bizler sosyal ortamda zihnimize göre yaşamaya odaklanmış bir jenerayonuz. ideallerimizi zihnimize göre koyduk, hayallerimizi zihnimizle belirledik, insan ilişkilerimiz, doğru yalnış aldımız, sevgi hakkındaki yargılarmız, cinsellik, kadınlar, iş yaşamı, gelecek planları... ama dikkatli bakarsanız bunlar hep hata veriyor. zihnin ortaya koyduğu mantıksal teoriler hep bozuktur çünkü çok küçük bir havuzdan beslenir. matematiseldir ama evren bizim küçük zihinlerimizin çözemeyeceği kadar karmaşık ve komplikedir.

örneğin zihnimiz \\\"kadınlara iyi ve sevgi dolu davranırsan seni severler\\\" der. ama hiçbir kadın iyi ve sevgi dolu bir erkeği sevmez. ya bin erkekleri severler ya da maço erkeeri ya da mağra adamlarını, ayıları, çapkınları, öküzleri, serserileri..

iyi bir öğrenci olursan hayatta başarılı olursun der zihnimiz, ama iyi öğrenciler iş yaşamında başarısız olurlar. aksine kötü öğrenci kötü kiiler iş yaşamında daha başarılıdırlar güven vermeyen iki yüzlü tipler işleri kapar, iş verenle yakın ilişki kurarlar. iyi öğrenciler saf ve yetersiz bir imaj çizer. iş verenler güven vermemesine rağmen şefesiz aşağılık ve düzenbazlarla iş yapmayı daha çok severer.

çünkü zihin olayları çok fazla basite indirger. evren göründüğünden çok daha karmaşıktır. dolayısıyla malesef bir ççok şeyin temel sebebini asla anlayamayız. zihinlsel olarak çözemeyiz. hadi çözdük diyelim bir tanesini, sonra başka bir sorun çıkacak karşımıza.. hangi sorunla uğraşacağız? hatta karşımıza milyonlarca sorun çıkar. zihinsel matematik ise bu sorulara cevap vermekle birlikte çoğu zaman yanılır. ya da yetersiz kalır. daha kötüü FiKiR DEĞiŞTiRiP DURUR. özellikle ilişkilerde eğer zihninizle iletişim kurmaya kalkarsnız kafayı yersiniz. meriçe dönersiniz. karının attığı mesajı çözmek için 4 saat okuyup ne diyo bu diye günlerce kafa patlatırsınız. çünkü zihin karar vermeden, hamle yapmadan veri akışını elde etme ihtiyacı duyar. karıyla konuşurken zihin size yol göstermeden önce onun tepkisini bekler, tartar karşı bir tepki tavsiye eder, sonra vazgeçer, zaman ister.. ilişkier zihin ile yürümez.

ilişkiler bilinçltı ile yürür. her şey birkaç saniyede olur ve biter. sorun ise bilinçaltında neyi temel alacağınızdır. gibinizi-taşağınızı temel almalısınız. gibinizie güvenmelisiniz. size söylediklerini dinlemeli ve öyle davranmalısınız.
yalnış olabilir
çirkin olabilir
uygunsuz olabilir.
özellikle mantıklı değerlendirildiğinde öyle görünecetir ama psiik olarak gibinizin sahip olduğu aura 100.000 yıllık bir geçmişe sahiptir ve çoğunlukla sizi yanıltmaz.

ve ona güvenirseniz her ne tavsiye ederse çok saçma ya da suç olmadığı takdirde ona riayet ederseniz size sonsuz bir güven verecektir. öyle bir güvendir ki bu, ilişkilerde zaman zaman kaybetsenizde kazanmış gibi sizi mutlu kılan bir güven ve inanç verir.

şunu anlamanız gerekiyor ki siz nasıl zihninizden ibarat hissediyorsanız kendinzi, cinsel organınızdan da ibaret hissetmeniz gerekiyor. o da sizin gerçekliğiniz. çocukluğunuz boyunca kendi cinsel organınızdan iğrenme dolayısıyla iktidardan iğrenme, güçten iğrenme, erkten iğrenme, üstünlülükten iğrenme, kendine güvenen insanlardan iğrenme, tahakküm altıa alan insanlardan iğrenme olarak olarak size yansıdı. bunu görün. ve iğrenmekten vazgeçin.

bu iğrenme duygusu ya da yabancılaşma duygusu malesef toplumdan ve aileden gelen bir his. belkide evrimsel olarak son 2-3 atanızdan geldi. bunu görün ve aşın. cinsel organınız sizin düşmanınız değil, kötü bir varlık değil, bir suç aleti değil. o tanrının yarattığı bir şey, parmağınız gibi, gözünüz gibi, kulağınız ya da böbreğiniz gibi doğal ve temiz bir uzvunuz.. onunla barışın. onu kabullenin. o size ait. ve siz de ona aitsiniz.

çocukluğunuzdan, özellikle 3-6 yaş arasında her erkek çocuk kısır edilme, katastrayon yani iğdiş edilme korkusu yaşar. bu doğal ve sıradan bir korkudur. çünkü erkke çocuk gibinin değerini ve önemini kavrar ve onsun var olamayacağını, ya da onsun var olmanın çok daha acı ve utanç vereceğini keşfeder ve ona karşı bir obsesif bağlılık-korku oluşturur.

bir çoğumuz bir süreci sağlıklı atlatamadık.. ama neyseki şu an zihinsel kararlılıkla gibimizle aramızdaki sorunu çözebiliriz.

bir erkeğin kendine güvenmesinin tek yolu gibine güvenmesidir.(halk arasında zütüne güveniyor denir buna, zütüne güvenen insanlar aslında başka birsine güveniyordur, babasına, dayısına ya da parasına.. siz kendinize güveneceksiniz yani kendi varoluşsal erkinize, iktidar sembolünüz olan şeyinize. o size layık olduğunuz inanç, güven ve sağlamlığı verecek.

biriyle konuşurken yavaş yavaş içten içe "seninle konuşurken gibime güveniyorum" deyin. göreceksiniz hareketleriniz duruşunuz ve sesiniz değişecek. eğer ailenizde ezik biriyseniz aile bireyleriyle konuşurken de bunu içte içe sürkli tekrarlayın. bir süre sonra bilinçaltı otomatik hale getireceği için tekrarlamınz gerekmez.

sonraki aşamada, yine de bir şeye sığınma ihtiyacınız olacak çünkü gibinizin size söylediklerinin ve isteyebileceklerinin sınırı yoktur. tanrı inancı burada devreye girer ve siz kendinize saygı duymaya ve kendinize sevgi duymaya başladıktan sonra gibinizin size söylediklerini yani yaratılışınızın size dayattıklarını dini inancınıza göre sınıflandıracak ve o sınıf içinde doğru-yalnış-hata-suç olarak göreceksiniz.

eğer kendinize güveninizi sağlamadan ve kendinizi sevmeden tanrıya yönelirseniz şeytanların huursu olursunuz çünkü size sürekli "tanrı bunu da emrediyor yapsana" "tanrı şunu da emrediyor" "tanrı bunu da istiyor" "tanrıya bunu mu layık görüyon daha iyisin yapma lazım" şeklinde sizi maymun eder ve kendinize güveniniz-saygınız olmadığı için teoride "doğru" gibi görünen ve şeytani saldırılara karşı kendinizi savunamazsınız ve şizofren olursunuz.