Ertesi gün yine dershaneye gittim. Kıvırcık kız yanıma oturdu.

"Aa dudağına ne oldu?" Dedi.

Uçuk dedim.
"Baya uçuk bir uçukmuş" dedi.

Zayıf bünyem acaba daha kaç dayağı kaldırabilirdi?

Tenefüs arasında bu kızı başkalarıyla konuşurken gördüm. Hani baya cilveli falan konuşuyordu.

O zaman anladım ki bu kız kafamda büyüttüğüm kadar masum değil. Tamam beline kadar kıvırcık saçları olabilir ama beline kadar taka batmış bu kız. ikide bir sevgili değiştirilir mi?

Dinlediği müzikler aklıma geldi.

Popüler kültüre bu kadar mı bağımlı olunurdu?

Yani beyler şunu söyleyeyim kimseyi hayatınızın merkezine koymayın. Yoksa o sizde öyle bir ukte kalıyor ki.. Gözünüzde ilahlaştırıp gerçekleri göremiyorsunuz.

Neyse 3-4 tenefüs sonra bunlar baya sarmaş dolaş olmaya başladılar. Ama yine de derslerde yanımda oturuyordu.

Taktım kulaklığı kitap okumaya başladım.

Asıl olaylar çıkışta başladı. ikisi birbirine girdi ve ertesi güne adam toplamak üzere ayrıldılar.

Ben de eve gittim.

Annem kendindeydi. Sarıldım öptüm. Gözlerimi doldu. Daha fazla duramadım ve gidip odamda ağladım.

Ağlamak da dibe batmaktır. En dibe. Ve en dipler en güzel terapi yerleridir. Kuş gibi hafifledim.

Ertesi gün kalktım ve yine gittim dershaneye.
En arka sırama oturdum. Kıvırcık da tam yanıma doğru geliyordu ki,hoca çağırdı; "Sema gelir misin?" Diye.

Kızın ismini öğrendim sonunda.

ismi Sema'ydı.

Neyse ne dedim kendi kendime ve kulaklığı takıp kitabımı okumaya başladım.

Sema da yanıma oturdu, benle hiç konuşmadı.

Tenefüs'te hoca beni yanına çağırdı.

Dershaneye bu kadar para verdiğimi, ders dinlemediğimi, bana yazık olacağını falan söyledi.

Ben de biz zenginiz hocam, benim amacım okumak değil. Dershane ortdıbını sevdiğim için yazıldım dedim.

Yüz ifadesini görecektiniz. Deli olduğums kanaat getirip bıraktı beni. Ben de kantinden bir çay kapıp dışarıya sigara içmeye çıktım.

Bir an puro içsem, puronun bileğimle aynı kalınlıkta olduğunu ve elime yakışmayacağını falan düşündüm.

Yanıma Sema geldi.

Neden benle konuşmuyorsun? Dedi.

Hiiç dedim.

Ben biliyorum dedi.

Neden? Dedim.

Sevgili yaptığım için dedi.

Evet dedim.

Sustu. Sınıfa çıktı. Derste numarasını bir kağıda yazdı ve verdi. Akşam telefonda Konuşalım bunları dedi.

Tamam dedim.

Akşam mesajlaşmaya başladık.

S:Sema Gia:Ben

S: Sevgili yapmama neden kızdın?

Gia: Bilmiyorum.

S: Açık konuşacağım Gia.

Gia: konuş.

S: eğer beni kıskanıyorsan ne bileyim bana karşı bir şeyler hissediyorsan falan
bil ki biz arkadaşız. Sen çok iyi bir arkadaşsın ama ben senle gelecek düşünemem

Gia: benle neden gelecek düşünemezsin?

S: boşver kalbini kırmak istemiyorum.

Ama ben anlamıştım. Beni kendisi bile döverdi anasını satayım. Sokakta görseniz adamdan saymazsınız zaten beni.

Bileklerime baktım. Hep senin yüzünden dedim.

