Beyler mesajlar vardı onlara baktım. Bazı entryleri cevapladım. Nick altı girmişsiniz onları okudum. Sigaramı içtim ve geldim. Başlıyorum.

Okulda bir kızla tanıştım. Aleviymiş. Ben çok severim Alevileri.

Beyler bu kızın öyle bir sohbeti vardı ki. Hiç kasmıyordum onun karşısında kendimi. Hani el ense çekeceğim utanmasam.

Bu kız da bağlama çalıyordu. On numara sesi vardı. Şarkı söylerken hiç duymamıştım ama konuşurken bir kelime için ağzına bakıyordum. Hani civcivleri beslenirken ağzını açar bekler ya öyle hani.

ismi Eftelya'ymış.

Bizim eve çağırdım. Eliniz gibinize gitmesin hemen. Rakı sofrası için çağırdım.

Ahmet'e haber verdim. Ahmet içmezdi ama beni kırmadı.

Ali'yi de kendime benzetmiştim. Şerefsiz bazen bir sigara versene Gia diyordu.

Ama beni spora zütürmeyi ihmal etmezdi.

Eve geldik. Ahmet halletmiş sofrayı. Ahmet Adanalı'dır zaten. Yemeklerden on numara anlar.

Eftelyayla oturduk sofraya. Ali de geldi. Bir bardak rakı içti mal gitti lavaboda kustu tekrar geldi.

Yemekleri yedik. Ahmet'e Eftelya başladı söylemeye. Öyle güzel söylüyorlardı ki baktım Ali gözlerini kapatmış, kurbağa gibi sesiyle eşlik ediyordu. Ben de ettim.

Sonra Ali'yle göz göze geldik, ikimiz de sustuk resmen türkülerin içine sıçıyorduk.

Eftelya söylüyordu, Ahmet susuyordu.

Eftelya çalıyordu, Ahmet söylüyordu.

Yavaş yavaş ortam bitti.

Ahmet'e Ali yattı. Eftelya'yla ben kaldım.

Eftelya nerede yatacaktı? Bu saatte bırakmadım.

Benim odaya gittik.

Gözleri direkt kitaplarıma kaydı.

"Aa ne çok kitabın var?" Dedi.

Evet dedim.

Bana okur musun? Dedi.

Seç bir tane okuyayım dedim.

Bir şiir kitabı seçti ve uzattı. Okumaya başladım.

"Hırsla çakarım kibriti,
ilk nefeste yarılanır cıgaram,
Bir duman alırım, dolu,
Bir duman, kendimi öldüresiye,
Biliyorum, "sen de mi?" diyeceksin,
Ama akşam erkeniniyor mahpushaneye.
Ve dışarda delikanlı bir bahar,
Seviyorum seni,
Çıldırasıya... "

Omzuma yatmıştı. Ben okumaya devam ediyordum. Kitabın ortalarına gelince o kıvırcık saç telini gördüm.

Bazen o kadar saçma sapan bir şey moralinizi bozar ya hani. Ha işte dıbına koyayım onun. Gözlerim doldu. Yutkundum.

Eftelya uyumuştu. iyi ki de uyumuş. Yoksa farkederdi.

Ben kızın başını yastığa koydum ve gittim kalan rakıyı da içtim. Midem ağrıyordu ama beynim daha kötüydü..

Nasıldı deseniz, "metropolün kanalizasyonu" gibi derdim.

Sonra gittim Eftelya'nın başını omzuma koydum.

Sızmışım..

Uyandığımda Eftelya kalkmış bize kahvaltı hazırlıyordu.

Mis gibi kokmaya başlamıştı ev.

Normalde tak zütürürdü bizim evi. Vampir gibi yaşadığım için güneş rahatsız ediyordu. Eftelya tüm camları açmıştı.

Eve kadın eli değince böyle oluyordu demek.

Mutfağa girdim. Menemen yapıyordu. Soğan koymamıştı. Nereden öğrenmiş acaba benim soğan sevmediğimi?

Ulan kahvaltı yapmayı ne kadar özlemişim diye düşündüm.

Herkes uyandı. Kahvaltımızı yaptık. Eftelya'yı bırakmam lazımdı ama arabam yoktu.

Düşündüm de ben zengindim anasını satayım. Neden almıyorduk?

Eftelya'yı bırakıp ilk iş araba bakmaktı.

Babamı aradım bir iki tane cevapları ile ilgilenmediğimiz sorular sorduk birbirimize. Sonra araba almak istediğimi söyledim. Tamam dedi. Gönderiyorum paranı git al kafana göre dedi.

