misalen cumhuriyeti çok severler, demokrasi şehidleri felan vardır ama darbe çığırtkanlığından asla vaz geçmezler.

(bkz: ordu göreve)

solun özgürlüğü temsil ettmesine rağmen özgürlüğe asla tahammülleri yoktur. başörtülüden domuz gribinden kaçar gibi kaçarlar. insanları giydiği kıyafete göre değerlendirip, dalga geçip kendi ilkelerini dikta etmeye çalışırlar

(bkz: ikna odaları)

koministleri çok severler deniz bizim deniz derler, lakin emperyalizme karşı yaptıkları hiç birşey yoktur.

yeri geldiğinde kominist bünyeleri de eleştirirler. dava bilinçleri yoktur asla. keyfiyete değil kemmiyete önem verirler. " lan olum 30 yıldır baaarıonuz, kağıt daaatıonuz hala oyunuz yüzde 0,1 peeeeh"

üzümle hiç bir ilgileri yoktur, tek istekleri bağcıya perfect çekmektir. yapıcı muhalefet kitaplarında yoktur. aksine rakibini güçlendirmek için ellerinden geleni yaparlar. güçlendirdiklerinin farkında bile olmazlar.

(bkz : cumhuriyet mitingleri)

mustafa'yı ilahlaştıtırırlar. dağda, taşta, bulutta mustafa görmece diye ilgi çekici oyunları vardır. hem darwine inanıp (tüm metafiziği reddetme manasına gelir bu), hem metafizikten yararlanırlar.

hz muhafazid'i sevme zorunluluğu olmadığına inanırlar ama mustafa mutlak sevilmesi gereken bir insandır. sevmeyenleri bin, şerefsiz, ingiliz mandacısı, bölücü, vatan haini diye damgalamaktan asla çekinmezler. kazım karabekir paşa'nın mustafa'yı sevmemesine rağmen bu vatan için elinden gelen herşeyi yaptığı gerçeğini çok güzel görmezden gelirler