Hayat mevsimler gibidir.. Ruh haline, tercihlerine bağlıdır her şey.. Ya yazı yaşarsın ya kışı.. Ya yaprak dökersin ya da filiz verirsin..

Ruh halinin tercihi yalnızlıktan yana ise çetin bir kış seni beklemektedir.. Bir bir sevdiklerini çıkartmışsındır hayatından.. Kendini dış dünyadan soyutlamışsındır..

Canın hiç bir şey yapmak istemez.. Sadece öylece vakit öldürmeye çalışırsın.. Bu anlarda unutulan önemli bir husus vardır.. Herkesten, her şeyden kaçabilirsin ama kendinden asla..!

Tüm o hayata küstüren yaşanmışlıklar bir gölge gibi takip eder seni.. Yüreğini hafifletmezsen esiri olursun bu yalnızlığın.. Şayet başa çıkamazsan ve yenik düşersen bu duruma, kalbin donar taşlaşır o kış soğuklarında..

Kendine yeni bir yol cizmeyi başaramazsan, bahara hasret kalır benliğin..

O kadar cana yakın ve samimi konuştun ki şuan seninle sevişmek istiyorum

o kadar çok tanıdım ki yalnızlığı artık ben onun değil, o benim esirim panpa.

güzel yazmışsın tebrik ederim..

Yalnızlık; saklandığın o ruhsuz bedende, gelip buluyor seni.

Kendinden kaçamazsın evet... Ama neden kaçasın ki zaten. Daha iyi bir dost var mıdır? Kendinden daha gerçek ne vardır? Kimin eli ağırdır seni gerçekliğe döndürecek kadar, sahteliklerden arındıracak kadar?

Eline yüreğine sağlık güzel yazmışsın. Kopyaladım bunu kız arkadaşım olursa ona göndercem (:

Ne kadar hızlı koşarsan koş...

Bu sizlere gelsin o zaman:
Ey Yalnızlık ! Herkesin koynuna girip çıkarsın da,
Bir tek benimle mi düzenli bir ilişkin var.

• Ece Ayhan

@ qamberim..

Yine nokta atışı peşinde misin.. (:

Bana kaçmayı anlat üstad!
Beni kurtarın lan!

Özdemir Asaf'tan bir söz paylaşmadan olmaz..

Ben gülüşüne öldüm,
O ölüşüme güldü..
Farklıydık işte..

@ra s al ghul..

Vicdan ve Hitler bakış açın ne diyeceğimi bilemedim.. Ausschwitz kampını yakından gördüm.. Orada yaşanan olaylar, eziyetler, işkenceler aktarıldı bize.. Vicdanı olan bir insan buna sebebiyet vermezdi..

Sen yağmuru seversin diye çok ıslandım
Bana baharlar toplasan ne olur sanki!

Şuan içimde ona karşı nasıl bir özlem varsa tarif edemiyorum. sanki bakışları sesi gülüşü beni yakalamışta sol yanıma vurgun yapmış, kıyıya vuran dalga misali gel git yaşıyorum. neden kurtulamıyorum ? konuşmayı bıraktığım an günün 24 saat 86400 saniyesinde onu düşünmemin sebebi nedir ? şimdi yarın olucak ve ben onu görücem sol göğsümdeki ona ait kente bir merhabamı diyecek ? yandım be.

tutunacak 1 dal ararsın elinde kalır :(

artık yalnızlığa alıştım başka biri yanımdayken rahatsız oluyorum panpa. Bide habire karanlıkta takılıyom hoşuma gidiyo iyice mala bağladım amk

Önemli olan kendinle barışmak değilmidir zaten? Hayatta her zaman ikinci bir yol vardır ben hep buna inanmıştım fakat öyle bir zaman geldiki bazen yapılabilecek hiçbirşey olmadığı anladım. Bunu kabbullenmek biraz zamanı aldı herşeyi terkettim bunları yaşarken. Kalbimde gitmişti fakat içimdeki şavaşçı asla kayıp olmadı her zaman ikinci bir şanşa sahip olduğumu hatırlattı bana ve ben buna inanarak kalktım yeniden düşücek olsamda asla tekrar ayağa kalkmaktan vazgeçmeyeceğim. insan ile mutluluğu arasında duran tek şey gene kendisidir. Sadece inanın ve asla vazgeçmeyin

Mesela ben kaçamadım. Hatta tatile çıktım iyi gelir diye hepten geberecek oldum. Nereye gidersen git derdin seni yalnız bırakmaz.

Ben bunu çalar kendim yazmış gibi havamı basarım ama. Helal et simdiden..

kendimden kaçarsam yapayalnız olurum işte ondan sonra topla toplayabilirsen