Panpa mesaj atamiyom buraya yazarmisin

Hayatım çok kız geçti beyler, çok kızla konuştum çok kızla takıldım ancak bu kez öylesine farklı hissediyordum ki korkuyordum. Eskiden içki masasında aşk acısı konusu açıldığında dışarı çıkıp sigara yakan ben bu sefer o masalarda aşk acısından bahsederek yakıyordum sigaramı. Bu kadar kısa sürede beynimden vurulmuşa dönmüş olmamdan mıdır bilmiyorum ama inanmak istemiyordum, unutmaya çalışarak vaktimi geçiriyordum.

Yine konuşmayı bırakmıştık ve ben yine deliler gibi içkiye yazılıyordum, eve kapanıp sabahlara kadar içiyordum. Gün geçtikçe ruhumda daha derin yaralar açıyordu, canımı sıktıkça onu düşünüyordum.

Acaba beni düşünüyor mu?

Nereye düşünecek ki, sen nesin onun için? 3-5 gün konuştuğu bir çocuksun işte.

ismimi bile hatırladığından süpheli olduğum bir kız yüzünden hayatım darmadağın olmuştu ve ağustos ayına geldiğimizde halim intihar düşüncelerine kadar ilerlemişti.

Kız için olduğunu düşünmeyin, kız sadece bir amaç. Zaten uzun süredir depresif bir ruh halinde olmamın da tesiriyle iyice salıvermiş, ne olacaksa olsun diyerek yaşamaya başlamıştım.

Ağustosta hiç unutmam bir gün iki kardeşimle içiyorduk. Bir tanesi uyudu, diğeriyle hava alalım diye elimizde şaraplar çıktık dışarı. Kör kütük sarhoşuz, berduşların oturduğu bir merdiven vardı oturduk oraya. Gece saat kaç belki de, oturduk yıldızları izliyoruz. ikimizin de aklında birisi, ikimiz de mesaj atmıyoruz. Atmıyoruz çünkü her şeyin nasıl sonuçlanacağını biliyoruz. Yine de imkansız bir hedef uğruna canımızı sıkıp acı çekiyoruz.

Hayatımda hiç duygusal konuşmalar yapan birisi olmadım, ancak öylesine içten ve derin konuşmaya başlamıştım ki çevremdeki insanlar dahi bir farklılığın olduğunu anlamıştı. Herkes geçmişte olduğum kişilerden birisi için bu halde olduğumu düşünüyordu. Haklılardı, bir kaç gün konuştuğum kız için böyle şeyler yaşadığıma kimse inanmazdı zaten. Ben de anlatmazdım, içimde yaşardım ne yaşayacaksam.

Ve ben yine ne yapıp ne edip sustum. ikimiz de sustuk, hiç konuşmadık.

Mesaj atmayacağını, aklına bile gelmeyeceğimi bile bile bekledim bir umut. Kendimi yedim sürekli, ancak ne yapayım? Belki yan yana olsak susar sadece seni izlerdim ve konuşmaya gerek olmadığını söylerdim. Ama yanında değildim, yanında olmak için bir çok şey feda edebilirdim ancak umrunda bile olmadığımı sonuna kadar hissediyordum.

Sorumsuz bir adamdım, ama konu sen olduğunda düzelebilirdim belki de.
Üşengeç bir adamdım evet, ama sen "gel" deseydin kilometreler aşıp gelirdim yanına.

Ben seni düşününce bile mutlu olan bir adam, elini tutmanın hayalini kurmak ile diğer bütün hayatıma girenleri unutabilen birisiydim. Yastığa kafasını koyduğunda, her gece sabah doğmaya yakın uyuya kalmadan evvel saçlarına elimi dolayabilirim ümidiyle mutlu uyuyan bir adamdım.

Ben bu denli düşünürken seni, sen neden yarınlarda unuttun beni? Bu kadar mıydım senin için, sevilemeyecek kadar çok mu kötü biriydim?

Sana bir kere bile kötü gözle bakmadım, suçum buydu belki de hiç olmadığım kadar masumdum.

Bilmiyorum, öyle ya da böyle biz hiç biz olamadan bittik. Zaten senden sonra da ben hep ben oldum, biz olamadım başkasıyla.

yazsanna lan pekekent

Hadi ulan huur evladı

Rez pampa

yaz bin rezzzz

rez kardeş rezz rez rez

Rez ağlıcam

Rezz devam etsene amina kodum

rez panpa

Rez pampa devam et

rez alıyım belki bir şey olur

rezerved bin sardı

rezerve okunur

Rezzzz yolla panpa hadi

Yaz keke yaz

Güzel hikaye devam et

Hadi be kardeşim

Gece vaktinden başlayıp yaklaşık 2-3 saat konuşmuştuk, çok iyiydi beyler. Hayatımda böylesine başardığımı hissettiğim zirve diyebileceğim anlardandı ve bu sefer kesinlikle salaklık yapıp konuşmayı kesmeyecektim. Dilim dönüyordu, sürekli bir muhabbet dönüyordu ancak bir kaç gün sonra ciddi anlamda muhabbet plak gibi kendini çalmaya başladı. Çünkü kızla kültürlerimiz, tarzlarımız, sevdiğimiz her şey çok farklıydı. Ben insanların "kültürlü" olarak nitelediği tiplerdendim, o ise normal bir kızdı, hatta yıldız tilbe falan dinleyen birisiydi ancak çok kanım ısınmıştı.

Yine de sürekli aynı konular, aynı cümleler ve sonunda aynı soru cevaplar dönmeye başlayınca telaş ettim. Çoğu zaman konuşurken yaşamam bunu, yani illaha konuşacak bir şey bulurum ki neşeli olduğum zamanlar konuşkan ve espri yapan biriyimdir.

O çok güzeldi, dakikada bir fotoğrafına girer bakardım. Yüzündeki silik çilleri, gözlerinin renginin derinliğini incelerdim. Güneşte çok kaldığında kızarırdı teni ve benim uzaktan uzaktan onu öyle pembeleşmiş izlemem en büyük zevkimdi. Onu hiç kötü gözle süzmedim, bana hep öylesine masum geldi ki bakamadım. Belki de benim olsa donar kalırdım ve sarılmaktan başka bir şey yapamazdım. Sesinin tonunu bile duymaya çekindim hatta, utangaç mizacı beni kendine daha çok çekiyordu.