Lise 3 zamanıydı, okul bitmeye yakındı ve okul pek umrumda olmadığı için bana fark eden bir şey olmamıştı. Haftanın iki üç günü rapor alır okula gitmez, gitsem bile sırama geçer uyurdum. Bir kaç kere okulu bırakma evresine gelmiştim ancak ailemin ısrarıyla bir sene daha sabretmek, onların hatırını kırmak istememiştim. Onca vakit okuyup başkalarının köpeği olmaktansa en iyi yaptığım işi, müziği kafama koyup o zaman şarkılar oluşturmaya başlamıştım.

Daha yeni bir ayrılık yaşamıştım, ilk zamanlar çok umutlu başlayıp daha sonra düşündüğüm gibi olmadığını anladığımda benim bitirdiğim bir ilişkiydi bu. Pişman değildim, ayrıldığım ilk günden itibaren birileriyle konuşmaya başlamıştım(kız teknikte okumanın faydaları). Sevgilimin de olmamasından hayli rahatlamış ve bahçede kız kesiyordum. Bir kız görmüştüm, sarı saçlı, incecik belli, bembeyaz tenli, bastığı her adımla ben buradayım diyen bir kızdı. Yanıma dönüp her sorduğum adam "ben de hastayım bu hatuna" diyordu ancak kimse yazılmamıştı. Biraz mutlu olmuştum aslında, huur olmadığını düşünmüştüm.

Klagib bir erkek gibi elime huur geçtiğimde işimi görüyordum ancak bir tarafım her zaman aylarımı yıllarımı geçireceğim, duygusal olarak seveceğim birini istiyordu. Bunun da biraz payıyla mutlu olmuştum kendi çapımda. Daha sonra yine samimi olduğum bir arkadaşıma kızı sormuştum "3 yıllık ilişkisi var biraz zor o iş" demişti ve beni yıkmıştı beyler. O zaman instagram falan var, takip edip baktım ve gerçekten sevgilisi vardı. O kadar kırılmıştım ki farkedince kızın senden haberi bile yok sen neyin kafasını yaşıyorsun dedim kendime. Sevgilisi olan kıza yazılmak adamlığa sığmaz beyler, o yüzden uzaktan uzaktan bakmakla yetiniyordum.

Artik bu kiza yazamazdim o yuzden sadece uzuaktan onu izliyordum bi gun kantin sirasinda ona bakarken birden gozden kayboldu gozlerim onu ararken sagima soluma baktim yok biraz kalabalikti arkadan onun sesini duydum sandim bi dondum in cin top oynuyo amk dedim sira sadece onumdemu cok sinir olurum siranin sonunda kalmaya tekrar kiza bakmak icin onume dondum yine mi amk yine in cin top oynuyo mezarlik sessizligi vardi sonra arkamdam enseme biri ufledi arkami doner donmez arkama gecti o ses kiyafetinden tanidim o kizdi ama icimde garip bir his hissettim bu tam olarak his degilde maddesel biseydi o an aklim cark etti bizim sarisin kiz degildi cunku hicbir kizin 21 cm hasmetli bir erdarhasi olamazdi ..

Boylece hayatim mahvoldu beyler

daha yeni bir ayrilik yasamistim ama eski sevgilim tekrar bir mesaj atmisti. davetine icabet etim ve onunla tenha bir sokakta bulustum. niye burada bulustugumuzu sorunca birazdan anlarsin demisti.. biraz daha yürüdükten sonra yikik dökük harabe bir eve girdi ve gözden kayboldu. önce tedirgin olmustum fakat sonra girdim pesinden. yere serilmis yumusak bir iran halisinin üzerinde 2 zenci bana bakiyordu. tam kacmaya yeltenirken bir hamleyle beni yakaladilar ve bayilttilar. ayildigimda eski sevgilim hazalsu'nun travesti oldugunu ögrendim cünkü hicbir kizin 21 cm'lik hasmetli bir ejderhasi olamazdi. o icimde gitgel yaparken kendi kendimi mahvetmis oldum.

bu da böyle bir animdir.

Yaz zamanı çok büyük depresyonlar atlattım, yani bu olaydan değil kendiliğinden gelişen bir şeydi ve insan ister istemez yaşamak zorunda kalıyor. Ruh sağlığım olabildiğine kötüydü, dokunsalar ağlayacak, kimseye ses edemeyen biri olmuştum. Her gece bir şişe bir buçuk şişeye çıkmış haldeydi ve sigara tüketimim o kadar artmıştı ki sarmaya başlamıştım. Cebimde bir kuruş param kalmıyordu, günler geçtikçe de arkadaşla daha çok eve kapanıyorduk. Artık benim ruh halim onlara da sıçramıştı hepimiz yarın ölecek gibiydik, ruhumuzu gibiyorduk.

