En sonunda beynimde bir amaç vardı.

"Üniversite kazanmak"

iyi de hangi bölümü kazanmak istediğim hakkında bir fikrim yoktu.

Arama motoruna yazdım;

"En çok pgibolojisi bozuk olanların okuduğu üniversite bölümleri"

Bir şey bulamadım. Neyse çalışmak lazımdı. Hangi bölüme gideceğime sonra da karar verirdim.

Sema yine yanımda oturuyordu dershanede. Ama ben bu sefer dersi dinliyordum.

Hocanın dikkatini çekmiş olacak ki yine çağırdı tenefüste.

"Gia hani sen zengindin üniversiteye gitmek istemiyordun ama dershane ortdıbını sevdiğin için geliyordun? Kararını mı değiştirdin. Seni dersi dinlerken gördüm."

"Yok hocam üniversiteye gitmek istemiyorum ama ders dinlemeyi de seviyorum. 3-5 sene daha burada ders dinleyeceğim. Alışın artık bana"

Dedim ve yine hocanın yüz ifadesini seyrettim.

Hoşuma gidiyordu böyle yapmak. Zaten hayatta zevk aldığım üç beş şey kalmıştı.

Sema'nın yanına gittim ve sordum.

Üniversitede hangi bölüme gitmek istemiyorsun?

Kalktığımda annem kahvaltı hazırlamış evi temizlemiş ve yine donmuştu.

Başlamıştı yine sayıklamaya.

"Ahmet evi bile temizledim ama içimi temizleyemiyorum. Affet beni"

Takılı kalmıştı annem. Hani eski televizyon değil ki bir iki tane vurasın kendine gelsin.

Alışmıştım artık bu evde kimsenin pgibolojisi düzgün değildi.

Kahvaltıyı yaptık kardeşimle. Sofrayı toplamadım kendine gelirse annem de yesin diye.

Kardeşim hemen bilgisayar başına geçti. Ben de sahaf Esat abi vardı. Oraya gittim.

Esat abi: E Ben:Gia

E: Oo kimleri görüyorum. Ne yapıyorsun Gia?

Gia: iyiyim abi sen neler yapıyorsun? Charles bukowski'nin kitapları gelecekti geldi mi?

E: Geldi geldi gel bakayım sana bir iki tane de hediye edeceğim kitap ayırdım.

Gia: yok abi sen onları sat. Para kazanıyorsun bunlardan sonuçta.

E: Öyle deme oğlum zaten kaç kişi okuduğunu anlıyor bu devirde. Bu kitapları en iyi sen anlarsın senin olsun.

Gia: teşekkür ederim abi.

Kitapları aldım ve eve geldim akşama doğru.

Annem kendine gelmişti ve sayıklamıyordu.

Uyumuştu. Artık aralıksız iki gün uyurdu. Kapısını çektim, kardeşim de hâlâ bilgisayar başındaydı. Odama geçtim. Telefonla pek ilgilenmezdim ama elime aldım.

Ertesi gün fakülteye gittim. Çıkışta Sema aradı, buluşalım dedi.

Bunlar belki de son buluşmalarımızdı farkındaydım. Çünkü yakından kendine yeni bir çevre yapacaktı ve bu kurbağadan kurtulacaktı.

Oturduk. iki çay söyledim birisi demli. Sigaramı yaktım.

Bileklerime baktım. 19 yıllık bileklerime. inceciktiler. Kendime acıdım ama sigara hakikaten yakışıyordu elime.

Bileğimi dudağıma zütürdüm ve öptüm.

Sema gülmeye başladı.

Takmadım. Onlardan farkım,ben akıllı görünmek için rol yapmıyordum. Evet deliysem deliydim.

"Benim bileğimi de öpsene" dedi.

"Kalsın. Kısmetini kapatırım. Ben senin sadece arkadaşınım." Dedim.

O arada Burak aradı. Nerdesin dedi. Yerimi söyledim. Çok geçmeden geldi.

Burağı anlatmıştım. Uzun boylu mavi gözlü yakışıklı bir bin. Sürekli morali iyidir.

