kendi kendime anlatıyorum

oblomov'u okumadım ama yorumları okudum. bende o sendrom var galiba.

ya da makineyle gir diyorum. bir keresinde bir arkadaş ben askerde berberdim dedi verdim eline makineyi. makinenin ağzı sıfırdaymış gitti bütün kafa berbere düzelttiriyim dedim o da 2 ya da 3 numarada ancak düzeltebildi öyle gezdim. bunlar saç epeydir ellenmemişken olunca komik oluyor dışdarıdan ama inadına böyle yapıyordum.

kendimi gördüm panpa valla çok sağol, yaz ulan yaz giberim böyle boş beleş dünyayı

hayat bir savaş lan. herkes aslında elinde makineliylen roketatarlan geziyor farkında değil. sosyal savaşlar dönüyor sürekli sosyetede yükselmek için daha tehditkar silahlar kullanmak zorunda herkes. savaş karşıtı diye bir şey de yok savaş karşıtı demek ölü demek oblomov demek.

ordan roket sallıyor biri biri eline almış elektrikli silahı saldırıyor birisi de pencereden okla vuruyor. crossfire dıbınakoduğumun dünyası.

lan bi kitap vardı momo'ydu adı. momo. ne güzel kitaptı lan. çocuk kitabı diye öneriyordu bizim dingil millieğitimciler ama çocuk kitabı değil koç gibi kitaptı onu yazandaki dünya görüşü var ya. çöpçü beppo vardı masalcı gilderoy mu ne vardı. gilderoy ismini salladım başka bi isimdi. bide momo vardı herkesi dinliyodu.

oldum olası sevemedim şu half life türü oyunları oynuyodum ama hep yeniliyodum yani benim onlara harcadığım emekle millet hedşat kralı oluyordu ben bi türlü bi gibim olamıyodum niye? dinginliği seviyodum öyle sürekli bi mücadele bi ölüm sevmiyodum galiba. ya da maldım. ikisinden biri.

hayatta ilk kazığı galiba ilkokul civarı mahallede yedim. az çocuk vardı zaten mahallede 4 kişiydik. 2 miz yaşıttık 2 tane de bizden 2 ve 3 yaş olmak üzere büyükler vardı. biz yaşıtımla iyi arkadaştık. sonra bi gün bu 2 yaş büyük olan beni dövdü evin önünde top oynadıktan sonra niye dövdü hatırlamıyorum ama kötü dövdü. huur çocuğu yaşıtım yardım etmedi. hiçbir şey yapmadı büyüğe yalakalık yaptı. vay dıbınakoyayım ya. sonra bu büyük onu dövdü ben yardım etmedim. şimdi diyorum keşke etseydim.

çocukları izleyin. hayat o işte. büyük küçüğü dövüyor bu kadar basit. erkek çocuklar böyle. kızlar da zaten her şeye karşı korkaklar. normal hayatta da değişen zerre bir şey yok.

durum böyleyken spora gidiyim güçleneyim falan diye düşünmek gerekir di mi? hayatta bu kadar basit değil tabi ders çalışayım, iş dünyası falan gibi gibik salak şeyler var spor haricinde yapılması gereken güçlenmek için. yok anasını satayım yok dünya böyle, gibiyim dünyayı deyip ağlamaktan başka bir şey yapmıyorum.

kavga etmek istemeyen benim gibi binler sanatçı oluyor normalde ama bende o yetenek de yok. kitap yazayım desem görülüyor burada zaten durumun içler acısı hali. müzik desen kulağım kapı sesiyle insan sesini ayırt edemiyor. çizim yeteneği de F 16 çizmekten ibaret. kanatlarının ucuna füzeleri de çiziyorum.

bazen diyorum sürüneyim bir süre bildiğin sürüneyim böyle aç açıkta gezeyim sonra adam olup asgari ücretle çalışayım evlenip çoluk çocuğa da karışayım karıyı döviyim çocuğumu döviyim geçinip gidiyim böyle bir hayat kurayım diyorum.

olur mu? olmaz tabi. böyle aylaklık edecek lüksüm de olmaz o zaman tez geberirim. kimse de bakmaz bana.

esmedi esmedi günlerdir şimdi laptopun ekranı titriyor estikçe kül tablası boşalıyor mnskym.

@30 kitap yaz dıbına kodum sen ben okurum, aynı ben lan pu dıbına koyam panpa sal gelsin

traş makinem yoktu jiletle de alınmıyor gözümün içinde çıkacaklar yoksa. ben de ayı gibi geziyordum arkadaşlar çok baskı yaptı traş ol bu ne böyle diye diye. gittim aldım bi traş makinesi dandiğinden. içine su kaçmaması lazım ama banyo esmiyor tabi, manavgat şelalesi gibi alnımdan aşağı gözüme gire gire şarıl şarıl akıyor terler. leş gibi oldu makine bir de tırsıyorum ter tuzlu bir olay polar yani, elektrik çarpar diye. şimdiye kadar kimi çarpmış ama işte. neyse bitti tıraş makinenin halini tarif edemem. suya tuttum mecbur o fırçayla temizlenecek gibi değil terden pis pis çünkü kıllar yapışmış her yerine. sonra da çalıştırmadan kurusun diye balkona koyayım derken pat düşürdüm ve düğmesi oynadı çalışmaya başladı o haliyle. e dıbınakoyayım ben o kadar uğraşayım suya tuttuktan sonra çalıştırmamak için sen güzel güzel çalış o kadar suya tutulmuş halinlen. e dıbına koyayım hangi alet nasıl davranacak onu bile bilmiyoruz ne kadar aciz yaratıklarız resmen aletlerin oyuncağıyız. beni bi deniz ensari var uykusuzda o anlar.

öyle bir herifim ki tıraşa gidince berbere kafana göre kes diyorum

yazdıkça düşüncelerimin ne kadar taktan olduğunu biraz daha iyi anlıyorum kendime saygım azalıyor. belki böyle yazmaya devam edersem kendime kızıp adam olmaya doğru gidicem bakalım.

kendi kendime düşünüp her şeyi eleştiriyorum hiçbir şeyi beğenmiyorum.