Bir süre ailemin yanında takılmayı ve onların bana iyi geleceğini düşünüp yazlığa gittim. Tabii ki iyi gelmedi o zamanlar önüme altın külçesi düşse ayağımın ucuyla iteleyip kenara çekecek kadar dalgın ve kendini kaybetmiş haldeydim.

Saatler, dakikalar geçsin diye bekler, benim saatlerim gelsin diye beklerdim. Sahile inmiştim abimle, içiyorken aklıma o geldi ve abimin yanında kendimi bırakmamak için titriyordum. Bir fotoğraf çektim snapchatten ve "yalnızlık ve sahile vuran su sesi" gibi bir şey yazıp hikayeme ve bu kıza attım. Tabii bir umut falan beklemiyorum ben vicdanımı rahatlattım. Birden bire bildirim geldi, öylesine elim ayağım dolaştı ki ilk cevap veremedim. Tam cevabımı yazarken telefonun şarjı bitti sinir harbi yaşıyorum resmen hayat istemiyor konuşmamızı. Ev yakındı zaten, kalkalım ayağına koşa koşa eve gidip şarja takmıştım.

Bir grup erkek oturuyoruz, illaha o kızın konusu açılıyor ve açıldıkça ben daha çok deliriyorum. Elim kolum bağlı, kızın sevgilisi var bir tak yapamıyorum, sonra bir sabah kalktığımda görmek istediğim şeyi gördüm ve duydum, sevgilisiyle ayrılmışlardı. Anında tüm hesaplarını takip ettim ve daha sonra biraz cesaret biraz alkolün yardımıyla yazdım. Cevap verdi ve öylece kısa kısa konuşmaya başladık. Erkeklere söylüyorum kafayı yiyorlar yazıcam falan diyorlar, yazın dıbına koyayım zaten cevap verirse benim olmamıştır diyorum. Kimsenin yazmaya paçası yemiyor çünkü çok güzel bir kız, halbu ki asla tersleyecek birisi değil.

Ama işte beyler o zaman başladım salaklığımı konuşturmaya ve yazmayı bıraktım. Kendi kendime triplere girdim, zaten her gece içiyoruz ben daha bir fazla yazılıyorum içkiye. Artık birayı, ortak şişeyi geçmişiz birer şişe şarap alıyoruz geberene kadar içiyoruz öyle yani. içtikçe de düşünüyorum yazmıyorum, kendime engel oluyorum ve kızda haklı olarak yazmıyor. Daha yeni bir arkadaşlık ve erkek yazmıyor, kız ne yapsın.

Hayatımda her zaman böyle ufak olaylarla kendi kendimi paralamış, olmadık şeyler için kafada kura kura kafayı çatlatmış bir adamım. Bu sırada da iki arkadaşım yazılmış birisine cevap vermiş diğerine vermemiş. Eyvallah dedim buraya kadar lan bu saatten sonra zaten yazmam.

O cevap vermeyene de iyi olmuş, ulan kime yürümek istese o kızlar dönüp dolaşıp beni buluyor benimle oluyor. Zaten binin içinde hala bi ekgiblik var, muhabbetimiz bitmeden evvel kompleks edinmişti.

Bu hikayenin içinden bir öğüt değil de (öğüt verecek mental sağlığa sahip değilim) tavsiye beyler. Kimseyi büyük görmeyin, yani tipiniz ölüm değilse gidin yazılın o kimsenin paçasının yetmediği kıza. Hatta ölümse de yazılın dıbına koyayım oluyor, çok gördüm.

rezerve okunur

Hayatım çok kız geçti beyler, çok kızla konuştum çok kızla takıldım ancak bu kez öylesine farklı hissediyordum ki korkuyordum. Eskiden içki masasında aşk acısı konusu açıldığında dışarı çıkıp sigara yakan ben bu sefer o masalarda aşk acısından bahsederek yakıyordum sigaramı. Bu kadar kısa sürede beynimden vurulmuşa dönmüş olmamdan mıdır bilmiyorum ama inanmak istemiyordum, unutmaya çalışarak vaktimi geçiriyordum.

Yine konuşmayı bırakmıştık ve ben yine deliler gibi içkiye yazılıyordum, eve kapanıp sabahlara kadar içiyordum. Gün geçtikçe ruhumda daha derin yaralar açıyordu, canımı sıktıkça onu düşünüyordum.

Acaba beni düşünüyor mu?

Nereye düşünecek ki, sen nesin onun için? 3-5 gün konuştuğu bir çocuksun işte.

ismimi bile hatırladığından süpheli olduğum bir kız yüzünden hayatım darmadağın olmuştu ve ağustos ayına geldiğimizde halim intihar düşüncelerine kadar ilerlemişti.

Kız için olduğunu düşünmeyin, kız sadece bir amaç. Zaten uzun süredir depresif bir ruh halinde olmamın da tesiriyle iyice salıvermiş, ne olacaksa olsun diyerek yaşamaya başlamıştım.