Masaya oturdu ve espriler yapmaya başladı. Mizahı iyiydi ama ben mizaç olarak gülmezdim.

Sema gülüyordu kahkahalar atıyordu.

Daha fazla dayanamadım. Ben bir lavaboya gidip geliyorum dedim ve bastım gittim yurda.

Kulaklıkla müzik dinliyordu.

Kulaklığını çıkardım ve ne yapıyorsun dedim.

Hemen o çocuklar seni niye çağırdı falan diye sormaya başladı. Bir şey yok falan dedikçe ısrar ediyordu. Dedim ki tamam sus sana bir şeyler anlatacağım onun yerine kabul mü?

Sohbetimi çok sevmişti. Kabul etti.

Başladım anlatmaya.

Dostoyevski kumar bağımlısıymış biliyor musun?
Masaya oturduğu zaman cebindeki tüm parayı bitirmeden asla kalkmazmış.

Karısıyla tartışmaya başlamışlar. Geçimsizlik başlamış. Ama dostoyevski bu pgibolojiye girdikçe yazıyormuş ve yazdıklarını bastırıyor, para kazanıyormuş tekrar.

Hayatı iyi olunca yazamıyormuş. Bu yüzden kendini cezalandırmaya çalışıyor, kendini dibe batıyor, içiyor sıçrıyor ve böylece büyük eserler yazıyormuş. Karısı da zaten bunu farkettikten sonra bir şey dememeye başlamış. Dedim.

Pür dikkat dinliyordu. Ee? Dedi.
Bu kadar dedim.

Yani ihtiyaç mı sence dibe batmak dedi?

Evet dedim. Evet ihtiyaç.

Bu ihtiyacı karşılayacaktı bu kıvırcık kız fazlasıyla..

Uyandığımda Eftelya kalkmış bize kahvaltı hazırlıyordu.

Mis gibi kokmaya başlamıştı ev.

Normalde tak zütürürdü bizim evi. Vampir gibi yaşadığım için güneş rahatsız ediyordu. Eftelya tüm camları açmıştı.

Eve kadın eli değince böyle oluyordu demek.

Mutfağa girdim. Menemen yapıyordu. Soğan koymamıştı. Nereden öğrenmiş acaba benim soğan sevmediğimi?

Ulan kahvaltı yapmayı ne kadar özlemişim diye düşündüm.

Herkes uyandı. Kahvaltımızı yaptık. Eftelya'yı bırakmam lazımdı ama arabam yoktu.

Düşündüm de ben zengindim anasını satayım. Neden almıyorduk?

Eftelya'yı bırakıp ilk iş araba bakmaktı.

Şu uygulamayı düzeltin artık anasını satayım be. O kadar yazdım hepsi gitti. Bekleyin beyler tekrar yazıyorum aynı partı.

- "Hadi bana çay ısmarla" dedi.

O çayını aldı dışarıya çıktık. Ben sigaramı içtim.

Orada da biraz muhabbet ettik. Sonra sınıfa çıkarken çocuğun birisi "Kardeş bakar mısın?" Dedi baktım. "iki dakika tuvalete gelsene bir şey konuşacağım" dedi.

Kıvırcık kız gitti. Ben de tuvalete girdim. iki kişi vardı. Birisi bunun parkta kavga ettiği çocuktu.

Çocuk da bana göre baya kalıplı.

Beni sokakta görseniz adamdan saymazsınız.

Çocuk konuşmaya başladı.

"Kardeş hiç uzatmadan konuya giriyorum. Bir daha seni o kızın yanında görürsem ağzını gözünü kırarım haberin olsun. Tamam mı?"

Cevap vermedim.

"Tamam mı?"

gibtir git dedim. Ne güzel cümle şu gibtir git cümlesi..

Bileğimden tuttu.

"Elini sıksam kırılır lan. Baksana şu aynaya neyin özgüveni bu? dıbına koyduğumun tipsizi"

"Madem o kadar tipsizim kız bana zaten bakmaz zütün neden tutuşuyor?" dedim.

