kendi hayatının yabancısı olan var mı

sosyal etkileşimlerin dışına itilmekten kaynaklanan gözlem yapma olanağı sonraki etkileşimlerdede gözlemlerden yapılan çıkarımların kullanılması ve temellerinin sağlamlaşması sonucu karakterin sabitliğini ve doğallığını kaybetmiş
özet: yarra yedin

beni anlatmışsın.@21 in dediği gibi başlayıp @37 nin söylediği şekilde dvm eden bi süreçte noktayı koymama çok az kaldı. asosyallik, özgüven ekgibliği, üşengeç bir yapıya sahip olmanın da etkisiyle hiçbir şey yapmadan yaşamak bunların nedenlerinden bazıları. ama bu nedenleri oluşturan etkenler ortadan kalkmadıkça bir iyileşme sürecinin olması imkansız. faşist, kapitalist , emperyalist , milliyetçi ve dogmatik düşüncelerin hüküm sürdüğü bir dünyada asla mutlu olamayacağım. aşırı mı duyar lıyım ? bence hayır sadece olması gerektiği kadar. ben sadece hiç uyanmamam gereken bir uykudan uyandım ve çok yalnızım. bunca şeye rağmen beni hayata bağlayan bir şey var o da sönmek üzere olan umutlarım :(

http://inciswf.com/1290278409.swf

ulan okudum okudum niki görünce her şeyi unuttum

benim problemler öyle değilde başka türlü yani şöyle :/ ;
gün içindeki saatlere göre farklı karakterde insan oluyorum lan :( sabahları esprili öğlen normal akşam yorgun ve suskun oluyorum ama geceleri en güzeli gün içinde sanki bi perde varmış gibi engelleyen bişeyler varmış gibi tam kendim olamıyorum geceleri o perde kalkıyo sanki daha iyi düşünmeye daha güzel espriler yapmaya daha konuşkan olmaya başlıyorum üstümdeki bütün çekingenlik filan kalkıyo nzt48 atmış gibi oluyorum :(
kısaca şöyle özetliyim; gündüzleri limitsizdeki adamın yazarlık yaptığı zamanki hali gibiyim geceleri nzt48 attıktan sonraki hali :(

@17 geleceğini gördüm sanki, sonun hayırlı değil bence çadır bağıyla as kendini şimdiden karşim.

bunlar normal amk sadece sen güzel anlatmışsın herkes de bende var diye atlamış kendinizde problem aramayı bırakın oğlum yaşayın bu hayatı. millet ne hastalıklarla ne dertlerle uğraşıyo bunları düşünün.bi de bazıları belki şakirt dicek ama allah a yönelin azcık şükretmeyi bilin.bu kadar.

sürekli kendini düşünme, hayatını kendindekiler üstüne kurma ,yapacakların üzerine inşa et

Tamamen bana uymayan bir hayat yaşıyorum.

tembelsin lan tembel,bu tembelliğin seni düşünmeye itiyor hiçbir şey yapmamak aslında sana acı veriyor ama bunun farkında değilsin, istemeden düşüncelere dalıp gidiyorsun çünkü bir şeyi yaparken hedef koymuyorsun kendine karar vermiyorsun adam akıllı sürekli başkalarıın hayatlarını izliyorsun çünkü sen harekete geçmiyorsun

senin sorunun yaptıklarını bilmen kontrol etmen. aynı olay bendede var moruk. anlattığınnı tıpkısı.ama millete bakıyosun hep aynı,bi soruya herzaman aynı cevabı verirler.ama ben öyle değilim amk.

bizim yapmamız gereken kontrolü bırakıp kendimiz olmak. onuda nasıl yapıcaz bilmiyorum

@1 gariptir senin yaşadıklarının yaptıklarının hepsini bende yapıyorum her şey önemsiz geliyo etrafımda gelişen olayların hepsi mantıksız dediğin gibi gece tek başıma kalıp şöyle bir düşündüğümde hiç olmadığım kadar iyi oluyorum her konuda ama olay günlük yaşama dönünce hiçbir şeyde etkim yokmuş gibi hissediyorum ve artık fazla takmıyorum çünkü düzelecek gibi bir şey değil bu..
yaş 20