Zengin olduğumuzu bilse ihtimal vardı ama ben zenginlikle birilerine sahip olmak istemiyordum. Duygular parayla alınmıyor sonuçta. Param için benle olursa evleniriz, sevişirken kendini başkalarının kollarında hayal eder mesela. Sen sadece onun bedenine sahip olursun ama duygular bedenden daha yüce bir şeydir beyler.

O akşam içilirdi. Gittim 3 tane bira aldım ve evde içtim bu sefer.

Sızmışım. Ertesi gün kalktığımda saat 15:00 olmuştu. Dershane işi yatmıştı o gün.

Beyler 3 saatten fazladır durmadan yazıyorum. 23 part attım. Daha da yazarım ama yarın kahvaltıya uyanmam lazım yurtta kalıyorum malum öğrencilik.

Yarın uyanınca devam edeceğim. Siz de uyuyun bu arada. Sabaha görüşürüz. Zaten sabah oldu sayılır ama neyse. Seviyorum sizi.

Uyandım beyler. Yazıyorum hemen.

Dershaneyi kaçırınca asıl olayları kaçırmışım tabii. Dediğim iki eleman birbirlerine girmiş, baya büyük bir kavga olmuş. Polisler gelmiş emniyete zütürmüş bunları.

Ben de gitmeyince Sema kendine küstüğümü zannetmiş bir ton mesaj atmış.

Küsmedim. Uyuyordum dedim. Parka davet ettim. Oraya gel konuşalım dedim.

Ben gittikten 15 dakika sonra geldi. Konuşmaya başladık.

S:Gia bak özür dilerim.

Gia: Özür dilemene gerek yok Sema. Ben her şeyin farkındayım. Baksana şu halime. Ben bile kendimle olmak istemiyorum sen neden isteyesin?

S: Kendine çok haksızlık yapıyorsun.

Gia: Her neyse

S: Hiç olmazsa arkadaşım kal. Seninle konuşmak çok güzel.

Gia: Tamam. işin düşerse buradayım.

Dedim ve kalktım. işi düşerse buradaydım.

Çok fena sinirlenmiştim. Eve gitmek istemiyordum.

Sahaf Esat abinin yanına gitmeye karar verdim.

Sahaf Esat abiyi anlatayım size biraz. Orta yaşlarda, kısa boylu tonton biriydi. Giydiği gömleğinin cebinde gözlüğü olurdu hep. Karısı terkedeli 10 sene falan olmuştu. iki tane çocuğu vardı ve 10 senedir görmemişti. O zamandan beri hiç evlenmemişti.

Geçimini kitaplardan sağlıyordu.

Yanına gittim. Küçük bir odası var, oraya geçmiş. Bir Müzeyyen Senar plağı koymuş,bir de büyük açmış demleniyordu.

"Gamzedeyim deva bulmam, garibim hiç yuva kurmam"

"Oo gel Gia gel. Şu ince belli bardağa biraz dem kat da sen de demlen."

Çok değişik bir konuşma tarzı vardı. Seviyordum ben bu adamı. Babam gibi seviyordum.

Esat abinin deyimiyle demlenmeye başladık. Konuştukça konuşuyorduk. Vakit öyle ilerlemişti ki haberim yoktu.

O gece orada kaldım. Dükkanda odanın birinde yatak vardı. Sahaf deyip geçmemek lazım. Orası Esat abinin eviydi. O geceyi orada geçirdim.

Uyandığımda büyük bir susuzluk hissettim. Koştum çeşmeye kana kana su içtim.

içeriden mis gibi kokular geliyordu. Esat abi kahvaltıyı hazırlamış, yumurta pişiriyordu. Çay kokusu dolmuştu içeriye. Kitap kokusuyla da birleşince zamanı durdurmak istedim o an. Ama zaman durmuyordu.

Kahvaltımızı yaptık. Moralim o kadar iyiydi ki gelen müşterilere kitap önerisi yapıyordum. Kitaplar hakkında sohbet ediyordum. Esat abi de çok sevinmişti bu duruma.

