kendi tipimin çok aşağısındaki bi kızla bile

evlenebilirim ki bu gidişle öyle olacak zaten. çünkü aşırı derecede utangacım, ama yalnız olmak da, hele ki evden ırakta, ayrı bir koyuyor insana. dünyanın en çirkin kızı gelse onu bile sevebilirim herhalde.

utangaçlığımı şöyle tanımlıyayım: misal finallerden önce benden not isteyen biri oldu diyelim, konuşamadığım için savuşturmak için defterimi kaybettim,not tutmuyorum diyorum. şu konuyu anlamadım diyen bi kız vardı geçen dönem anlatır mısın demişti, ben de anlamadım dedim halbuki gerçek öyle değil. misal arkadaşlar halısahaya çağırır futbol oynayamıyorum derim, satranca çağırırlar bilmiyorum derim. yani cidden istemsizce bunları söylüyorum. biri benle konuşmaya başladığında adrenalin son raddeye fırlıyor ve kontrol benden çıkıyor. kavgada siz nasıl kendinizi kaybediyorsanız ben de konuşurken böyleyim.

napcam lan ben? pgibolog falan demeyin, annem zütürmeye çalışmıştı, kadın 1.5 saat en fazla evet hayır cevabı ve mimiklerimden bir şeyler çıkarabildi sadece. o evet hayırların bile doğruluğu muamma. ne sorduğunu bile hatırlamıyordum ordan çıktıktan sonra. kendimi kaybediyorum resmen. ağlicam cidden ağlicam lan niye ben ya rabbim niye beeeeeeen

@3 yaşamadığın için gibtir et demesi kolay. ailemden başka muhabbet ettiğim kimse olmadı hayatımda. bu ne demek hayal bile edemezsin

@5 klagibleri geçtim ben zaten başka yaptığım bir şey olmadığı için bütün günümü ders, kitap,oyun ekseninde geçiriyorum. yani kitapla olacak iş değil. okudum da noldu

@11 lan kitap okuyorum zaten, şu an macar ihtilalini okuyorum misalen. bilgisiz değilim ki amk ne alaka özgüvenle kitap okumak

@12 onu bi yapabilsem zaten ama yok ben erkeklerin bile yanında heyecanlanırken kızların yanında hareket edemiyorum

@31 tek nedeni hemen başımdan savmak istemem. korku mu utangaçlık mı bilmiyorum tek istediğim muhabbetin hemen bitmesi.

evden çıkmaya korkacak kadar ileride değil panpa benim durumumu yani sosyo fobi yok bende galiba. ben daha çok insanlarla iletişim kurma sorunu çekiyorum, kurmak istesem de kuramıyorum yani.

@33 dediğim gibi aslında istiyorum, kim istemezki arkadaşının olmasını ama konuşamıyorum

proje ödevinde sunum yapılacaktı hocadan yalvar yakar d aldım. notlarım normalde a-b civarındadır ama böyle şeyler olunca mal gibi kalıyorum.

konuşmaya başlayınca otomatik olarak kısa cevaplarla kestirip atıyorum ve bunlar istemsizce oluyor, karşıdakinin ne dediğini bile duymuyorum. muhabbet bittikten hemen sonra bile hatırlamıyorum sorduğu şeyleri. eve kapanmak da zorunluluktan oluyor, dışarda eziklik hissediyorum, gözler üstümdeymiş gibi, herkesin ahahah tipe bak dediğini duyar gibi oluyorum. bilmiyorum insanlar yapmacık ve garip geliyorlar

@35 bazen hayat çok anlamsız geliyor, kendimi gereksiz hissediyorum ne bileyim. sonuçta herhangi bir konuda işin erbabı değilim. yani ne müzikte iyiyim ne sporda. basit sıradan bir insanım. anlatcak aslında çok şey var. bazen aileme bile güvenmiyorum, sanki ben istanbula geldiğimde arkamdan küfür edip beni aşağıladıklarını hissediyorum. yani insanlar filmlerde şeyler vardır ya adam arkasını döner yüzünü bir çevirir şeytan yüzü olmuş. onun gibi kurguluyorum kafamda insanları. annemin babamın bile arkamdan dedikodu yaptığını hissediyorum. normal insanlara da belki de bu yüzden kontak kuramıyorum bilmiyorum. misal lise 1 'de sevdiğim bi kız vardı, bi gün kızın önünde yere düşmüştüm,bak şu an bile utanmaya başladım, yani kaç yıl geçti üstünden halen unutamam. ya da diyelim dizide duygusal bir sahne var kanalı değiştirip aaaaaaaaaa diye bağırmaya başlıyorum üstüme yorgan falan çekiyorum, kendime vuruyorum.
şu an aklıma bunlar geliyor, bazen delirdim mi diye kendimi sorguluyorum valla şu an da bi garip oldum

@37 o kadar iyi bir noktaya değindin ki. misal şu necati şaşmazın saçmaladığı video ben onu 15-20 saniye kadar izledim. 2-3 defa izlemeyi denedim olmuyor, adamın yerine utanmayı bırak çıldırmaya başlıyorum, adam yanımda olsa yumruk atasım gelir o derece.

son söylediğin konuda da misal, hist dersindeyiz hoca darbeler vs yardırıyor, ben bir şey söylicem diye düşünüyorum ölçüp biçiyorum bir bakmışım adam konuyu geçip gitmiş. bu çokça başıma geliyor düşüncelerin içime eriyip gidiyor.

haklısın yani belki başkalarının düşünceleri fazla önem veriyorum ama ben kontrol edemiyorum inan bu yaptıklarımı, en başta da demiştim, insanlarla olan ilişkim başka insanların yaptıkları kavgalara benziyor. bir anda beyin fonksiyonlarından uzak bir şekilde yapıyorum, vücut benim kontrolümden çıkıyor. zaten sonradan farkına varmamdan da belli bu. o değil bi de buna da ayrı bir utanıyorum, misal geçen gün yurdun girişinde adam mini anket yapıyor damacana su getirilse alır mısınız diye, ben hayır dedim kaçıp gittimi yolda ne sorduğu aklıma geldi, lan dedim evet demek gerekiyordu benim, ama iş işten geçmişti.

pgiboloğa falan da gittim ama nafile o da konuşturamadı beni, üstüne para aldı zütlek kadın

@40 panpa şimdi ipoddan yazıyorum yarın 8 de ders var sonra yazarım ben kusura bakm

Sen nasıl yendin onu da merak ediyorum

Bana üniye geçince düzelirsin dediler daha bi gelişme yok