kendimi mal gibi hissediyorum aşırı

bilgisayar başında oturuyodum. cumartesi sabahı inci başlıklarını gezerken annem "gel ipek ilaçlarını hazırladım hadi iç" dedi. o an kafamda bi şimşek çaktı. annem ne hazırlamış olabilirdi? annem arkada kediotunu havanda dövüp civanperçemiyle karıştırıp çalkalamış mıydı? nasıl bi hazırlık yaptığını sordum. paketinden çıkardım dedi. paketinden çıkardığı şey neydi? ben onu neden alıyordum? birden kafamda her şey anlamsızlaştı. birisi bir süredir kulladığım suratımı püripak yapan sivilce antibiyotiği diğeri de antidepresandı. hadi ilkinin belli bi amacı vardı da ikincisi bana iyi geliyor muydu? gayet mutluyum aslında. demek ki yarıyor diye düşündüm ama hayat bir denge oyunu. dengemi sarsan en ufak olayda, kendimi kaptırdığım birinin gelip ağzıma sıçması durumunda yine salya sümük gezeceğimi biliyordum. kendime güvenim yoktu artık. düşünmeyi kesim hadi bismillah diyerek ilaçlarımla beraber içiceğim çayımı kafama diktim. ama ilaçlar çay tabağında duruyodu. ilaçları içmeyi unutmuşum. şimdi onları içicem ama gidip suyla mı içmeliyim yoksa bi bardak daha mı çay koymalıyım, eğer koyarsam çayıma şeker atmalı mıyım gibi şeyler düşünüyorum. ilaçlar bana çay tabağından bakıyor. aman allahım saat on iki olmadan duşumu alıp işlerimi halletmem lazım. haftasonu bile rahat yok. arkadaşım gelicek. çok severim kendisini ama her şeye birden zaman bulamıyorum. eğer bi sosyal hayat içine girersem tembellik etmeye zamanım kalmıyo. neyse çok gevezelik ettim ben gidip şu ilaçlarımı içeyim madem.