kendi kendime anlatıyorum dinleyecek varsa

buyursun panpalar.

angara da doğdum. 21 yaşındayım. anaokuluna yazdırdı ailem beni öncesinde. gitmek istemedim ağladım zorla gittim. o an başlamıştı lanet okul yolculuğu

edit: beyler kimse okumak zorunda değil. içimde kalan,kimseye anlatamadığım şeyleri yazıyorum. bu benim hayat hikayem. küfüre gerek yok

edit2:dinleyen bütün panpalarıma teşekkür ederim. üzdüğüm,istemeden incittiğim,ağlattığım panpam varsa da kusura bakmasın. hepinize başarılar. iyi geceler.

edit3: sadece benim yazıklarımı okuyabileceğiniz link. http://inci.sozlukspot.co...varsa/@sudan-korkan-balik

edit4: hayatımda aldığım en güzel yorumları aldım. hiç olmadığım kadar mutlu ettiniz beni amk. iyi ki varsınız hepiniz.

edit5:`hayat hikayemi anlattım. cidden emek verdim. yazdım,hayatım boyunca yaşadıklarımı döktüm buraya. okumanızı rica ediyorum. aranızda bana yakın hayatı olup,yazmaya çekinen bi kaç arkadaş varmış.çok güzel mesajlar aldım. çok iyi şeyler duydum. bi bakın derim. ama zorunlu değilsiniz. hepsi harfi harfine gerçektir. çok saolun iyi ki varsınız iyi ki yazmışım bu yazıları amk

ilkokula başlayacağım günü iple çekmiştim. 1.sınıfa ilk girişimde çok utangaçtım. hocam (hala görüşürüm) bana her şeyi o öğretti. sınıfın ezilen çocuğuydum (hala değişmedi bu amk)

ilkokulda her gün evet evet 8 sene boyunca her gün dayak yedim. bağışıklık kazandım, canım fazla acımıyor yani. ilkokul 3 de çocukluk aşkı olur ya ona tutuldum.. ilk kezde birine sırrımı verdim

sırrımı verdiğim çocuk da aynı kurstaymış bununla. bi gün anlatmış ... seni seviyomuş diye.. ertesi gün oldu okula gittim derste kız ayağa kalktı ... beni seviyormuş öğretmenim dedi. evet evet aynen bunu dedi.

başımdan aşşa kaynar sular boşaldı.. o an ne diyeceğimi bilemedim. ilkokul öğretmenim çok ama çok iyi bi insandı. konuyu hiç uzatmadı. ben hayır yok öyle bişey diye atladım tabi. hocam da hemen atladı çocuklar lütfen böyle şeylere aldırmayın. konuyu kapatın dedi ve rahatladım.

tenefüs oldu herkes başıma toplandı tabi doğal olarak hepsi bi ağızdan ... edayı seviyo diye başladılar bağırmaya. çocuğum 8 yaşındayım. ne yapacağımı bilemiyorum. zaten sınıfın en eziğiyim herkes beni kum torbası diye kullanıyor,ne yapsam bilemedim. kaçtım aralarından.

evimle okulun mesafesi çok kısaydı o zamanlar. hemen eve koştum evde kimse yoktu. komşunun evine gittim. zor bela girdim evine olayı anlattım. saolsun birgün teyzem hemen yemek verdi yardımcı oldu. sonra annemi aramış. biz ailecek garibandık işte.. annemde apar topar işinden koşup gelmiş.

ne oldu oğlum sana neden okuldan kaçtın demesiyle kapının çalması bir oldu. gelen öğretmenimdi. bizi evde bulamayınca birgül teyzemin evine gelmiş sormak için. beni merak etmiş. onu görünce nasıl sevindim anlatamam. aldı beni zor bela okula zütürdü. yolda sordu konuştuk. neden senle alay ediyorlar? dedi. -bilmiyorum dedim. neden karşılık vermiyorsun?dedi, onlar gibi olmak istemiyorum dedim.

kendini savunmayı öğrenmelisin, yoksa hep seninle uğraşırlar dedi. haklıydı. aama yapamadım. bi türlü kendimi savunamadım. hep dayak yedim hep ezildim. içime kapanık çok utangaçtım. derdimi anlatamazdım kimseye. bi gün yan sınıftan bi arkadaşım geldi, aynı sitede oturuyorduk.

@11 kendi kendime yazıyorum birader dinlemeyceksen gidebilirsin. kimse dinlesin demiyorum. hayat hikayemi karalıyorum. gibtir git burdan

neyse. bu arkadaşım çıkışta bize gelsene, atari aldım oynayalım beraber dedi. sevindim. ilkokullarda bilirsiniz, herkes doğum günlerinde evine çağırırdı arkadaşlarını. beni kimse çağırmazdı. ben doğum tarihimi bile bilmezdim. ilk kez bi yere davet edilmiştim. hemen kabul ettim ama nerden bilebilirdim, hırsız damgası yiyeceğimi..

annemden izin aldım eve gidip. izin verdi ezan okunmadan gel dedi. tamam anne dedim. çıktım yola. gittim arkadaşımın evine. kapıyı annesi açtı bana baktığı o bakışı hala unutamam. içeri girdim hiç konuşma yok sadece geç! gibi bi ses tonuyla annesi bana seslenmişti. girdim içeri gittim arkadaşımın yanına. 4.sınıftık.

atariyi kurduk zor bela, hemen oyun oynamaya başladık. bilen bilir. o zamanın en efsane oyunu contra adlı oyunu oynuyorduk. ezanı duyduğum gibi koşa koşa çıktım evden. hemen eve koştum. annem sarıldı eğlendin mi oğlum? dedi. evet anne teşekkür ederim dedim. hadi yemek yiyelim gelde dedi.

yemeğe oturduk telefon geldi, arayan arkadaşımın annesiydi. anneme şunları demiş, çocuğunuzun eli uzun bidaha ... ile görüşmesini istemiyorum, paralarım yok evde demiş. annemde benim oğlum verdiğim parayı almaya çekiniyo haddini bil diye telefonu kapattı kadının suratına.

ertesi gün okula gittim. sınıfa girdim herkes oturuyordu sınıfta. arkadaşımın annesi de ordaydı. herkes bana baktı utandım yerime bile oturamadan kaçtım sınıftan. kapının önünde ağlamaya başladım. öğretmenim geldi. olaydan haberi varmış. gel içeri dedi. zor bela girdim içeri.

annesi öğretmenime nasıl çocuklar yetiştiriyorsunuz siz? evimden paramı çaldı bu çocuk dedi. öğretmenim hemen sinirlendi
o çocuk harama el uzattıysa mesleği bırakırım dedi. o zamanlar bunun anldıbını tabi bilmiyordum. sonradan öğrendim.
sonra annemi arattırdılar. yazık garip anam (şuan kanser beyler ciddiyim) hemen geldi okula..

@19 eyvallah panpa

@20 angara bebesiyiz de panpa çok şey yaşadım yavaş yavaş anlatıyorum saolasın

annemdün akşam beni arayarak aynısını söyledi bu kadın dedi. tartışma açıldı. annem benim oğlum öyle bişey yapmaz yapamaz. ne kadar korkuttuysanız çocuğumu bu yaşta okula gelmek istemiyor dedi. ciddiyim panpalar annem ve öğretmenim olmasa 3 veya 4. sınıfta bırakırdım okulu.

@23 saol panpa

neyse işte annem hocam o kadın ve müdür tartışırken arkadaşım dayanamadı ve aynen ağzından şu cümleler döküldü. anne özür dilerim, paraları ben aldım. dedi ve ağlayarak kaçmaya başladı.