Ama moralimi bozan bir şeyler hep oluyordu. Öyle bir pgibolojideydim ki moralimi neyin bozacağı da belli olmuyordu.

insanlarla muhabbet ederken bir tane çocuk görmüş beni eski sınıftan. içeriye daldı ve şöyle dedi:

"La bu dangalak üniversiteyi bırak, liseyi zor bitirdi. dıbına koyduğumun gerizekalısı konuşmayı da yeni yeni öğrenmeye başlamış ahaha"

Üstüne iki adım yürüdüm. Bileklerime baktım.

Beni yolda görseniz adamdan saymazsınız.

Çocuğa vursam elim kırılırdı. Vurmadım. Bir şey de diyemedim.

Ben zaten şu hayatta bir şey diyemediğimden bu haldeydim. Susmuştum hep. Tepki verememiştim. Tüm kasırgalar içimde kopmuştu ve artık ciğerlerim burnumun direğini sızlatıyordu.

Bastım gittim yine sahile. Oturdum denize karşı düşünmeye başladım.

Düşünmek de bir hastalıktı. Beynim duramıyordu düşünmeden..

Yok arkadaş olmuyordu. Akşama doğru tekrar gittim Esat abinin yanına.

"Gel otur şöyle" dedi.

Oturdum.

Bir tane sigara verdi. Yine rakı doldurdu.

Karaciğerimin daha kaç kadehlik ömrü kalmıştı?

Konuşmaya başladı:

Bak oğlum insanlar çok yüzeyseldir. Her şeyi dış görünüş zannederler.

Nazım Hikmet'in kitaplarından ilk basım bir kitabı gösterdi.

Bak, paramparça ama çok değerli. Kimse dönüp bakmıyor bile dışı böyle diye. Ama değerli işte çok değerli.

Sen de öylesin.

Evet dedim. Dışarıda görseniz beni adamdan saymazsınız.

Saymayız oğlum dedi.

Açık açık konuşuyordu benle.

Baban zengin biliyorum oğlum ama boş boş gezerek ömrünü heba etme buralarda. Seni çok yadırgıyorlar ama sen çalış iyi bir üniversiteye git. Orada kimse seni yadırgamaz. Yeni insanlarla tanış oğlum. Yeterince dibe battın zaten. Şimdi yükselme zamanı gelmedi mi?"

içimde tekrar ediyordum.

Gelmedi mi ulan huur çocukları! Gelmedi mi!

En sonunda beynimde bir amaç vardı.

"Üniversite kazanmak"

iyi de hangi bölümü kazanmak istediğim hakkında bir fikrim yoktu.

Arama motoruna yazdım;

"En çok pgibolojisi bozuk olanların okuduğu üniversite bölümleri"

Bir şey bulamadım. Neyse çalışmak lazımdı. Hangi bölüme gideceğime sonra da karar verirdim.

Sema yine yanımda oturuyordu dershanede. Ama ben bu sefer dersi dinliyordum.

Hocanın dikkatini çekmiş olacak ki yine çağırdı tenefüste.

"Gia hani sen zengindin üniversiteye gitmek istemiyordun ama dershane ortdıbını sevdiğin için geliyordun? Kararını mı değiştirdin. Seni dersi dinlerken gördüm."

"Yok hocam üniversiteye gitmek istemiyorum ama ders dinlemeyi de seviyorum. 3-5 sene daha burada ders dinleyeceğim. Alışın artık bana"

Dedim ve yine hocanın yüz ifadesini seyrettim.

Hoşuma gidiyordu böyle yapmak. Zaten hayatta zevk aldığım üç beş şey kalmıştı.

Sema'nın yanına gittim ve sordum.

Üniversitede hangi bölüme gitmek istemiyorsun?

Beyler gidip bir iki poğaça alıp geliyorum. Kahvaltı yapayım. Midem kendini sindiriyor açlıktan.

edit: Benim de popüler kültürün kölesi olduğumu söylemişsiniz. Doğrudur burada kimse Tyler durden değil. Elimden geldiğince gösterdikleri gibi degil de istediğim gibi yaşamaya çalışıyorum.

Ankara Uluslararası ilişkiler dedi.

iyiymiş dedim ve derse tekrar odaklandım. Hafızam iyiydi. Hafızanın en kötü yanı bazen aklına kazınan o kötü anları bir an olsun silemiyordun oradan. Öyle bir saplanıyordu ki bazen göğsüme o anılar. Yutkunamıyordum.

