Son bi defa gideyim dedim gittim yanına. Beni gördü, bişey demeden telefona gömüldü yine. Gittim yanına niye binmedin dedim boşunu bekliyorum dedi. Peki dedim eğildim öptüm yine tepki vermedi. Bastım gittim kalkan minibüslerden birine atladım. Eve gittim annemler gitti evden, kardeşim televizyonda. Ben ise telefon elimde bekliyorum mal gibi yazsın diye. Çevrimiçiydi birine yazıp yazıp çıkıyordu ama bana yazmamıştı.
Vardın mı dedim evet dedi başka bir şey demedi. Fotoları atar mısın dedim hayır dedi niye dedim bana özel dedi. Bari beni öptüğün iki fotoğrafı at dedim attı iki tane fotoğraf ama istediklerim değildi onlar. Aradım sesi normaldi ama konuşma akmıyordu. 5 dakika debelendim telefonda. Sonra görüşürüz dedim kapattım. 1 saat sonra filan “uyudun mu?” dedim kırmızı çarpı işareti attı üstünü değiştirdin mi dedim 45 dakika sonra yeşil tik işareti attı. “ne zaman yatıyosun?” dedim “birazdan” dedi 1 dakika sonra beklemeden iyi geceler dedi bana.

Bi nevi gibtir etmişti beni. 10 dakika daha çevrimiçi oldu yattı. Sabah “günaydın” mesajı gelmişti, “Günaydın, buluşacak mıyız?” dedim “Hayır” dedi. “Süleymanlardayım yengemlere gidicez” dedi. “iyi eğlenceler” dedim bıraktım. 2.5 saat sonra “eve geldim 6 da yengemlere gidicez.” Demişti. Biraz konuşmuştuk ama her lafımdan nem kapıyordu sanki. Regl olsa bile fazlaydı bu amk. Sonra ben de biraz değişik konuşmuş olacağım ki konuyu biraz sebebine çekti. “Güveniyor musun?” dedim. “Evet güveniyorum ama sorun bende bağlanamıyorum, maymun iştahlıyım, soğumamak adına sürekli yazmıyorum.” Filan gibi laflar etti. “Bu yüzden uzun süreli ilişkim olmadı çünkü hep sıkıldım, sende her şey yolunda gitti sorun olsun istemiyorum.” Dedi. “Sıkıldın mı?” dedim. “Bilmiyorum, seni kırmamak için çok konuşmadım bugün seninle, yoksa yanındayken çok mutluyum.”
Yine biraz daha konuşma hızımız, sıklığımız artmıştı ama mesafeler hala aynı tempoyla devam ediyordu. Biraz daha konuştuk ama iyi geceler bile demeden konuşmanın bitip tıkanmasıyla uykuya daldık. “Günaydın” dedim “Sana da” dedi. O gün nişan vardı, kuaföre gidecekti “Gitmeden fotoları atar mısın?” dedim, sildim dedi amcası telefonu istemiş o yüzden silmiş. Ben de baktım olmuyor kadıköye gidelim diye Barışlarla buluştuk. Onlara bahsetmedim normal gidişattaymış gibi anlattım. Barışla aramız düzelmişti hepimizin. Bi çay bahçesine gittik akşdıbına biranın kafası dağılsın ev halkı çakmasın diye. dıbınaçaktımın kafesinde hepimiz aynı kızı kesince ağabeyleri de bizi kesmeye başladı. Zaten sonrası komedi amk ben sanki bi gib olacakmış gibi kafayı çevirmiyorum, bizimkiler sana bakıyolar filan diyor gırgır şamata her şey güzel de akşamında şok olmuştum.

Aleyna-Ben hiç iyi hissetmiyorum
Ben-Ne gibi
-ilişki konusunda, kendimi sevgili olarak göremiyorum.
-peki ne istiyorsun?
-Bilmiyorum işte sevgili olunca hevesim kaçıyor.
-Fotoğraflar??
-Onlar cidden amcam için.
-Ne istediğini bile bilmiyorum?
-Arkadaş olarak devam etsek, olacağı varsa olur?
-Sen bilirsin.
-Çünkü olmuyor başka şekilde
-Ne zaman karar verdin?
-Karne gününde buluşmanın sabahında
-Buluştuğumuzda niye söylemedin? Ya da neyse boşver tamam.
-Bence de napıyorsun?
.
.
.
Böyle devam ettik ama hayatımda yaptığım en boş muhabbetti %100 amaçsız konuşmalar etmiştik.

rezervasyon

Kadıköyde Ulaşlarla konuşurken yarın evlerine gidip yolculayayım diye plan yapmıştım ama kız benden ayrılmıştı amk. “Yarın doktora gidicem” dedim “Yarın yolcuyum” dedi.”ismimi düzelttin mi?” dedim “evet bu sabah” dedi. Bunu sormadan önceden bile soyadıyla kaydetmiştim onu beyler. Bitmişti kafamda çünkü. Yine konuşma tıkanmıştı bir süre sonra. 5 dakika sonra “iyi geceler” dedi, “sana da” dedim. Açtım skype ı topladım tayfayı anlattım. Sanki çok da üzülmemiş gibi konuştum bizimkilerle ama gibi olmadan gibmişti bu sefer beni. Bir tek Ulaş anladı göründüğümden daha gibko halde olduğumu ama sonrasına sakladı sözlerini. Sabah günaydın dedi cevap verdim biraz daha konuştuk. Yine sonsuz boş muhabbete devam ettik. Biraz o konulara girdim “o zaman kimseyle yapamazsın sen” dedim o ise bana “doğrusu gelse böyle olmazdı ki” dedi. içimde oturdu bu lafı konuşmayı bıraktım.
Konu açtı konuşmaya devam ettik ama ne günaydın vardı artık ne iyi geceler. Dantelere kalmaya gittik bir gün sonra. Dante Deryayı unutmamıştı, ben Aleynayı. Gittik sahilde birer tane içip aile anlamasın diye erkenden döndük. Şüpheleniyorlardı zaten Danteden. Ama sabah hırs yapıp hızlı hızlı yüzmekten ayrılık ile birleşen 1 bira bile beni çakırkeyf etmeye yetmişti. Eve geldik çıktık balkona. Annesi geldi içtiniz dimi dedi hayır diyemedim. Kadın bana nerelisin dedi mal gibi suratına baktım. işlemcimi başka biri harcıyordu zira.

