kendimden geçiyorum

bağırtmayacaksın abicim o zaman?!

bu gecelik erken çıkıyorum beyler. görüşürüz.

çıkıyorum evden. afrikadan gelme ritmler falan eşlik ediyor yolculuğuma. bi zamanlar o sesleri bile köle etmiş adamlar. sesleri bile. suç nedir lan diye düşünüyorum ve bir arabanın cdıbını kırıyorum. gidiyorum cama küfrediyorum, duysa kırılır yani. özünde iyi çocuktur çünkü cam. onu cama şekli veren adamı düşünüyorum, ruhumu kattım ben o cama diye camı yapışını düşünüyorum. sinirleniyorum çünkü bir gib yaptığı yok kendini kandırmaktan başka. insan insanın en yakın dostu mudur lan? sır saklayabiliriz misal kendi kendimize yalan da aynı şekilde. hatta bazı yalanları öyle bi saklıyoruz ki pantolonumuzun cebinden çıkan 10 kağıt gibi en ummadığımız zaman karşımıza çıkıyor ve seviniyoruz. yalana seviniyoruz. dolan desen emir olmuş. dolan!

edithi uğurluyorum. uğur sürüyorum her yanına ve gönderiyorum. uğur biraz mahçup tabii, kimse sürülmek istemez ama yine de neyse diyor uğur. en azından aklımı gibe sürmüyorlar, biraz bile olsa zekam var. var var diyorum bi tane de kahve ona koyuyorum. ne zaman ölürsün sence diyor, bilmem diyorum. bu ayda olmasın da ne zaman olursa olsun diyorum. yılları var ter içinde taşıyamam o yükü diyor ben de evet diye destekliyorum uğuru hiç değilse bu konuda haklısın diyorum. haziranda ölmek zor. ölümden bahsettiğimiz yeter bu kadar diyor ve annesini çağırıyor. annesi rahmini açıyor ve uğuru geri alıyor. artık uğursuzum ama kahve içtiğim yerde bir anne var. edepli davranmam lazım, bir üst jenerasyon falan sonuçta kadın. nasılsınız teyzecim diyorum, yorgunum diye cevaplıyor. uğurun yarım bıraktığı kahveyi fondipleyip lavabo açacağıyla kendini karıştırıyor ve tıkanık lavabodan akıp gidiyor.

belki de sizin takunuza karışmıştır, uğuru taşıyan lavabo açacak aromalı kadın. belki de yolda giderken dönüp bakmaya bile çekindiğiniz dilenciidir. kim bilir, seray sever.

uyanıyorum yine. kahvaltım falan hazır geceden hazırlamışım bugünün işi malum yarın olunca gibtirip gitmesin diye önlem almak lazım. kahvaltımı ediyorum ve başka ne edilebilir diye düşünüyorum. aklıma ilk telefon geliyor ve telefonu ediyorum. oracıkta koca telefonu yiyorum. ediyorum onu. daha başka şeyler de edilebilir ama şimdilik etmeyeceğim. yüzümü yıkamaya gidiyorum ama otomatikleşmiş zütüm dayanamıyor uyarı veriyor, posta var diyor yolda sıçmak lazım. sıçıyorum rahatlıyorum bu arada kulağıma birden minik kuş sesleri geliyor. non je ne regrette rien diye çığırıyor. lan diyorum, kuşun bile pişmanlığı yok hayatında benim niye olsun lan. saçmalama diyip enseme vuruyor piaf dayanamıyor en sonunda. 2 dakika 22 saniyedir arkandayım seni inceliyorum, çeki ver diyorum düzen geçersizdir diyor. çeki düzeni böyle kullanması hoşuma gitmiyor değil, ama tipsiz karı amk. bi de ölü lan. necrophagist dinlerirm madem ben de.

ne de olsa, illa o ana hitap eden bişeyler yapmıştır birileri. biz gibimizi kaldırmayalım yeter ki.

