1. 1326.
    0
    sonraları aslında bunun da yanlış bir yol olduğunu sezinledim. aklımda şüpheler olsa da dine allaha inanmak mümkün değil miydi? neden birşeyin olamayacağını okumak onun olamayacağını benimsememe neden olsundu ki? önyargımı işte bu noktada kırıverdim dinle ilgili eleştirileri okurken bunun inanç penceresinden bağımsız fikirler olduğunu düşündüm. mantıkla inanç beraber hareket etmiyordu bunu anladım.
    ···
  2. 1327.
    0
    son cümlemi açayım yanlış fikirlere mahal vermeyelim: mantığınız size bazı şeylerin hatalı veya yanlış olduğunu söylese de eğer o konuya karşı içinizde ciddi bir inanç sözkonusuysa o fikirler o vesveseler sizi yenemezdi. bu kesinlikle böyleydi. mantıkla alt etmek kesinkes imkan dahilinde değildi. o yüzden ben ateist dindar tartışmalarından kaçınmaya çalıştım genelde. çünkü bir insanı körü körüne inandığı temellerden hiçbir zaman kazıyamazdınız. bu ancak, o insanın zamanla kendini çözüvermesiyle kendini koyvermesiyle mümkün olabilirdi. sizin sözlerinizle değil.
    ···
  3. 1328.
    0
    @1034 ne yalan panpa?
    ···
  4. 1329.
    0
    son yazdığım fikri özümseyerek kendi dinimi daha iyi tanıyordum. artık kuranı da okumaya başlamıştım. şimdiye kadar dinle bu kadar içli dışlı olup da neden kuranın kapağını açmamıştım hayret ediyordum. herhalde mantığımla değil de tamamen kör inancımla hareket etmiştim din konusunda. şimdi ise daha entelektüel daha anlamaya yönelik bir rota çizmiştim. zaten lisedeki katı din kurallarımın da bu bakış açısıyla hatalı oldukları fikrine ulaştım.
    ···
  5. 1330.
    0
    önceleri agnostisizme savrulan bünyem kuranı türkçe mealinden okudukça yeniden dini anlamaya çalıştı. kendimi dini yeniden keşfetmiş gibi hissediyordum. sonuçta islam bize anlatılandan dışarıda uygulanandan farklı bir yapıydı. buna inancım tam şu anda. kulaktan dolma bilgilerle din öğrenilemez. ne zaman okumaya anlamaya sorgulamaya başlarız o zaman dini de önyargıdan bağımsız haliyle öğrenmeye başlarız. bunu her konuda prensip haline getirebilirsiniz.
    ···
  6. 1331.
    0
    panpalar beş on dakika bir işim çıktı altı yediye kadar devam edeceğim görüşlerinizi yazın başlık altına.
    ···
  7. 1332.
    0
    tabi bir yandan bunları yaparken bir yandan da ebruyla facebookta arkadaş oldum hergün onun sayfasına giriyordum. beni hatırlayıp hatırlamadığını bilmiyorum bunca seneden sonra unutmuş olabilir beni. ama kabul etmiş arkadaşlık teklifimi. o çocukla çektiği fotoları sevda cümlelerini her gün takip ediyorum. bunlar bana eziyet gibi geliyor ama ne yaparsınız işte. kendimi alıkoyamıyordum bu rezillikten. belki bir gün ayrılırlar ümidiyle kendimi teskin ediyordum.
    ···
  8. 1333.
    0
    daha önceleri bahsettiğim ebrunun yurtdışına bu çocukla çıkması olayları da üni 3 ün sonlarında oldu. binlerce fotoğrafı tek tek inceledim kendimi daha beter yerin dibine soktum. aslında kendi pısırık halime ders vermek istiyor gibiydim. ebru konusunda yaptığım hatalarımın sonucunu afiyetle izlemem gerektiğini hissediyordum sanki. belki akıllanırdım belki bundan sonra daha aktif olmaya çalışırdım.
    ···
  9. 1334.
    0
    yine önyargılarımla hareket etmekten kaçınamıyordum. konu ebru olunca benim için akan sular duruyordu. onu başka birine kaptırmak çok gücüme gidiyordu. ebru bende takıntı olmuştu o dönemler. sadece o vardı tek gerçeğim oydu. geceleri uyumadan önce duvarlara bakarak onunla mutlu bir hayatı düşlüyordum. biliyorum çok budalaca hareket etmiştim ama işte sevgi aşk gibi kavramlar işin içine girince kendinizi tanıyamıyordunuz. gururunuzu hiçe saymaktan çekinmiyordunuz.
    ···
  10. 1335.
    0
    kendimi kitaplara derslere versem de aklım hep ebrudaydı. kendimi yormadan ulaşabileceğim kadınlar varken ben ebruyu düşünerek eziyet dolu günler geçiriyordum. ben mazoşist miyim? herhalde birazcık öyleyim bu kanıya daha önceleri de vardığımı hatırlıyorum. neyse işte günler bu şekilde geçerken bir gün ebrunun o çocuktan ayrıldığını gördüm. facebookta kederli cümleler ayrılık sözleri paylaşıyordu ebru. işte aradığım fırsat bu fırsattı.
    ···
  11. 1336.