Gittim eli yüzü düzgün bir tane Tofaş aldım. Lüks bir şeye gerek yoktu. Paranın geri kalanıyla belki başka şeyler yapardık.

Anahtarı Ahmet'e attım,gez bakalım manitamız iyi gidiyor mu dedim.

Bizim elemanlar bu araba işine acayip sevindiler.

Adamların hayatını değiştirmiştim. Evlerine gitmiyorlardı tatillerde. Ali'yle spora giderken her gördüğüm Doblo'ya kahkaha atıyordum.

ilk başlarda çok garipsiyordu ama o da anladı sonunda Doblonun komik bir araba olduğunu.

Ali'yle ne zaman bir Doblo görsek basıyorduk kahkahayı.

Acaba Ali'nin de mi pgibolojisini bozmuştum, yoksa doblo hakikaten komik miydi?

Sporda yine burnumdan getirdi.

Çıkışta sigara istedi benden. Verdim. Ben de yaktım bir tane ve eve gittik.

Bu arada şu spor baya işe yaramıştı. Baya kilo almıştım. Hani sokakta görseniz adamdan sayardınız artık beni.

Ama yine de kurbağadan tek farkım saçlarımın olmasıydı.

Eve gidince bir duş aldım. Eski salonumuzda duş alabiliyorduk ama oradan kovulmuştuk. Bu gittiğimizin duş kabini yoktu. Sonra atladım arabaya, gezmeye başladım.

Sema'nın evinin önünde durdum. Hafiften bir müzik açtım beklemeye başladım.

Kaç saat bekledim hatırlamıyorum. Sonra evin önünde bir araba durdu.

Sema aşağı indi.

Arabanın içindeki elemanı öptü ve evine zütürdü.

Ben hâlâ bekliyordum.

Gece 3 oldu artık eve gitmeye karar verdim.

Eve geldim. Şiir kitabını açtım. O saç telini atacaktım ama atamadım, yapamadım..

Şu uygulamayı düzeltin artık anasını satayım be. O kadar yazdım hepsi gitti. Bekleyin beyler tekrar yazıyorum aynı partı.

Ahmed Arif'ten özür dilerim. O sinirle kitabını duvara fırlattım.

Ulan şu hayatta neden gülemiyordum ben?

Ne zaman sevinsem yumruğu yiyordum. Oturuyordum.

Dolapta biraz viski vardı. Aldım kafama diktim. Başım dönüyordu. içim içime sığmıyor, taşmak istiyordum.

Bir tel kıvırcık saç.. bu kadar mı bir insanı yıkabilirdi. Bu kadar mı lan!

Ne istiyorsun hayat benden, ince bileklerimle tutunamıyorum sana.

Onları mı istiyorsun!

Al o zaman!

Arka fonda Ahmet Kaya çalıyordu.

"Dün gece gördüm düşümde 
Seni özledim anne 
Gözlerinden akan bendim 
Düştüm göğsüne 
Söyle canın yandı mı anne?
Camlar düştü yerlere 
Elim elim kan içinde 
Yanıma gel yanıma anne."

Sadece ellerime ılık ılık akan kanı hissediyordum. Başım gittikçe hafifliyordu.

Ortalık bulanıklaştı..

Uyandığımda hastanedeydim. Yukarı baktım,bir ünite kan takmışlardı.

Acaba kimin kanıydı?

Bileklerim pansumanlıydı. Başımda Ali ve Ahmet vardı.

Pgibiyatrist geldi ve pgibiyatri servisinde yatacağımı söyledi.

Deli miydim ben?

Rahat rahat ölmek de yasak olmuş bu ülkede demek.

Size ne ulan huur çocukları! Size ne!

Beyler okuyun şu entrylere gelen cevapları, yazılanları.

Herkes intihardan bahsetmiş. "intihar etme" demiş.

Bekliyorsunuz ki acaba ne zaman intihar edecek..

işte o zaman da çevremdeki insanların bana bakışı aynen böyleydi.

Yüzüme yüzüme bakıyorlardı. Kimisi "intihar etme" diyordu.

Kimisi de ne zaman edeceğim hakkında kafasında oran belirliyordu. Hani utanmasalar üzerimden bahis oynayacaklar.

işte o yüzden nickim gayri intihari adam.

Neyse,

Eftelya geldi hastaneye. Onla göz göze gelince o kadar utandım ki..

Hayatımda böyle bir kız varken, başka bir kız için kendimi kesmiştim.

Hiçbir şey sormadı. Sadece sarıldı..