biz mi birleşmeye muhtacız, yoksa bizim birleşmemize mi muhtaçlar. tavuk mu yumurtadan, insan mı tanrıdan. onu bunu bilmem de slayer güzel müzik yapıyor diye düşünürken içtiğim suyun bittiğini farkettim. bu durum gerçekten üzdü beni çünkü suyun tadını daha yeni yeni almaya başlamıştım. üzülme şekerim dedi biri, arkamı döndüğümde karşımda sarılar içersinde bir reklam kızı gördüm. uçak falan var elinde, lan sen ne ayaksın diye düşünmeye kalkmadan bi sigara ikram etti. yaktım sigarayı, suyu falan unuttum sigarayı içiyorum. kız derdin varsa söyle dinlerim dedi. alışık değilim aslında böyle şeylere, normalde dertsizimdir, en azından öyle gözükürüm. ama bugün harbi dertliyim lan. yani o gün dertliydim. anlattım ben de dertlerimi, dinle madem huur dedim. dinledi sağolsun.

başlıyorum madem beyler. biraz delirelim amk.

bu lanet dünyada kimse kimseye yardım etmiyor, bir japonun ingiliz aksanı kadar yalnızız. lanet olsun hayat, bu kadar acımasız olmak zorunda mısın?! bu cümleler bana tanıdık panpa.

uyuma sahip çık metaline diye bağırıyor bir kız kulağımın dibinde. hemen kamışla çekiyorum kızı, ağzım kız doluyor midem bulanıyor ama kızı tamamen kusmak da istemiyorum hemen bir bardak alıyorum ve kızı bardağa kusuyorum. küçücük o kadar savunmasız duruyorki ona bir tasma takıyorum ve gezdirmeye başlıyorum. tasmalı kız o kadar ciksi gözükmeye başlıyorki tekrar içip tekrar kusmaya karar veriyorum ve yapıyorum. bu sefer kocaman oluyor. o kadar büyükki japonlar "lan biz bunun filmini nasıl çekmedik ananski" der. üzülürler sonra, japonların üzülmesini istemediğim için tasmasını çıkartıyorum kızın o da özgür dünyasına koşuyor. thales rooma doğru.

gökler beni çağırıyor beyler, iki rekatlık ara http://inciswf.com/1306014808.swf

yatağıma dönüyorum. yorgun bir gün geçirmişim. yorganın altına giriyorum, yorgan hep üstte olmayı seviyor ama ölü gibi yatıyor üstte de. hiç kıpırdanma yok. sonra beni neden aldattın diye sızlanıyor, bak ateşe kımıl kımıl, yünlü yünlü. sinirleniyorum birden yorgana ve tekmelemeye başlıyorum yorganı. komşular rahatsız olmuşlar odama kadar geliyolar, yapma yeter artık eren diyorlar. ya beyler diyorum, odama nasıl girdiniz babalarını amcaları giberken anneleri tarafından istismar edilmiş tofaş arabanın arka koltuğunda yetişmiş küçük binler. hepsi birden bire ağlamaya başlıyorlar, belliki tofaşı özlemişler.

dönüyorum, hatırladınız mı beni diye bağırıyorum düz olamayacak çizgilere. hatırlayın beni boş sokaklardan yeter bu kadar ortaçgil taklitçiliği diyorum ve yoluma devam ediyorum. bir dilenci karşıma geçiyor seninle konuşabilir miyim diyor, buyur abiciğim diyorum. sen, ağzı yüzü gibilmek ve ben dropboxuna sahip çıkamayan ben diyor ve gidiyor. ya beyler sıkıntılıyım, bu adam neden bu kadar ağır konuştu bana. neyse eğlenelim biraz.

fizy.com/#s/20erjq

karşim göz attım. boş bi zamanımda okuyucam.

kafa salladıkça hep birlikte daha kuvvetli bir rüzgar yaratıyoruz, en sonunda konserdeki herkes uçmaya başlıyor ama kimse farkında değil. aslında uçmuyoruz, yer yüzü yükseliyor. toptan. top-yekün. top-yekün sav aşını kim kazanmıştı, işte bunu bilmiyorum yüzüme vurmasanız da olur sizi küçük cahil keratta kerattalar ve sondik yurtları.

