kendi çapımda birşeyler yazıyorum

kendi düşündüğüm şeyleri sizlerle paylaşmak istiyorum..

ilk olarak neden herkes birbirinin üzerine basarak biyerlere gelmeye çalışır ? neden kimse yanındakiyle sırt sırta verip birşeyler başarmaz yada başarmaya çalışmaz ? neden o dayanacak sırta hep basılarak yukarılara çıkmaya çalışır insan ? neden ?

neden hayatta hep iyi şeyler akla gelir ? neden kötü şeyleri es geçer insan ? gerçekle yüzleşmek neden bu kadar ağır gelir insana ? olanın yada olacakların üstü neden hep örtülmeye çalışılır ? neden çileden kederden bahsedilince "yaa abi bunalttın bizi" gibisinden cümleler duyarız en yakın arkadaşlarımızdan-kardeşlerimizden ? sen olmayacak mısın iyi günümde kötü günümde bana destek olacak ? sen değil misin bana tam destek olacak ? neden hep köstek oluyosun ve bu köstekliği yaparken saman altından su yürütüyorsun ?

peki sen güzel kız. sen neden takmazsın - sallamassın kendi halinde olan insanları ? hep extrem gönüllerde at koşturursun ? neden hep gönüllerde 6lı ganyan misali oyunlar oynarsın ? yüzüne bakmaya kıyılmayan ey güzel hatun. neden ?

yeri gelmişken sana da sorayım ey orta halli vatandaş. neden hep çok fazlasını istersin? neden olmayacağını bile bile boş hayallere dalıp gidersin? herşey o kağıtlarda mı ?

hani nerde verilecek destek ? neden hep "alinin oğluna bak bide sana bak! senden adam olmaz adaammm!!" diyorsun ? adamım ben anne. biraz saf. biraz salak. biraz çulsuz. adamım ben işte. bak oğlunum. ne kötü yolların içine girdim nede tenezzül ettim. neden güvenmiyorsun bana ? neden az da olsa bakmıyorsun yüzüme hissettirmiyorsun o sıcaklığını ? okuyamadım diye adam değil miyim ben anne ?

şimdi uzaklardasın . gönlümün taa en dip noktalarındasın. yapamadım anne. büyük adam olamadım. çok fazla para kazanamadım. hayat zor geldi anne. hep üstüme basıp çıktılar. sırtım hep çamur oldu anne.. o çamurların içinde boğulmamak için her gün temizledim. her gün ama her gün. ama olmadı anne. her temizlediğimde biraz daha kirlendi. dedim bir de ben basayım çıkayım nasılmış oralar. yapamadım anne. denedim ve düştüm. anladım ki ben o işlerden anlamıyorum anne.

değil 2 elle hayata sarılabileceğim herşeyimi kaybettim anne. birini şerefsizlik aldı. birini namussuzluk aldı. insanlar çok değişik anne. kimsede o ay yüzünü-gülüşünü bulamadım anne..

seni çok özledim ben anne.. biliyorum ben bunları yazarken omuzlarımdan bana bakıp ağlıyorsun.. o gözyaşların bana bunları yazdırıyor anne.. hepsi aklıma damlıyor. ben bunları yazacak kadar adam da olamamıştım sen gitmeden ama olmuşum işte anne..