Evet o kadar içten geldi ki bana.

Sormamak.. bir lütuf..

Beyler sigara içemiyorum şu an zaten. beynim sulandı telefonda yaza yaza. Biraz kafamı dinlemem, kendi içimde demlenmem lazım.

Hadi size rastgele, sabah yazarım.

edit: Bu arada yorumlarınızı, eleştirilerinizi yazın. iyi veya kötü olduğu önemli değil. önemli olan eleştiri.

O gün sema da geldi..

Eftelya ile göz göze geldiler, sonra yanıma geldi.

`"Nasılsın Gia?" dedi.

"iyiyim" dedim.

Eftelyaya baktı "ben sema" dedi.

o da ben "eftelya" dedi. sonra Eftelya dışarı çıktı. böyle bir anlayışlılık bulamazsınız...

o an ona biraz daha bağlandım..

"Neden" dedi. "benim yüzümden mi?" dedi.

"senin yüzünden değil, saçların yüzünden.." diyemedim.

"değil" diyebildim.

pek fazla garip karşılamadı. Biliyordu herkes nasıl bir pgibolojiye sahip olduğumu.

sonra dışarı çıktı. Eftelya ile konuşmuş. Eftelya da geldi.

"Ne konuştunuz?" dedim

"boşver. sen iyileş de konuşuruz." dedi.

DELi DEĞiLiM LAN BEN! SiZ AKILLI ROLÜ YAPIYORSUNUZ!

SiZ LAN huur ÇOCUKLARI!

Pgibiyatri servisine yatmıştım en sonunda.

ilaçları almayı reddediyordum ama bir iki kere şok verilince artık itiraz etmiyordum.

Koridorda ruh gibi geziyordum.

O serviste anladığım tek şey, delilerin birbirlerini anladığıydı.

Birini bulmuştum ben ona dobloları anlatıyordum,o da bana elmanın ne kadar güzel bir meyve olduğunu.

Eftelya geliyordu, bazen de Sema. Onlara akıllı rolü yapmaktan bıkmıştım. Doktorlara da. Aslında deli değildim ama benim normal halim böyleydi.

Beni kimse rahat bırakmıyordu. Ne doğru düzgün intihar edebilmiştim,ne de yaşayabilmiştim.

Kurtulmak istiyordum buradan KURTULMAK!

intihar edecek tek bir şey yoktu şu koca serviste.

O yüzden kendimi öldürmek için o servisten çıkmam lazımdı.

Çok rica ettim Sema'dan Eftelya'dan Ahmet'ten,Ali'den..

Kimse beni öldürmedi.

Dünyada yaşamak isteyenler ölüyor, ölmek isteyenler yaşıyordu.

Yaşama tutunursam öleceğimi anladım.

Çıkmam lazımdı oradan. Ne kadar kaldığımı hatırlamıyorum. Okulu da bırakmıştım.

En sonunda çıktım oradan.

Çıktığımda direkt ilaçlarımı çöpe attım. Sonraki günler yoksunluk sendromundan yolda yürüyemez olmuştum. Ama atlattım.

Ali başımdan ayrılmıyordu. Ahmet'le geceleri yanıma gelip bakıyorlardı bana intihar etmemem için.

Bir gün kalkın tatile gidiyoruz dedim.

"Nereye" dediler.

Ben de bilmiyordum ama bu şehir çürütmüştü beni.

Uzaklaşmam lazımdı buralardan.

Beyler sakin olun ben hiçbir yazımı yarım bırakmam. Yazacağım sakin. Şimdi karnımı doyuruyorum. Yakınlarda olan varsa gelsin.

http://c12.incisozluk.com...11509/8/2377808_oba7f.jpg

Bastık Antalya Kemer'e gittik. Yerleştik beş yıldızlı otelin tekine.

Ahmet'le Ali'nin yüz ifadesini görseniz.. O kadar mutlulardı ki..

Ali hemen plaja gitti on numara vücudu var zaten.

Ahmet alışverişe gitti. Oralar pahalıydı baya ama paramız boldu. Malum Tofaş aldığımız için daha bir araba paramız vardı.

Neyse bir iki kere plaja gittim ben de. Pek sarmıyordu.

Ali'nin yanımda olmayışından istifade sürekli içiyordum.

Bir hafta geçti. iyiden iyiye sıkılmaya başlamıştım.

Eftelya'yı aradım.

"Neredesin?" Dedim.

Evine gitmiş. Tunceli'ye.

Durumları anlattım. "Bize gelsene, seni tüm aileme anlattım." Dedi.

