslında bu huyundan rahatsız olmasına rağmen yine de tek seçeneği buymuş gibi davranan tek ben değilimdir herhalde.
-
2.
+1sigaram kahvem internetim olunca olunca benden mutlusu yok bir insan neden bu kadar azla yetinir bana bunlar yetiyorsa dışardaki insanlar ne için mücadele ediyor?
-
3.
0ben de öyleyim. zaman zaman dertleniyorum ama yalnızlıktan
-
4.
+1bazen yoldan geçen sevgililere bakıyorum şarmaş dolaş imreniyorum bazende kavga edenleri görüyorum tiksiniyorum biliyorum ki bunlar hayatın doğal akışında normal şeyler ancak bunların bendeki etkisi normal değil şöyle bir ikilemim var hep "yapsam mı?", "yapmasam mı?" gibi ve hep olumsuz olan kazanıyor.
-
5.
0dışarı çıkmak istediğimde bile hep olumsuz taraf kazanıyor yarın giderim diyorum ve yarın geldiğinde de yarın giderim diyorum. o yarınlar hiç bitmiyor. bitme ihtimalide yok burada bunları yazdıktan sonra da bende hiçbir tak değişmeyecek.
-
6.
0
-
7.
0burdayız panpa o yüzden burdayız, bizim türden fazla insan yok, hepsi burda zaten
-
8.
0işe geliyorum sanki beni ortamımdan koparmışlar gibi rahatsızım gün boyu. iş arkadaşlarımla günlük konuşmam 10 cümle üzeri değildir onlarda işle alakalı genelde. mesai bittiğinde kaçar gibi gidiyorum iş yerinden elimde olsa eve uçarak giderim. iş yerinde ucube olduğumu düşünmeye başladılar bence bakışlar tuhaflaştı. bazı kezbanlarda gizemli bulup sorular soruyorlar. benim kendi sorularıma cevabım yokken size ne cevap vermemi bekliyorsunuz. kendinizi yakacaksınız haberiniz dahi yok.
-
9.
0sadece iş ve evden ibaret bir hayat. evlenmeyi bile düşündüm ama ben kendime tahammül edemiyorum başkası nasıl nasıl tahammül edecek bana. nasıl sosyal olurum yada iki kişi yaşamayı nasıl beceririm diye düşünüyorum hep.
-
10.
0
-
11.
0
-
12.
0dolmuşta bile arkadan para uzatan kadın parayı atar gibi veriyor ya elinin elime değmesinden korkuyor yada içimin ikilemi dışıma yansımış insanlara itici geliyorum. ara ara kendi kendime mırıldandığımı fark ediyorum. topluluk içinde yapmıyorum diye düşünüyorum en azından şimdilik. sesli düşünmek dedikleri bu olsa gerek. ne kadar sesli düşünürsen o kadar delisin.
-
13.
0hacım sana dediğim gibi, yeraltı filmini izle. izle ve konuşalım bana hak vereceksin.
-
14.
+1açılan başlıklar bile tuhaf geliyor bana şunu böyle gibtim bunu böyle gibtim kuzenime atladım. am gibince ne oluyor? sabah uyanıyorsunuz yine aynı taksunuz. kimse davul zurna ile karşılamıyor sizi, helal aslanım diyen yok, aynı sigara paketi aynı fincan, aynı hayat. dünyadaki insanların neredeyse tamdıbının yapmış olduğu yada yapmış olacağı birşey için övünüyoruz. usain boltuz sanki hepimiz. vay dıbına koyim ne kadar marjinaliz. sanki bir gib bizde var. ben bunlarla övünemiyorum kendimi ikna edemiyorum daha doğrusu.
-
15.
0panpa meslek ne peki
-
16.
+1aynı şeyler bende de var panpa ama ben yine çevrem tarafından sosyal görülen bi insanım atıyorum sinemaya kafeye gideriz herkes eğlenir ben hiç zevk almam eve gelmek isterim hatta dışarıda biyerlere gittiğim zaman midem bulanmaya başladı son 2 aydır
-
17.
0@14 akşam eve gidince izlerim artık vakit bol nasıl olsa
@16 yalnız başına yaşayan asosyal bir memurum. -
18.
+1panpa,
"neden?"
sorusunu soran çok az kişi var
ne demek istediğimi anladın sen -
19.
0@17 o sorun bende de vardı daha önceleri aslında asosyal olmamda etkisi çok büyüktür. dışarıda bir mekana gidince midem bulanır kusarım rezil olurum diye düşünürdüm hep. sürekli evde kalırdım o nedenle. şimdi istesem de midem bulanmıyor ancak dışarıda nasıl vakit geçirilir onu unuttum. insanları izliyorum sürekli bir aşağı bir yukarı ne için diyorum hep bu yarış ne için.
-
20.
0