"Yürü sınıfına git bir daha seni onun yanında görürsem o zaman görürsün kimin zütü tutuşuyor."

Bastım sınıfa çıktım.

Kıvırcık kızın yanına oturdum.

Aynen tahmin ettiğim gibi olmuştu ve Sema artık bana mesaj atmamaya başlamıştı.

Demek ki yavaş yavaş çevre yapıyordu kendisine.

Buraları fazla uzatmayacağım. Tahmin ettiğiniz gibi Burak'la çıkmaya başladılar. Ahmet dedi ki bizim üzgün kaslıyı da alalım gidip ağzını gözünü kıralım mı kardeşim? Dedi.

Yok kardeş dedim.

Ben onları dövdürerek ayırırsam kızın gönlü hâlâ onda olacaktı. Benimle yine konuşmayacaktı.

Burak beni gördüğünde gülen yüzü düşüyor, sakızını çiğnemiyordu.

Ben de bakmıyordum bile ona. Kendime olan güvenim o kadar azalmıştı ki,sokakta beni görseniz adamdan saymazdınız. insanlardan kaçıyordum köşe bucak.

Bir gün çok fena içmiştim. Bir tane sokak köpeğini kaç saat kovaladığımı hatırlamıyorum. En sonunda tutup beni niye dinlemiyorsun lan huur çocuğu diye boğazına yapışmıştım köpeğin.

Kendime geldiğimde kollarımda tırmık izleri vardı. iyi olmuştu. Köpek kollarımı jiletlemişti.

Sonraki haftalarda sokak hayvanlarını bıraktım ve ulus'a gidiyordum. Travestilerden korkmuyordum artık. Oturup derdimi anlatıyor, sonra beni gibmemeleri için vakit geç olmadan gidiyordum.

Sema'yla sohbeti tamamen kesmiştik. Okul da bitmeye yaklaşıyordu.

Bileklerim hâlâ inceydi ama üç beş kilo almıştım.

Beni sokakta görseniz adamdan saymazdınız..

Alkolü ve sigarayı azaltmıştım.

Biletleri alacaktık ama ben gitmiyorum dedim.

Ali beni yalnız bıraksa salonu bırakırdım. Zorla zütürüyordu beni.

Ali de kaldı benim için. Ben de gitmiyorum dedi.

Ahmet de kaldı.

Paramız boldu. Tatile bile gidebilirdik.

Artık sokak köpekleriyle selamlaşmayı azaltmıştım. Onun yerine kitap okuyor ve sürekli sütümü içiyordum.

Bir gün Ahmet'in bağlamasını elime aldım. incelerken Ahmet geldi odaya. Oo sana da öğreteyim mi dedi.

"Kalsın kardeşim. Bileklerim kadar klavyesi var zaten" dedim.

Okul bitmişti en sonunda.

Alışverişe çıktık evi ağzına kadar yiyecekle doldurduk. Eve pes falan aldım. Bu güzelliğin üstüne Ali bir tane 100 Luk viski almama ses etmedi.

Protein tozumuz da bitiyordu. Epey de ondan aldık. Tadı tak gibiydi. Bu sefer çikolatalısından aldım.

1 ay sonra üç beş türkü çalmaya başlamıştım bile. Ahmet söyle de diyordu. Söyleyemiyordum. Sadece çalıyordum.

Sema'yla sık sık görüşmeye başladık.

"Sen ne garip bir şeysin böyle" diyordu.

Bir gün ona şiir okurken kitabın içindeki saç telini gördü ve gözleri doldu.

Sonra iki damla döküldü..

"Neden ağlıyorsun?" Dedim.

"Sana yaptıklarımdan utanıyorum." Dedi.

Düşündüm de biz olur muyduk?

Yan yana yürürken birisi laf atsa dayak yerdim.

Beni bir çocuk bile dövebilirdi.

Ama benim duygularım vardı. Beynim vardı..

Yeter miydi bunlar Sema'ya?

Reflü olmuştum. Alkol yasaktı.