seneler kimseyi göstermiyor daha, öyle yol ortasında parmakla gösterilmez zaten. seneler de edepli biliyor bunu kimseyi göstermiyor ama biliyoruz yani hangi senelerden konuştuğumuzu burada. ondan detay vermeyeceğim, ataride mavi küçük arabaları geçiyorum, sol tarafta bir bayrak var bayrağı en yukarı taşımaya çalışıyorum ama bunları yaparken bir şekilde de tom waitsin konuşmasına odaklanmaya çalışıyorum gerçekten işim zor yani, ama tom waitse güveniyorum. adam hapse yattı bizim için, tek yapması gereken adımızı vermekti ama vermedi. verseydi şuan dışardaydı şimdiyse dışarda. evet.

tekrar bir bilgisayar buluyorum, kendimi evimde gibi hissediyorum. klavyeye bakıyorum tüm harfler birleşiyor ve bir peri oluşturuyolar. peri dediğim de el kadar bişey. el kadar bişey dediğim de cidden el kadar bir şey ama peri sonuçta kadın biliyorum yani. ne yapacağımı şaşırıyorum çünkü memeleri ğ harfiyle kaplanmış ve sizin de bildiğiniz gibi ğ harfiyle bir kelime başlamaz. memeler de başlamayacaklar mı acaba diye korkuyorum ama dikkatli bakınca korkum yerini anlamsız bir sevince bırakıyor. ğ harfi yenilgiyi kabul etmiş ve oracıktan gitmiş. ben de fırsat bu fırsat diyip dalıyorum memelere. memeler ve ben. ben ve memeler. hepsi tanıdık o kadar çok bekledim ki gözlüğümü.

karşı tarafa geçmek için botu sadece bir kere kullanabilirmişim. bak bak. yemezler. burası zaten neden bu kadar soğuk kolonya olsa ısınırdık. kolonya eğlendirirdi bizi. ama limonsuz, içkiyi fazla kaçırmaktan korkuyorum artık o yüzden limonlar kolonsuz suzlar da yalı.

hiç bırakmamalıydım lan davul derslerini. trenden atlarken trenin aksi yönüne atlamayı da unutmadım, en az damagele kurtuldum bu stageden ama levelim hala çok düşük.

o kadar büyük adamı arayarak nasıl bulabilirsinki. arayıp da başka ne bulunamaz lan diye düşünüyorum aklıma hemen altın geliyor. hemen ama. pirit gelmiyor bak. yalancı o. gibeyim seni pirit. kalkopiriti hele hepten gibeyim. ulan ne çok muallakler var bak yine sinirlendim, bu sefer istiklal marşını okumak yok öfkeme sahip çıkacam. öfkelere sahip çıkılmalı zaten, aslında hepsi pırlanta gibi çocuklar. valla bak.

bi de ben sedat pekerin oğluyum, kuzeninin de akrabasıyım. arkam sağlam yani gibtirin gidin.

çok büyük sanatçı bu arkaç ya. http://www.last.fm/music/arkaç

bu dizinin modası geçti, biraz daha düş bigibletten.

ne anlam vermeliyim şimdi sana ben, ne demek lan bu cümle. anlayamıyorum abi anlayamıyorum, anlatamamak da değil derdim orhan veli ya da yaşar kemal gibi. onların da zaten gibinde değilmiş aslında olaylar. kafalarındaymış, arkalarda da değil. arkalara sadece uzunların oturduğu dönemlermiş çünkü o zamanlar. şimdiye bak tüm binler arkada. giberler arkanın da bir anlamı kalmadı.

arkaç

sıcaklığından iyidir lan metalikliğin diyor lars. ya lars diyorum allah için bir gibtir git. bak diyorum allah için oğlunu kesmeye niyetlenenler mi dersin, karaya gemiler yapıp sel bekleyenler mi dersin neler var neler sen sadece gibtirip gideceksin diyorum. lars ya lars lan. lars diye ad mı olur dıbına koyayım çok sinirleniyorum huur çocuğuna ve her çok sinirlenen insanın yapacağı şeyi yapıyorum yüksek bir masaya çıkıp istiklal marşını yüksek sesle okuyorum. sesim sadece bir kez çatallanıyor, onda da yılan gibi böyle bir karizmayla çatallanıyor. tesisatçı çatalı değil burada konuştuğumuz.