kendimi anlatıyorum hepsi doğrudur

dershanede hoca soruların cevaplarını işaretletti. benim yine klagib olarak fizik ve kimyam muhteşemdi. matematik geometri idare ederdi. biyolojimse kötüydü. ama en kötüsü de tarihti. neyse bunları geçelim. benim kafamın karışık olduğu konu meslekti. hatta ve hatta ben kafamda herhangi bir meslek belirlememiştim. hep sınavı bekleyen beynim şimdi de tercih için mesai yapacaktı.

hocamla mesleklerle ilgili bilgileri aldıktan sonra ailemin yanına istanbula döndüm. hocamız bize okuma kampı olduğunu katılırsam benim için faydalı olacağını da ekledi ama ben reddettim. artık bir daha da ne said nursinin ne de fethullah gülenin kitaplarının tek sayfasını bile okumadım. sinirlendiğimden ya da gerçeği gördüğümden değil de canımın çekmemesinden. tercihler başlayana dek alabileceğim tahmini puana göre meslekleri dizmeye başladım.

tıplar tutmuyordu onları es geçtim. mühendisliği de ben istemiyordum. zaten istanbuldaki diş hekimlikleri de tam benim puan civarındaydı. benim burada en büyük hödüklüğüm istanbulu kazanınca ailemin yanında okuyacak olmamı hesaba katmamamdı. ya da onların yanında kalmayı yatakhanede kalmaya benzetiyordum. bilmiyorum kafam yerinde değildi tercih sürecinde. babam ve annem meslek konusunda herhangi bir baskı yapmıyorlardı. bu iyi bir haberdi.

neyse efendim sizi de bu uyuz edici muhabbetlerle sıkmayayım en sonunda yazdım ve burada bir diş hekimliği kazandım. okula bir otobüsle gidip gelecektim. özellikle annem çok sevinmişti benim tekrar evde olmama. herhalde özlemişlerdi beni. aile olarak ekgiblerimiz olsa da biz bir aileydik.

ama şunu da belirtmem gerekiyor ben onları onların beni özlediği kadar özlememiştim. aslında benim onların yanında kalacak olmamı düşünmememin bir sebebi de onların yanında kaldığım tercih sürecinde herhangi büyük çapta tartışmanın çıkmamasıydı. ben de belki bundan etkilenmiş olabilirdim. yeni bir bakış açısı kazanmıştık belki aile olarak.

ama böyle birşey olmadı. sonraları ben üniye başladıktan sonra yine eski tas eski hamama döndük. belki de bu tartışmasızlık ortamı onların bilinçli olarak yaptığı bir oyundu bilmiyorum. neyse bunları da bir kenara bırakalım ihtimaller üzerinden bir yere varılmıyor. okulumu kazandıktan sonra aklıma ebru geldi. acaba o nereyi kazanmıştı. bunu nasıl öğrenebilirdim? aklıma ebruyla aynı okulu kazanan bizim sınıftaki mehmet adlı arkadaş geldi. onun numarasını almıştım cebe de kaydetmiştim ama tam dört sene boyunca hiç aramamıştım.

aradım ama aradığınız kişiye ulaşılamıyor cevabı geldi. başka hiçbir arkadaşın evini bilmiyordum ki. tekrar aklıma servis laneti geldi tabii o zamanlar şu anki kadar kızmıyorum buna. sonra aklıma okuluna gitmek geldi ne de olsa gördüğüm son gün hangi okulu kazandığını duymuştu. ertesi gün erkenden kalkıp okuluna gittim. bahçede kimsecikler yoktu. kapı da kilitliydi. cama da herhangi birşey asmamışlardı. küfrede küfrede geri döndüm.

ama kararlıydım bu kızı daha fazla kaçırmaya niyetim yoktu. en büyük üzüntüm onun başka bir ili kazanması olacaktı. ertesi gün bir kez daha gittim orada iki saat kadar vakit öldürdüm. okula uğrayan dahi yoktu. onun dört sene okuduğu yerde bulunmak bile gönlümü hoş ediyordu aslında. aşkım yeniden depreşmişti sanki ona karşı.

o hafta hergün gittim okulun kapısı bir gün açıktı ama içeriye girip bilgi almak için girmek istemedim. benim bir de böyle bir huyum vardır: samimi olmadığım birilerinin özelimi bilmesini benim özelimle ilgili cümleler kurup üstüne yorum yapmasını kaldıramıyorum. özelimi sadece ben hayal edeceğim ben bileceğim. bu tabii biraz da o zamanlardaki kafamın bir takıntısı. şimdi en özel anlarımı inciye bağışladım.

size şunun sonucunu anlatayım öyle bitireyim. ertesi hafta yine beklerken mehmeti gördüm önce bayağı bir sarıldık. (sanki çok görmek istiyorduk birbirimizi çok özlemiştik, bu tam bir ikiyüzlülüktü ya neyse.) ona nereyi kazandığını sordum sonra o da bana sordu. müdür yardımcısıyla konuşmaya geldiğini söyledi. beni sordu. ben de ortak tanışıklığım olan bir arkadaşımın ebruyu merak ettiğini onun nereyi kazandığını öğrenmem için beni görevlendirdiğini söyledim.

buna tabii ki inanmamıştır çünkü cin gibi çocuktu mehmet. ama o anda başka bir yalan uyduramazdım. bana ebrunun ankarada bir bölüm kazandığını söyleyince dünyam başıma yıkıldı. harbiden böyle oldu bunda en ufak bir abartma yok. şimdi diyeceksiniz ki 'kardeşim dört senedir kızı görmemişsin şimdi onu göremedin diye üzülüyorsun ne iş?' bunu size açıklamam zor olacak ama şöyle söyleyeyim benim öyle bir üşengeçlik ve sıkılganlık durumum varki bazı şeyleri ne kadar çok istesem de eğer yanımda ulaşabileceğim noktada değillerse bunu için harekete geçemiyorum. ayrıca uzun mesafe ilişkisi bayağı yorucu bir durum. bunlar sizin için bir bahane olabilir ama benim elimi ayağımı bağlıyordu işte. ne bileyim ben de böyle bir mizaca sahibim.

gençler bugünlük bu kadar yeter ben de yoruldum sabahtan beri yaz yaz. okuyan değerli panpalarım okuduklarını başlık altına bişeyler yazarak belli etsinler. yazma şevkim de bu sayede artmış oluyor. her türlü eleştiriye de açığım. sıradaki konular jigololuk ve kavga dövüş zamanlarım. ailesel kavgalara benim de dahil olmam. belki başka sürpriz konular da çıkabilir. sizi seviyorum.

iyi gidiyorsun panpa. takip ediyorum, heyecanla bekliyorum.

sen yaz biz okuyalım reis. takibe devam

Okuyorum panpa devam et ayni olaylarin bazilari bendede var.

takibe aldım yetiştim size. heyecanla okuyorum. resmen bazı noktaları yaşadım. eline sağlık

öh be birader ne yazmışın neyse şu jigoloya gel merak ettim

rezerved lan

gittikçe sarmaya başladı usta çok da iyi yazıyosun emeğine sağlık

sırf yorum yazmak için üyrlik aldım ne yazsan okurum amk