Ben de kendimi yazmaya verdim. Habire yazıyordum gizli gizli.

Çünkü eğer birisi yazdıklarımı okursa,bir cinayet betimlemesi ile karşılaşırdı.

Kime şiir yazsam onu öldürüyordum. Şu sıralar adam öldürmekle şiir yazmak arasında pek bir fark kalmamıştı.(alıntıdır bu cümle)

Beyler okuyun şu entrylere gelen cevapları, yazılanları.

Herkes intihardan bahsetmiş. "intihar etme" demiş.

Bekliyorsunuz ki acaba ne zaman intihar edecek..

işte o zaman da çevremdeki insanların bana bakışı aynen böyleydi.

Yüzüme yüzüme bakıyorlardı. Kimisi "intihar etme" diyordu.

Kimisi de ne zaman edeceğim hakkında kafasında oran belirliyordu. Hani utanmasalar üzerimden bahis oynayacaklar.

işte o yüzden nickim gayri intihari adam.

Neyse,

Eftelya geldi hastaneye. Onla göz göze gelince o kadar utandım ki..

Hayatımda böyle bir kız varken, başka bir kız için kendimi kesmiştim.

Hiçbir şey sormadı. Sadece sarıldı..

Evet o kadar içten geldi ki bana.

Sormamak.. bir lütuf..

Erkek yurdunda bir süre kalınca gay gibi hareketler yapabiliyorsunuz. Sabah Ali'nin yanına gittim. Uyanamamıştı. Bir tane öptüm, saçını okşadım. "Hadi üzgün kaslı uyan" dedim.

Ne yapıyorsun falan dedi. Bu çocuğun konuşmasına bitiyordum. Aşırı temiz kalpliydi. Uyandı.

Bir baktım Burak valizini topluyor. Hayırdır kardeş nereye dedim.

"Ağa sarmadınız siz. Ben odamı değiştiriyorum." Dedi.

Tamam dedim.

Gittik üzgün kaslı, Ahmet ben dolaba bir şeyler aldık. Ben Sema'nın saç telini koyduğum kitabı açtım. Şiir okumaya başladım. incecik ve kıvırcık o saç telini elimde okşuyordum.

Ahmet yine çalmaya başlamıştı.

"Bir hatıra ver bana zülfün telinden yarim"

Ciğerimizi gibtin Neşet abi dedim.

Çıktım bir sigara yaktım.

Sema'ya mesaj attım.

"Kurbağaları öpünce prens oluyorlarmış. Saçlı kurbağalar da buna dahil mi? Biliyor musun?" Diye sordum.

Sahi beni birisi öpse prens olur muydum?

Kurbağadan tek farkım saçlarımın olmasıydı.

Sonra olaylar gelişmeye başladı. Sema Burağı da aldatmaya başlamış.

Burak'la, öteki çocuk sağlam bir kavga ettiler.

Nedense hep sema için kavga edenleri izliyordum ve gittiğimiz her yerde illaki oluyordu bi kere.

Yurt arkadaşımı eve çıkardım. Hiçbirinden para almadım. Onlar da çok şaşırdı zengin olduğuma. Dışarıdan öyle bir tipim hiç yoktu.

Eve köpek aldım bir tane. Ahmet'e,ben içersem köpeği boğmamam için uyardım.

Eve bir küçük rakı aldım ve çıktım. Kimse beni dinlemek istemiyordu.
Ben de köpeği aldım karşıma oturtturdum.

"Merhaba kardeşim nasılsın?" Dedim.

Cevap vermedi.

Köpeğin bileklerine baktım. Neredeyse bileklerimiz aynı kalınlıktaydı. Acıdım ona da.

Köpeğe rakı verdim içmedi.

Kendi kendime konuşurken Sema mesaj attı.

Gözleri direkt kitaplarıma kaydı.

"Aa ne çok kitabın var?" Dedi.

Evet dedim.

Bana okur musun? Dedi.

Seç bir tane okuyayım dedim.

Bir şiir kitabı seçti ve uzattı. Okumaya başladım.

