2-3 kişi olursa anlatayım.

4-5 ay önce kadar hayat dolu ortamların bini diye tabir edilen biriydim. Neyse ilkokul 3. Sinifta kasarin teki kulaklarımla dalga geçmişti ondan sonra ne lise ne unide kimse tek laf etmedi.Çok kız arkadaşım da oldu. Gelgelelim ilkokuldaki olay içimde upte kalmış olacak ki dedim bi ameliyat olup az geri alinsın. Takıntı yani. Aslında valla arkadaşlara sorsam mal mısın oğlum mis gibi nesi var derlerdi.Cok sıkıntı yoktu çünkü. Neyse ben bu yüzden çok asiri derecede doktor arastirmadim. Büyükşehirde olduğum için devlette 15 sene kadar çalışmış bir doktora gittim.Çok ufak bi ameliyat rahat ol dedi hallederim dedi ve bende biraz para verip ameliyatı oldum. Sonuç mahvedilen bi kulak ve gibilen hayatım.Çok yer gezdim düzeltilmez dediler. Doktor öldürenlere bazen hak veriyorum.O günden beri aklımda sürekli intihar var ha bugün ha yarın yapacam diyorum. Bilmiyorum ne yapar ne ederim artık. Insan 22 yaşında her gün ölmek ister mi ben istiyorum.Bu da böyle içimi döktüm biraz da olsa rahatladim

Hadi beyler hakkınızı helal edin benim hakkım helal. Aranızda yeniydim ama bayadır sizi hep takip ederdim. Hayat filmi burada biter. Hoşçakalın...