Hani anı dediğim de beynimin kendiyle olan savaşı. Yoksa bir aksiyona girmemiştim öyle.

Artık gideceğim il belliydi. ANKARA.

Bölüme de sonra karar veririm diye düşündüm.

Eve geldiğimde annem sayıklıyordu.

"Ahmet duvarlardan güvercinler geçmiyor. Geçip getiremiyor bana mektuplarını."

Benle konuşması imkansızdı.

Kardeşimin yanına gittim. Oyun oynuyordu.

Sana bir şey anlatacağım dedim. Duymadı.

Kan beynime sıçramıştı. Ulan şu hayatta neden kimse beni duymuyordu. NEDEN!

Bilgisayar masasına tekmeyi koydum.

"Neden beni duymuyorsun huur çocuğu!" Diye bağırdım kardeşime.

Birden irkildi.

Masaya bir şey olmadı. Benim tekmemle devrilecek hali yoktu zaten.

Kardeşimin bir şey demesine kalmadan odama geçtim.

Düşünmeye başladım. Düşünme krizlerim yine tutmuştu.

Ben bu hayatta olmamalıydım beyler. Gidebileceğim iş garantisi olan bölümler varken bastım gittim istediğim bölüme. Aç kalacaksın dediler bana. Aldırmadım. Ama geceleri kulaklığımı takıp sabahlara kadar gezdiğimde görmemezlikten geldiler. Kimse demedi ki üşütürsün, soğuk alırsın. Ben çok üşüdüm beyler.

Sigara içtiğimi öğrendiklerinde bırakmam için verdikleri çabayı beynimin beni rahat bırakması için vermediler. Kimse bilmiyor pgibolojik tedavimi neden yarım bıraktığımı. ilaçların en yüksek dozları fayda etmiyordu. Pgibologla tartıştım. Bana sorunlarını değil hayatını anlatıyorsun dedi. "Benim sorunum zaten hayatım" dedim ve bastım çıktım. ilaçlar bittiğinde yoksunluk sendromundan yolda yürüyemez haldeyken kimse halimi hatrımı sormadı.

Neyse bu kadar düşünmek yeter.

Bastım çıktım odadan dışarıda yürürken Sema mesaj attı. "Parka gelsene"

Cevap vermedim. Yürümeye başladım parka doğru.

Aynı bankta oturuyordu. Gittim yanına oturdum.

Bir kızla hayatımda ilk defa küfürlü konuştum.

"Deveyi diken adamı giben yararmış. Senle konuşmayınca mı aklına geliyorum sürekli?"

"Senin yerin bende ayrı anlamıyorsun" dedi.

Ne yani lan dedim.

"Birisinin hayatına girip,onu bir hamam böceği gibi hissettitip sonra da senin bende yerin ayrı deyince gerçekten yerim ayrı mı oluyor? Hamam böceğine hamam böceği deyince onun bizdeki yeri hamamlar mı oluyor?"

Gülümsüyordu.

Söylediklerim komik gelmişti.

Bu absürt komedi tarzı anılarımı anlattığımda neden herkes gülerdi?

Anlayın ulan neler hissettiğimi anlayın. Stand up yapmıyorum ben burada.

Acılarımı anlatsam duygusal bir anımda herkes ağlardı. Dram filmi mi çekiyoruz burada? Neden ağlıyorsunuz?

Zaten beni hissetseler ağlayamazlardı.

Yutkunamamak hastalığının tedavisi tıp fakültelerinde okutuluyor muydu acaba?

Yutkunamamanın overdozu..

Sema gülümsüyordu sadece.

Gözlerim saçlarına gitti. Omzuna bir teli kırılıp düşmüştü.

içimden bir şeyler koptu zaten.

Kıvırcık saçlar da kırılır mıydı?

Aldım o saçı oradan ve yere atar gibi yaptım ama atmadım.

Eve gidince Ahmed Arif'in şiir kitabının arasına koyacaktım.

