kendimi otogarda bir bank gibi hissediyorum

kendimi otogarda bir bank gibi hissediyorum bazen;
yapacak birşeyim yok gözetliyorum etrafımı şuursuzca,
yaşlı bir amca takılıyor gozume, yaşadıkları, üzüntüleri, sevinçleri okunuyor yüzündeki çizgilerden,
cebinden saati kontrol etmek için çıkarıp baktığı köstekli saati baba yadigarı olsa gerek,
baktıkça gözleri buğulanıyor amcanın,
bir aile geliyor ordan anne, baba, küçük bi kız ve tahminen üniversiteye yeni başlıyacak ablası,
ailesinin gözünden okunuyor ne kadar mutlu oldukları , kızımız okuyacak diyorlar içlerinden,
kız ise ilk defa gurbete çıkacak olsa gerek, gözleri doluyor ama üzülmesinler diye belli etmemeye de çalışıyor öpüyor anne babasının elini ve küçük kardeşinden bir makas alıp düşüyor otobüsün yoluna ,
o da ne yoksa yine asker uğurlaması mı var ?
davul sesleri geliyor, annelerin dualarini duyar gibi oluyorum, kına kokularını,
vatani gorev adi altinda gidiyorlar daha silahi internet kafedeki oyunlarda goren delikanlilar,
neyse diyelim bugün de çok uzattım,
benim her günüm böyle geçiyor herkesin dertlerinin farkındayim ama kimse kimsenin sevincini, derdini paylaşmıyor çevremde..
keşke diyorum dilim olsa da konuşsam onlarla
paylaşsam dertlerini , kederlerini ...

diğer yazılarım için
bkz:kendimi hissediyorum başlıklarım

:/