kendimi bildim bileli kasım ayında başıma

son tenefüs dışarıdaydım. öylece duruyordum. kantinden bir şeyler almak istemiştim ama alamamıştım. çok kalabalıktı. dışarı çıkıp hava almak istemiştim, öğretmenimi gördüm. yanında müfettiş ve okul müdürüyle bir şeyler konuşuyorlardı. ilgilenmedim fazla... güzeldi öğretmenim. seviyordu beni biliyordum, hepimizi seviyordu. ilgilenmeme rağmen onları görünce öğretmenimle beraber sınıfa gireriz diye bekledim okulun kapısının önünde. derken o an bilemediğim bir ses, bir patlama... irkildim olduğum yerde... ve aynı sesten bir tane daha... aynı anda öğretmenim, çok sevdiğim öğretmenim yere yığıldı gözlerimin önünde... anlayamadım ne olduğunu... koşmaya başladım

reserve allah kurtarsın gardaş

şukuladım her entryı ıbne cok ıyı

adam kemalettin tuğcu - besleme beyler

baba kitap ne zaman çıkyo...

ben kasım doğumluyum panpa, arada güzel şeyler de oluyo kasımda *

ya bin ya devam et amk sardı

ee hayatını gibiyim panpa sen kasımda kozana gir çıkma aralıkta kelebek olucan

kasım ayında başıma iyi bi iş gelmiş değil. umut ediyorum ki-umut gönlümün ekmegi ki ayrıca fakirin de-başıma bir kere iyi bir iş gelsin.siz fukaralar azcık duacı olun lan.

anlat panpa dinliyoruz

rezerve

göndermezdim o halde onları, hava yağmurluydu, biz sarhoştuk... ömere dedim yapma taksiyle gidelim, hayır ya ben ayığım bi şey olmaz dedi. güzin o kadar ısrar etti ki dayanamadım. onayladım. galatasaray lisesinin önünde ayrıldık. ben bir bira aldım kendime. onlar kumpir alıp geri geleceklerdi. giderken ömer sarıldı bana

-merak etme kardeşim. güzin bana emanet...

biliyorum... diyebildim. gözüm arkada kalmaz...

motora bindiler. güzin kaskını taktı, elini dudaklarına zütürüp öptü ve el salladı... uzaklaştılar. biramdan bir yudum alıp pasajın kaldırımına oturdum. beklemek çok zormuş binler...

hayyalelfelah ömer gidici

panpa bu anılarını bir kasım günüydü gsliydim ve 6-0 yenildiğe bağlar ve ben bunuda kasıma saymadım dersen ağlarım bak *

kendimizi bir kaldırıma attık o halde... gülerek, deli gibi gülerek... güzin başını omuzuma koyup sızar bir şekilde kaldı. ömere baktım göz kırptı, gülümsedim... biraz olsun sakinleşmiştik. önümüzden geçen bir sürü insan bize bakıp gülüyordu. bazıları da küfür ederek geçiyordu yanımızdan, umursamıyorduk.

güzin birden başını kaldırdı. "acıktım ben ya" dedi... yine gülmeye başladık... çorba içelim dedim. hayır dedi kumpir istiyorum ben... o saatte istiklalde o kadar çok kumpirci var ki... hepsi kapalıydı binler. hepsi! bir kaç dakika kumpirci aradıktan sonra ömer bulamicagmızı söyledi... ama motorumuz var deyip anahtarlı çıkardı...

güzinle beraber deli gibi zıplamaya başladılar. bense oldugum yerde ellerim cebimde onları izleyip gülümsüyordum.

"ortaköye gidelim" dedi ömer. oha dedim nasıl gidiceksin

güzin yine gülmeye başladı. motorumuzla deyip sarıldı bana... saçmalamayın sarhoşuz dedim. iki dakikada gidip geliriz sen dur burada bekle işte dedi ömer...

itiraz ettim.

eyvah omer sizlere omur beyler. herif kime masallah dese 3 gun yasamiyo.

ayraç rezerve zir zibil

vay amk eee

her şey o kadar güzeldi ki... her şey ama! önce bir yerlerde oturup yemek yedik. güzin'in başı omzumda bir kaç kere turladık istiklali... ömer binlik yapıyordu ona buna sataşıyordu. gülüyorduk. güzeldik ya!

sonra bir yerde oturup içmeye başladık. saat 2ye kadar aynı yerde oturup içtik... muhabbetin dıbına koyarak içtik... son gecemizmiş gibi içtik...

bir ara canlı müzikli bir yere gidip oturma fikri atıldı ortaya ama muhabbet o kadar güzeldi ki, yerimizden kalkmadık. saat 3 oldu. mekanın sahibi yavaştan mekanı kapatmaya hazırlandı... biz de son biralarımızı içip çıktık mekandan... güzin sarhoş olmuştu. onu toparlamaya çalışırken deli gibi gülüyorduk... biz de sarhoştuk...

ablanı gönder bin. yada sen gel artık. dıbına koyim çarezislik ne acı lan. hiç bi şey yapamamak. anasını gibeyim bole kaderin hayatın ben.