ölümden sonrasini cok merak ediyorum lan. sonun baslangici mi olucak yoksa sadece anlamsiz bir son mu. hersey cok garip amk sanirim bunu oldukten sonra ogrenecegim yada bir pilin bitisi gibi son bulacak bilincim.

hayat oyun kardeş. karakterini kendin yaratamıyosun ama statları skilleri sen dağıtamıyosun yani. kendine mahkumsun. şans faktörü çok önemli bu oyunda. bazıları güzel zarlar atıyo bazılarıda kötü işte. sen yaşamak yerine hayatı anlamaya çalışıyosun bu senin yapın. bazısıda neden-sonuç önemsemiyo dümdüz yaşıyo. senin hayatla ilgili motivasyonun genele pek uymuyo. senin karakterin bir zamanlar filozoflarında ekmek yediği felsefeye önem verildiği yıllarda iş yapabilirdi şimdi biraz zor. bende senin gibiyim. indirgenmiş bir gerçeklikte yaşadığımızı düşünüyorum. kız arkadaşın varmı bilmiyorum yoksa olsun çok şey değiştiriyor.

beyler ben 2005 ten sonra koptum bir sabah bir uyandım sanki ben ben değilim bişiler olmuş değişmiş ama ben farkında değilim sanki rüyadan yeni uyanmış, annem babam yabancı en kötüsü ben kendime yabancıyım aynada kendime bakıyorum kim lan bu diyorum böyle saçma sapan bişi... o hissi tarif edemiyorum 2005 ten sonraki yıllar hayatımın taka sardığı yıllar oldu zaten hem mental hem sosyal olarak dibe vurduğum yıllardı son 1-2 yılda biraz düzeldim ama tamamen değil benim gibi hisseden düşünen varsa şukulasın bir te ben mi böyleyim?

şimdi burda çok yazmak istemiyorum ama bunların hepsini ve daha fazlasını bilirim. depersonalizasyona kadar yolu var. ileri aşamalarda bayılma ya da bayılacak gibi olabilir. kendini dışarıdan izlersin. daha birçok şeyler vardır. elini kolunu kontrol edemezsin, farklı birinin uzuvlarıymış gibi olabilir. kendini ve çevreni inanılmaz bir şekilde eleştirebilirsin acımasızca. sosyal yaşam içinde takındığın bir low profile vardır ama aslında buzdağı gibidir altın. dolayısıyla oyun oynarsın. belki incinmemek için olabilir. çünkü dağılırsan zor toparlanırsın. bazen kilitlenme durumları yaşarsın. birden gelir. bir süre devam eder. ama şaşırtıcı bir şekilde de yok olur bir süre sonra. orada bir yükselme anı yaşarsın. en sonunda sürekli bir gerginlik hissiyle yaşamaktır bu. yorucudur ama yok etmez. yıpratır. yaratıcılığını kullanmak ve üretmekle bu gerilimi yapıcı bir şekilde değerlendirebilirsin.

yalnız değilsin panpa

@1 yalan söylüyor musun rahatlıkla ve hemen hemen her fırsatta bin?

okuldan çıkmış, otobüsle eve gidiyorsun, kulağında kulaklık, en sevdiğin şarkı çalıyor. camdan dışarıyı izliyorsun, derken gözünü kapat aç, ve güm! şarkı yabancı geliyor, bi şey hissettirmiyor. "neredeyim ben? napıyorum burada?.." şöyle kafayı çevirip bi etrafa bakmalar, olduğun yeri tanımaya çalışmalar.. zaman içinde yine ortama uyum sağlayıp bi şey olmamış gibi devam ediyorsun, ya da ettiğini sanıyorsun..

di mi?

Lan bak ciddiyim pgibopatmısın olm her yazdığın beni anlatıyor noluyor amk beni takip mi ediyorsun ?