Deryaya soruyorum niye diyorum hevesimiz kaçıyor, maymun iştahlıyız diyor. Sebep arama diyor. Ulaşa Danteye soruyorum niye diyorum, Tuğçenin ahı tuttu diyorlar. Hemfikirler bi de binler. Evde 4-5 yudum viski bulduk Dantenin gizlediği, onu da bölüştük. Zaten bebek çükü kadar bir şey düştü herkese. Gece 3 gibi film açtık. Ulaş uyudu biz izlemeye başladık. Başrolün saçları turuncu gözleri maviydi. Bana Aleynayı, ona Deryayı hatırlattı. giberler dedik kapattık filmi. Sabah 5’e kadar anılarımızı anlattık. ikimiz de dolmuştuk belliydi. Gözüm değil de kalbim yaşlıydı sanki beyler.

O günden sonra 2 günde bir Skype a girmeye başladık. Birkaç gece uyuyamadım. Araba kullanırken turuncu saçlı bi kız gördüm diye o sandım kaza yapıyodum az kalsın babam ayrı gömdü zaten kafan nerde diye. Günde 13 saat dizi izlemeye başladım sardım Amerikan dizilerine ama yetmedi unutmama. Yine bir gece saat 3 e kadar Skype a girdik mal gibi açtık San Andreas multi oynadık. Yıl olmuş 2015 SanAndreas mı kaldı aq. Ama unutmadım. Amk şimdi bana 3 gün sürmüş diyeceksiniz haklısınız dibine kadar haklısınız ama bana koyan ayrılık değildi; bana koyan bir insanı 3 günde sıkabilmek, 3 gün içinde vazgeçilebilecek biri olmak. Demek ki sandığım kadar yer edemiyordum insanlar üzerinde.

sonra bakacam güzelse okuycam

Bir gece safra kesesindeki dayanılmaz acılar yüzünden uyuyamadım gece 5.30 gibi açtım telefonu. Çevrimiçiydi uyumamış sahurdan sonra konuşuyordu birileriyle. Zaten her gün bakıyordum her gün böyleydi bu. Konuşmada en yukarı gittim. Bana attığı ilk mesaja kadar. Baştan sona okudum. 6.40 da bitti okumam. Safrakesemi unuttum kalbim yüzünden. Bir kere bile ağlamadım gözüm dolsa bile belki de gözyaşı dökecek kadar değerli değildi benim için ama oturmuştu kalbimin bir köşesine sanki.
Sonraki gün hastaneye gittik. Yedim 1000 cc serumu ama ne kandaki iltihap geçti ne safradaki kasılma. Duramadım aradım, aklım başıma geldi ama çoktan çalmıştı. Kapattım hemen. 1 saat sonra filan geri aradı “Beni aramışsın?” dedi. Geveledim bir şeyler hastayım filan diye. 5 dakika ya konuştuk ya konuşmadık “kapatmam lazım” dedi gitti. O günden beri haber almadım.

Her sabah son görülmesine bakıyorum geçen sabah erken yatmıştı mesela. Her yeni instagram fotoğrafı ve whatsapp profil fotoğrafını screenshot alıyorum şizofren manyak pgibopat gibi. Dante, Ulaş, Mert in de hakkı ödenmez. Çok yanımda oldular başından beri. Annem sordu, yazlıkta dedim uydururum ona da sonra bir şeyler. Arada Derya ile konuşuyoruz ama yine tek lafı “anlamaya çalışma Aleynayı anlayamazsın.” Oluyor aq. O şimdi tatilde, bayrama kadar yok, o geldiği tatilde de biz gidiyoruz ailecek 10 gün bir yerlere. Özellikle o tüm mesajları okuma meselesinden sonra içimi dökmeye başladım. Amacım sadece defter doldurmaktı sonra panpalarımdan bir fikir alayım dedim ama en son vazgeçtim. Yazarken fark ettim çünkü, yiyeceğim kadar yemiştim yarağı. Bu yazdıklarım aslında bi nevi gidip kapısının önünde anlatmak istediklerimdi ama sonradan fark ettim ki anılar gitgide silikleşiyor. Tatilden sonra peşinden gider miyim bilmiyorum. Gitsem doğru yapar mıyım bilmiyorum, gitmesem bekler mi bilmiyorum. Bilmiyorum da bilmiyorum…

Hikayem bu kadar beyler bi gelişme olsa yazarım ama sanmıyorum bi gib olacağını okuyan ilgilenen herkese teşekkürler

Rezerved

Çok güzel bir hikaye eline sağlık

Yazık olmuş senin güzel kalbine keke

neden böyle bir şerefsizlik yapmış insan insana bunu yaparmı mk üzülme reyiz onun aptallığı