"Hasretinden prangalar eskittim
Saçlarına kan gülleri takayım.
Bir o yana,bir bu yana"

Çıkardım bir sigara yaktım.

Mavi L&M pek önemi yok ama hafızam onu bile aklımda tutuyor.

"Sigara eline çok yakışıyor" dedi.

Hayatımda ilk kez bana bir şey yakışıyordu.

"Teşekkür ederim." Dedim.

Yüzüne baktım.

Kıvırcık saçlarının arasından minyon bir yüzü vardı.

Gözlükleri, gözleri.. Hani on saniye kıza baksan kız şiir yazacak.

Farkettim de baya entel görünüyordu.

"Yemek yapmayı biliyor musun?" Dedim.

"Neden sordun?" Dedi.

Merak ettiğimi söyledim. Biliyormuş.

Ben onun dış görünüşüne bakarak böyle bir tahminde bulunmuştum.

Ya o da benim dış görünüşüme bakarak bir tahminde bulunmuşsa?

19 yaşında bir gencin dışarıdan bakıldığında neye benzemesi gerekir?

Kurbağadan tek farkım, saçlarımın olmasıydı.

iki üç tane saçma sapan muhabbetten sonra evine gitti.

Ben de eve gittim.

Ders çalışacaktım. Hayatımda ilk defa.

Eve giderken yolda bir köpek geliyordu.

Köpeğe baktım ve "Merhaba kardeşim halin vaktin nasıl?" Dedim.

Karşı apartmanda balkonda bir kız gördü bunu ve kahkahayı bastı.

Nereden bilsin ki Sadri abimin şu sözünü:

"Sokak köpeklerine selam vermeye başladığında adam olmana çeyrek kalmıştır."

Hayvanlar bizden daha akıllı diye düşündüm. Adamların konuşma derdi yok bi defa abi.

Biz konuşmak zorundayız. Yoksa rahat bırakmazlar deli misin derler.

Kendi içimizde inzivaya çekilmiyoruz ki.

Nietzsche gibi bir mağaraya mı taşınsaydım?

Sonra sokaklarda tanrı öldü diye bağırırdım hem.

Tanrı ölmedi beyler. Tanrı intihar etti.

Yukarı baktım ve
"Kıvırcıkları yarattığında beni de öldürdün tanrım!" Dedim.

Eve girdim ders çalışmaya başladım.

Annem kendine gelmişti.

Geldi ve bana sarıldı.

Gözümden iki damla yaş düştü kitabın üstüne.

Sarıldım..

Beni yalnız bıraktı sonra annem.

Delilerden başka kimse anlamadı delilerin halini çünkü.

O sene öyle geçti.
Kıvırcık yanımda oturuyordu ama çok fazla sarmaş dolaş değildik. O sene içinde 3 tane de sevgili değiştirdi.

Annemin nöbetleri artmaya başlamıştı. Bazen kendini kaybediyor, etrafına ve kendine zarar veriyordu.

Benim derslerim çok çok iyiydi. Unutamıyordum hiçbir şeyi çünkü. Kısa zamanda dershane birincisi olmuştum.

Kesinlikle üniversite kazanacaktım ama annemle kardeşime ne olacaktı?

Babama durumu anlattım. Anneme bakıcı tuttu, kardeşimi de yanına aldı. Yurtdışına gittiler.

Sema'yla ben de aynı üniversiteyi kazandık.

Sevgililerinden ayrılmıştı. Nasıl olsa yeni bir ortama girecekti.

Esat abiyle konuştum. Yurtta kalmamı önerdi.

Haklıydı. Ben evde kalırsam kafayı yerdim. Biraz sosyalleşmem lazımdı. Üniversitede yargılamazlardı zaten beni.

Sema'dan önce gittim. Yurda yerleştim. Odam dört kişilikti. Oda arkadaşlarım nasıl olacak acaba diye düşünmeye başladım.

ilk oda arkadaşım geldi. Ne yalan söyleyeyim korktum ilk bakışta. Hayvan gibi vücudu vardı. Biraz konuştuk falan aşırı saf çıktı.

