Herkesin bir hikayesi vardır. Şu an pencereden dışarıya bakıyorum ve yanan binlerce ışık görüyorum buda binlerce hikaye demektir. Perdeyi aralarkende ayrıca kravatımı sağa sola çekiştip viski mi içiyorum . Viski çikolatayla içilmez kravatla içilir * .sizinle tanışma faslını geçtik. istesem şimdi direk başlık açıp kimseyi takmadan entrylerde okuyabilirdim ama öyle birisi değilim ... yani artık . Normal hayatımda çıkarcı birisiyim ama herkes biraz çıkarcıdır . En azından çıkarlarım uğruna kimseyi hastalıklı bir şeymiş gibi dışlamam . Benim güzel bir hikayem var . usta bir yazar değilim ama kahraman bakış açısıyla size yaşadığım olayları anlatabilirim kısa özet geçeceğim nasıl birisi olduğumu anlattıktan sonra.Bu hayatta her şeyi tattım her şeyi dediysek marjinalde sanmayın bizi. Herkese öfkemi kusmam birşeyler anlatmaya çalışmam bana daha iyi bir yaşam sağlmadı . Bu arada nazilere hayranım nazi dövmem felan vardı gençlikten kalma aptallık etmişim diyorum yaptırarak siz siz olun ben şuyum buyum diye kendinizi bir grubun içine katmaya çalışmayın sadece haklı bulduğunuz yerleri okeyleyin hemen yargılamayın nazi hayranıyım diye nazilerde haklı bulduğum yer .Keneleri vucudunuzdan atma ,evinize giren hırsızları kovalama ve en mükemmel nesli üretme felan işte normal hayatta pek konuşkan birisi değilim . Arkadaşlarım genelde dilsiz değilsin neden konuşmuyorsun abi derler bende genelde çok konuştum faydasını göremedim bıraktım derim .Artık sadece kitap okuyan yabancı dizi izleyen arkadaşlarıyla bara giden ve deneme yazıları yazan sıradan bir arkadaşınızım .
Geçmişte olduğum kişi hakkında hikaye anlatmayı planlıyorum boş zamanlarda hobi olarak yazarım dinlerseniz tabi . hikayenin içinde Rus mafyaları , iş adamları , Yahudi dolandırıcılar , sıfırdan başlayarak nasıl zengin olduğum(artık değilim ) , bunun gibi şeyler var farklı ülkelerde farklı hayatlar sürdürüyordum Almanyada , rusya petespurgta ve türkiyede eşim var. Biraz spoiler gibi oldu ama içerikler bunlar ...

Biyografimin giriş kısmı : Biz 12 çocuklu bir aileyiz 3ü üvey kardeşim olmak üzere Babam hepimizi pırlanta gibi yetiştirdi . O zamanlar şimdi ki gibi değil saygı denilen şey artık kimsede yok .Babamın yanında biz uzanmaya bile cesaret edemezdik.Ama şimdi öyle mi ? Babasıyla konuşurken telefonla uğraşıyorlar ve yavan yavan konuşup karşısında sakız çiğniyorlar Atatürk ün emanet ettiği gençlik nereye gidiyor diye sorgularım arada . Bu arada Halam Atatürk ün manevi evlatlarındandır o anlatırdı bana Atamın nasıl birisi olduğunu ...
Babam belediye başkanıydı . Çiftikte yetiştim ben küçüklükten beri büyük birisi olacağım derdim hayalini kurardım . hanımız vardı ve babam beni orada çalıştırırdı ve kazandığım paralara altın alıp saklardım . Askerlik yaşımıza gelmeye yakın böyle olmayacağını sezmiştim . Kardeşlerim okuyordu sadece ben aileme yardım ediyordum. Kendi hayatımı kurtarmam lazımdı bir kaç kere evden kaçmama rağmen Babam beni yakalayıp tekrar eve getiriyordu en son girişimim başarılı olmuştu . Üzüm bağına traktörle giderken öz annem oğlum kaç git dedi burdan altınlarımı verdi elime ama üvey annem gitmesin diye beni tutuyordu .Bir şekilde oradan kaçtım bir kahvehanede bulaşıkçı oldum tabi o arada arkadaşta edinmiştim kahvede uyurduk sabah olunca açar bulaşık yıkardık.

Uyuyorum ben gençler baya uzun bir hikaye olacak okumasanızda yazıcam bir biyografim olsun iyi geceler hepinize