    0
    ne yapabileceğimi düşünüyordum. aklıma tek gelen aileme bir yalan uydurarak ebruya gitmekti. tekrar sırt çantamı hazırladım. yine konferans bahanesiyle düştüm yollara. yine yaz mevsimi. tam bir sene önce büyük hüsrana uğradığım o durağa şimdi büyük umutlarla gelmiştim. bakalım bu sefer kader yüzüme gülecek miydi?
    ···
  12. 1337.
    0
    bu sefer okulun dışında ebruyu beklemeye başladım. kafeterya gibi bir yerdi. sürekli çay içmiştim. hatta tuvaletim gelmişti de hızlıca yapıp ebrunun çıkışını kaçırmaktan korkmuştum. sevdiğim, sırt çantasıyla okuldan ayrıldı yürümeye başladı. ben de hızlıca hesabı ödedim ve onu takibe başladım. yine gözlük şapka kombinasyonumla kendimi gizleyerek hareket ediyordum. yarım saat kadar sürekli yürüdü.
    ···
  13. 1338.
    0
    baktım bir apartmana girdi kapıyı açarken beni görmemesi için iki araba arkasına girdim onu gözlemeye devam ettim. herhalde kaldığı evi bulmuştum. kaldığı evin her yolunu her sokağını aklıma kazımaya çalıştım burayı unutmamam gerekiyordu.
    ···
  14. 1339.
    0
    panpalar işim çıktı amk böyle işin. neyse çıkıyorum bu gece devam ederim. kendinize iyi bakın.
    ···
  15. 1340.
    0
    şimdi ben çok bilmiş gibi böyle anlatıyorum ama emin olun anlattıklarım pratikte pek bir gibe derman olmuyor. zaten elimizde düşünceden başka birşey yok. yani şöyle anlatayım aramızda en başarılı olanımız hayallerine en çok kavuşanımız bile bir yerden sonra başka hedeflerin peşinden gideceği için yine kendini başarısız addedecek. yine düşüncelere sarılacak yeni hedeflerine varabilmek için. ve tam tersi başarısızlıkla sonuçlanan düşünceler de kişiye ızdırap veriyor. kayboluyorsunuz düşünceleriniz sizi boğmaya başlıyor.
    ···
  16. 1341.
    0
    iki üç ay sonra görüştüm ebruyla. hem de yüz yüze. herşeyi bir çırpıda anlattım. o duraktaki günü de onu takip ettiğim zamanları da arkasından ağladığım geceleri de. herşeyi en ayrıntısına kadar anlattım. neden bilmiyorum birden aklıma öyle esti. herhalde mantığım yenilgiyi kabullenmişti belki duygular birşeyleri geri çevirebilirdi. şimdi düşününce böyle bir çözümleme yapabiliyorum herşeyi anlatma hareketimle ilgili.
    ···
  17. 1342.
    0
    iyi geceler değerli okuyucularım. bu gece biraz dertleşmek istiyorum. moralim bozuk değil ama insan yalnız yaşayınca yalnız kalınca ister istemez kendini pgibolojik olarak zayıf ve muhtaç hissediyor. birisi elinden tutsun da onu bu tek başınalıktan kurtarsın istiyor.
    ···
  18. 1343.
    0
    ben hayatım boyunca hep yalnız kaldım. aslında bu benim seçimimdi biraz da. yoksa insan bu kadar yalnız kalmayı beceremez. illaki hayatının bir döneminde sosyal olmayı başarabilir insan. ama bunu sürdürmek zordur. hele ki yalnız kalmaktan hoşlanmaya başlamışsa buna uyum sağlamışsa. insan yalnız kalmaktan hoşlanır mı? tabii ki hoşlanır. alışkanlık bunun baş müsebbibidir.
    ···
  19. 1344.
    0
    alışmak her türlü zorluğu size kolaymış gibi gösterir aslında. hayatınızı mantıklı olarak gözden geçirdiğinizde 'ben neden bu kadar yalnız kaldım' diyerek kendinizi dev bir boşlukta hissedersiniz. kahredersiniz yaşdıbınıza belki ağlarsınız. ama alışkanlık dürtünüzü devreye soktuğunuzda yalnızlık gözünüze o kadar da zor gelmemeye başlar. başta çaresizce dertlenirsiniz ancak zaten bunca yıl yalnız başınıza ömrünüzü geçirdiğinizi düşününce dayanma gücünüzü de tekrardan ön plana getirirsiniz.
    ···
  20. 1345.
    0
    taka ne kadar batarsanız batın yaşdıbınızı değiştirme düşünceniz sizi harekete geçirmiyorsa bir süre sonra planlarınızı rafa kaldırmak zorunda kalıyorsunuz. bunu tecrübe edenler bilirler. bahane bulmaya başlıyorsunuz hemen. 'zaten değişip ne olacak' demeye başlıyorsunuz. azıcık aşım kaygısız başım diyerek kendi kısıtlı engellenmiş hayatınıza sıcak bakmaya başlıyorsunuz tekrardan. değişim gözünüzde büyüyor büyüdükçe de ona ulaşmanız imkansızlaşıyor. benim genel olarak değişememe sebeplerimden biri budur.
    ···