O da hayatında hiçbir kızla çıkmamış. Sadece bütün hayatını vücut yapmaya adamış birisi. Geldikten bir gün sonra hemen spor salonuna yazıldı zaten. Asosyaldi. Geceleri vücut dergilerini okur, ardından protein tozlu sütünü içer uyurdu. ismi Ali.

Ondan sonra gelen oda arkadaşlarımın sırtında bağlaması vardı.

"Selamün aleyküm kardeşim" dedi. Tok bir sesi vardı. Çok cana yakın geldi. Telefonunun duvar kağıdında Neşet Ertaş vardı. Hani adam gibi adam derler ya bu çocuk aynen öyledi. ismi Ahmet.

Sonra son çocuk da geldi. Sarışın, renkli gözlü uzun boylu bir şey. Fırıldak gibi yerinde duramıyordu. Tam bir bin. Haftasonları demlenecek birini bulmuştum sonunda. Adı Burak.

Ahmet güzel sanatlarda okumak için gelmiş,Ali BESYO, Burak da mekatronik mühendisliği.

Nuh'un gemisi gibi bir odaya düşmüştüm yani.

Sema da gelmişti. Eve çıkmıştı o.

Sema'ya evinin adresini sordum telefonla. Sonra gece şehri gezmeye başladım. Bilmediğim sokaklarda yürümeyi, kaybolmayı çok severim.

Rastgele dolmuşlara biner, rastgele duraklarda inerim.

Ulus'a geldim. Bilirsiniz gündüz orada pek bir şey olmaz ama geceleri tam bir travesti cennetine dönüşür.

Yürürken birisi koluma girdi, kendimi zor kurtardım. Dolaşırken Burak aradı. Biraz demlenelim dedi.
Tamam dedim. Buluştuk.

Sema'nın evinin oraya zütürdüm oradan geçelim de belki görürüm umuduyla. Gördüm de. Sema balkondaydı.

Burak Sema'yı görünce, "Hey yavrum hey şuna bak" dedi.

Nasıl oldu bilmiyorum boğazına yapıştım. "O kıza bir daha laf atarsan belanı giberim!" Dedim.

Kahkahayı bastı. Kendini hiç bozmamış sakız çiğniyordu.

"Tamam ortak daha önce deseydin ya" dedi.

Sakinleştim.

Bir tane vursa yıkılırdım oysa. Zaten beni sokakta görseniz adamdan saymazsınız.

Gittik bir güzel demlendik. Şerefsizin morali o kadar iyiydi ki içtikçe gülüyordu. Ben içtikçe ellerim titriyor ağlamaklı oluyordum.

Bana; "Seni güzel bir eğitimden geçirmek lazım." Dedi.

"gibtir git" dedim.

gibtir git!

Ertesi gün fakülteye gittim. Çıkışta Sema aradı, buluşalım dedi.

Bunlar belki de son buluşmalarımızdı farkındaydım. Çünkü yakından kendine yeni bir çevre yapacaktı ve bu kurbağadan kurtulacaktı.

Oturduk. iki çay söyledim birisi demli. Sigaramı yaktım.

Bileklerime baktım. 19 yıllık bileklerime. inceciktiler. Kendime acıdım ama sigara hakikaten yakışıyordu elime.

Bileğimi dudağıma zütürdüm ve öptüm.

Sema gülmeye başladı.

Takmadım. Onlardan farkım,ben akıllı görünmek için rol yapmıyordum. Evet deliysem deliydim.

"Benim bileğimi de öpsene" dedi.

"Kalsın. Kısmetini kapatırım. Ben senin sadece arkadaşınım." Dedim.

O arada Burak aradı. Nerdesin dedi. Yerimi söyledim. Çok geçmeden geldi.

Burağı anlatmıştım. Uzun boylu mavi gözlü yakışıklı bir bin. Sürekli morali iyidir.

Masaya oturdu ve espriler yapmaya başladı. Mizahı iyiydi ama ben mizaç olarak gülmezdim.

Sema gülüyordu kahkahalar atıyordu.

Daha fazla dayanamadım. Ben bir lavaboya gidip geliyorum dedim ve bastım gittim yurda.