"Hırsla çakarım kibriti,
ilk nefeste yarılanır cıgaram,
Bir duman alırım, dolu,
Bir duman, kendimi öldüresiye,
Biliyorum, "sen de mi?" diyeceksin,
Ama akşam erkeniniyor mahpushaneye.
Ve dışarda delikanlı bir bahar,
Seviyorum seni,
Çıldırasıya... "

Omzuma yatmıştı. Ben okumaya devam ediyordum. Kitabın ortalarına gelince o kıvırcık saç telini gördüm.

Bazen o kadar saçma sapan bir şey moralinizi bozar ya hani. Ha işte dıbına koyayım onun. Gözlerim doldu. Yutkundum.

Eftelya uyumuştu. iyi ki de uyumuş. Yoksa farkederdi.

Ben kızın başını yastığa koydum ve gittim kalan rakıyı da içtim. Midem ağrıyordu ama beynim daha kötüydü..

Nasıldı deseniz, "metropolün kanalizasyonu" gibi derdim.

Sonra gittim Eftelya'nın başını omzuma koydum.

Sızmışım..

Babamı aradım bir iki tane cevapları ile ilgilenmediğimiz sorular sorduk birbirimize. Sonra araba almak istediğimi söyledim. Tamam dedi. Gönderiyorum paranı git al kafana göre dedi.

Gittim eli yüzü düzgün bir tane Tofaş aldım. Lüks bir şeye gerek yoktu. Paranın geri kalanıyla belki başka şeyler yapardık.

Anahtarı Ahmet'e attım,gez bakalım manitamız iyi gidiyor mu dedim.

Bizim elemanlar bu araba işine acayip sevindiler.

Adamların hayatını değiştirmiştim. Evlerine gitmiyorlardı tatillerde. Ali'yle spora giderken her gördüğüm Doblo'ya kahkaha atıyordum.

ilk başlarda çok garipsiyordu ama o da anladı sonunda Doblonun komik bir araba olduğunu.

Ali'yle ne zaman bir Doblo görsek basıyorduk kahkahayı.

Acaba Ali'nin de mi pgibolojisini bozmuştum, yoksa doblo hakikaten komik miydi?

Sporda yine burnumdan getirdi.

Çıkışta sigara istedi benden. Verdim. Ben de yaktım bir tane ve eve gittik.

Hiçbir mesaj, arama kaydı, bildirim yoktu.

Paketimi her ay yeniletirdim ama tek dakikaya tek smse dokunmazdım.

Geri bıraktım telefonu. Kitabın bir tanesini açtım ve okumaya başladım.

"Bıraktığımız sözler bazen bıraktığımız yerde kalır. Gidin bulun o sözleri lazım olduğunda"

Kitabı geri kapattım. Ben sözlerimi o bankta bırakmıştım. Gidip almam lazımdı.

Kulaklığımı taktım ve gidip oturdum o banka.

ileride bir çift kavga ediyordu. Umurunda mıydı? Asla olamazdı.

Ayaklarıma bakmaya devam ederken bir daha göz attım onlara.

Ulan geçen günkü kızdı kavga eden.

Biraz süzdüm.

Beline kadar uzanan kıvırcık saçları vardı. Gözlüklerinin altından öyle bakıyordu ki göz göze gelinmezdi bu kızla. Yanardın. Sanki güneşe bakıyormuş gibi bir etki yaratırdı. Ama o tartıştığı huur çocuğu bakıyordu. Güneş gözlüğü de yoktu hem.

Neyse dedim. Ayaklarıma bakmaya devam ettim. Gözlerim bileklerime gitmiyordu. Kendime acımak istemiyordum yine.

Kulaklığımı taktım ve oturdum. Etraftaki evlerin birinde o kıvırcık saçlı kızı gördüm. Demek ki evleri burada o yüzden bu parktan çıkmıyor. Sanırım o da beni gördü.

Gözlerimi geri çevirdim. Ayaklarıma bakarak müzik dinlemeye başladım. iki müzik bitmeden kız geldi yanıma oturdu.

Gözümün ucuyla baktım. Kulaklık takmıştı.