Zaten öyle çok kardeşi yokmuş. Genelde oralarda hep on kardeş falan olurlar.

Tunceli'ye gitmeye karar verdim. Gidip bi çaylarını içecektim.

Ahmet'le Ali'ye durumu anlattım,pek sıcak bakmadılar. Ama paralarını verdim, ikna ettim. Arabayı aldım ve yola çıktım Tunceli'ye.

Bir çay içip dönerim diye düşünüyordum.

Ertesi gün Tunceli'deydim. Evlerine gittim. Hani ben bir çay içer döner diye düşünürken adamlar kurmuş rakı sofrasını. Binbir çeşit yemek hazırlamışlar..

Yer sofrasını ne kadar özlemişim..

Duvarlarda Hz Ali resimleri vardı.

Yanlarında da bir sürü bağlama..

O kadar iyi davranıyorlardı ki.. O zaman bir kez daha anladım ırkçılığın ne kadar kötü bir şey olduğunu. insanları kategorileştirmenin ne kadar basitleştirildiğini.. Utandım bir an.

Yemekleri yedik. Başladılar türkü söylemeye. Öyle güzel çalıp söylüyorlardı ki,kendimden geçmiştim sanki..

"Vakti seherde açılır perde,

Düştüğün yerde derman sendedir.."

Gitmek istedim bırakmadılar. Dinlen yarın gidersin oğlum dediler.

Yattım.

Sabah Eftelya geldi kahvaltıya uyandırdı.

Rüyada gibiydim sanki.

intihar bir an olsun çıkmıştı aklımdan.

Mutlu olduğunuz her an acıya biraz daha yaklaşırsınız.

Yaklaşıyordum, farkındaydım da.

O gün vedalaştım Eftelya ve ailesiyle.

Geri dönecektim Antalya'ya.

Sema mesaj attı.

"Seni özledim.." yazmış.

Antalya'ya gitmekten vazgeçtim.

Sema geldi aklıma. Beline kadar uzanan kıvırcık saçları..

Memlekete gidecektim.. Annemin kendini astığı odaya..

Semayı da görürdüm hem.

Dinlene dinlene gidiyordum.. Yolda giderken tek bir şarkıyı dinledim.

"Grup yorum-Eftelya"

"Ver elini ver bana Eftelya... "

2 gün sonra gelmiştim memlekete.

Annemin kendini astığı odaya girdim..

ipi hazırladım. Sigaramı yaktım.

Sonra dedim ki "Ne yapıyorum ben?"

Kıvırcığımı bile görmemiştim..

ipin önünde saygı duruşunda bekledim..

Kaç dakika bekledim bilmiyorum. Çıktım semaların evinin olduğu o parka doğru ilerledim..

Parka gittiğimde bir tane çocukla sarmaş dolaş oturuyorlardı.

Bacaklarımın bağı çözüldü. Düşmemek için zor tutuyordum.

Annemin sözleri geldi aklıma..

"Sen güçlüsün oğlum!"

Ulan Gia dedim. Bitecek bu iş burada.

Yanlarına gittim. Sema kızardı. Yutkundu ağzından tek kelime çıkmadı.

Yandaki çocuk, "Bu kim" dedi.

"Bekle kardeşim gösteriyorum" dedim.

Ağzının ortasına öyle bir tane geçirdim ki yere düştü.

Ulan Ali teşekkür ederim sana.. Zorla spor salonuna zütürdüğün için bir daha sana sövmeyeceğim..

Üstüne kapandım. Vuruyordum.

Bunca yılın acısını çıkarıyordum..

Sema ağlıyordu..

Kalktım ayağa. Tuttum kendime çektim Sema'yı.

Tüm gücümle sarıldım..

Ağlıyordum. Hemde hıçkıra hıçkıra.. Kıvırcık saçlarının içinde ağlıyordum. Ellerim kan içinde..

Gözlerim kan içinde ağlıyordum..

"Bu son olsun." Dedim kulağına..

BU SON OLSUN!

BEN YOKUM ARTIK..

BEN VARYA BEN. BEN ASTIM KENDiMi SENiN KIVIRCIK SAÇLARINDA!

Adam olmaz benden!

Kurbağadan tek farkım saçlarımın olması!!

Astım ulan kendimi bir kıvırcığın saçlarında!

Arabaya bindim telefonu fırlattım..

Artık görmeyecektim onu.

Bu sondu. Bir daha bana acı çektirmesine izin vermeyecektim.

Yazıyorum beyler finali yapmadım daha... Acılar öyle hemen kolay bırakmaz yakanızı..