Ağustosta hiç unutmam bir gün iki kardeşimle içiyorduk. Bir tanesi uyudu, diğeriyle hava alalım diye elimizde şaraplar çıktık dışarı. Kör kütük sarhoşuz, berduşların oturduğu bir merdiven vardı oturduk oraya. Gece saat kaç belki de, oturduk yıldızları izliyoruz. ikimizin de aklında birisi, ikimiz de mesaj atmıyoruz. Atmıyoruz çünkü her şeyin nasıl sonuçlanacağını biliyoruz. Yine de imkansız bir hedef uğruna canımızı sıkıp acı çekiyoruz.

Hayatımda hiç duygusal konuşmalar yapan birisi olmadım, ancak öylesine içten ve derin konuşmaya başlamıştım ki çevremdeki insanlar dahi bir farklılığın olduğunu anlamıştı. Herkes geçmişte olduğum kişilerden birisi için bu halde olduğumu düşünüyordu. Haklılardı, bir kaç gün konuştuğum kız için böyle şeyler yaşadığıma kimse inanmazdı zaten. Ben de anlatmazdım, içimde yaşardım ne yaşayacaksam.

Gece vaktinden başlayıp yaklaşık 2-3 saat konuşmuştuk, çok iyiydi beyler. Hayatımda böylesine başardığımı hissettiğim zirve diyebileceğim anlardandı ve bu sefer kesinlikle salaklık yapıp konuşmayı kesmeyecektim. Dilim dönüyordu, sürekli bir muhabbet dönüyordu ancak bir kaç gün sonra ciddi anlamda muhabbet plak gibi kendini çalmaya başladı. Çünkü kızla kültürlerimiz, tarzlarımız, sevdiğimiz her şey çok farklıydı. Ben insanların "kültürlü" olarak nitelediği tiplerdendim, o ise normal bir kızdı, hatta yıldız tilbe falan dinleyen birisiydi ancak çok kanım ısınmıştı.

Yine de sürekli aynı konular, aynı cümleler ve sonunda aynı soru cevaplar dönmeye başlayınca telaş ettim. Çoğu zaman konuşurken yaşamam bunu, yani illaha konuşacak bir şey bulurum ki neşeli olduğum zamanlar konuşkan ve espri yapan biriyimdir.

O çok güzeldi, dakikada bir fotoğrafına girer bakardım. Yüzündeki silik çilleri, gözlerinin renginin derinliğini incelerdim. Güneşte çok kaldığında kızarırdı teni ve benim uzaktan uzaktan onu öyle pembeleşmiş izlemem en büyük zevkimdi. Onu hiç kötü gözle süzmedim, bana hep öylesine masum geldi ki bakamadım. Belki de benim olsa donar kalırdım ve sarılmaktan başka bir şey yapamazdım. Sesinin tonunu bile duymaya çekindim hatta, utangaç mizacı beni kendine daha çok çekiyordu.

rezerved bin sardı

rez alıyım belki bir şey olur

Rez pampa devam et

rez panpa

Rezz devam etsene amina kodum

Rez ağlıcam

rez kardeş rezz rez rez

yaz bin rezzzz

Rez pampa

Hadi ulan huur evladı

yazsanna lan pekekent

Ve ben yine ne yapıp ne edip sustum. ikimiz de sustuk, hiç konuşmadık.

Mesaj atmayacağını, aklına bile gelmeyeceğimi bile bile bekledim bir umut. Kendimi yedim sürekli, ancak ne yapayım? Belki yan yana olsak susar sadece seni izlerdim ve konuşmaya gerek olmadığını söylerdim. Ama yanında değildim, yanında olmak için bir çok şey feda edebilirdim ancak umrunda bile olmadığımı sonuna kadar hissediyordum.

Sorumsuz bir adamdım, ama konu sen olduğunda düzelebilirdim belki de.
Üşengeç bir adamdım evet, ama sen "gel" deseydin kilometreler aşıp gelirdim yanına.

Ben seni düşününce bile mutlu olan bir adam, elini tutmanın hayalini kurmak ile diğer bütün hayatıma girenleri unutabilen birisiydim. Yastığa kafasını koyduğunda, her gece sabah doğmaya yakın uyuya kalmadan evvel saçlarına elimi dolayabilirim ümidiyle mutlu uyuyan bir adamdım.

Ben bu denli düşünürken seni, sen neden yarınlarda unuttun beni? Bu kadar mıydım senin için, sevilemeyecek kadar çok mu kötü biriydim?

Sana bir kere bile kötü gözle bakmadım, suçum buydu belki de hiç olmadığım kadar masumdum.

Bilmiyorum, öyle ya da böyle biz hiç biz olamadan bittik. Zaten senden sonra da ben hep ben oldum, biz olamadım başkasıyla.