Umrumda mıydı? Evet umrumdaydı galiba ama geri çevirdim yüzümü.

ikimizde de kulaklık vardı. Kimse çıkarmıyordu.

Galiba onların çıkması için birinin ağlaması gerekti. Ben ağlayamazdım ağlamazdım da. Kalbimi gerçekten çok kırmıştı.

Gözümü bir daha çevirdim. Gözlerinden yaş akıyordu sadece. Hüngür hüngür ağlamasa da gözlerinden yaş akıyordu.

Kızlara ağlama konusunda güvenemezdim. Bazılarının istediği zaman ağlayabildiğini duymuştum.

Ya timsah gözyaşıysa?

Sema'ya evinin adresini sordum telefonla. Sonra gece şehri gezmeye başladım. Bilmediğim sokaklarda yürümeyi, kaybolmayı çok severim.

Rastgele dolmuşlara biner, rastgele duraklarda inerim.

Ulus'a geldim. Bilirsiniz gündüz orada pek bir şey olmaz ama geceleri tam bir travesti cennetine dönüşür.

Yürürken birisi koluma girdi, kendimi zor kurtardım. Dolaşırken Burak aradı. Biraz demlenelim dedi.
Tamam dedim. Buluştuk.

Sema'nın evinin oraya zütürdüm oradan geçelim de belki görürüm umuduyla. Gördüm de. Sema balkondaydı.

Burak Sema'yı görünce, "Hey yavrum hey şuna bak" dedi.

Nasıl oldu bilmiyorum boğazına yapıştım. "O kıza bir daha laf atarsan belanı giberim!" Dedim.

Kahkahayı bastı. Kendini hiç bozmamış sakız çiğniyordu.

"Tamam ortak daha önce deseydin ya" dedi.

Sakinleştim.

Bir tane vursa yıkılırdım oysa. Zaten beni sokakta görseniz adamdan saymazsınız.

Gittik bir güzel demlendik. Şerefsizin morali o kadar iyiydi ki içtikçe gülüyordu. Ben içtikçe ellerim titriyor ağlamaklı oluyordum.

Bana; "Seni güzel bir eğitimden geçirmek lazım." Dedi.

"gibtir git" dedim.

gibtir git!

Yine dışarı çıkmıştım. Bir tane Doblo gördüm. Gülesim geldi. Bir nedeni yok sadece arabaya gülüyordum.

Kahkahalar atıyordum. Pgibolojim o derece pert olmuştu.

Arabanın sahibi yanaştı

"Neye gülüyorsun birader?" Dedi.

"Arabana" dedim.

"Nesi var arabanın?" Dedi.

"Bir şeyi yok." Dedim.

Deli olduğuma kanaat getirince gitti zaten.

Sema artık sürekli bizim eve gelmekten vazgeçmişti.

Ali yine beni spora zütürüyor, Ahmet de bağlama öğretiyordu. Aslında öğreteceği pek bir şey kalmamıştı. Ben öğreniyordum.

O yüzden kendimi öldürmek için o servisten çıkmam lazımdı.

Çok rica ettim Sema'dan Eftelya'dan Ahmet'ten,Ali'den..

Kimse beni öldürmedi.

Dünyada yaşamak isteyenler ölüyor, ölmek isteyenler yaşıyordu.

Yaşama tutunursam öleceğimi anladım.

Çıkmam lazımdı oradan. Ne kadar kaldığımı hatırlamıyorum. Okulu da bırakmıştım.

En sonunda çıktım oradan.

Çıktığımda direkt ilaçlarımı çöpe attım. Sonraki günler yoksunluk sendromundan yolda yürüyemez olmuştum. Ama atlattım.

Ali başımdan ayrılmıyordu. Ahmet'le geceleri yanıma gelip bakıyorlardı bana intihar etmemem için.

Bir gün kalkın tatile gidiyoruz dedim.

"Nereye" dediler.

Ben de bilmiyordum ama bu şehir çürütmüştü beni.

Uzaklaşmam lazımdı buralardan.