Tam olarak 15 yaşındaydı. Şu an yaşım 25, 2-3 aylıkken sokaktan sahiplenmiştim, bizimle büyüdü desek yeridir. Yıllar geçtikçe o bize bağlandı biz ona bağlandık. Hatta bu süre zarfında inanıyorum; ne dediğimizi, nelerden bahsettiğimizi anlıyordu.. Cümle içerisinde adı geçtiği zaman kuyruğunu kıpırdatırdı. Ya da biz öyle zannediyorduk.
Sadece ev kedisi değildi. Canı istediğinde dışarıya çıkıp, istediğinde eve girmesi bir miyavlamasına bakardı.. Bazen bir bebek misali uykumuzu böler, gece karnı acıktığı için uykumuzdan uyandırırdı. O zamanlar çok kızardım tabii. istemeye istemeye isteğine cevap vermek zorunda kalırdım. Gene olsa gene uyandırsa keşke.
Duygusallığa hayatımda yer olmadığına inanan ben o öldüğünde 1 hafta boyunca her gece hüngür hüngür ağladım. Aklıma geldikçe hala ağlarım..
Ölümünden sonra bir daha hayvan sahiplenmeme kararı aldım. Zaten eskiden beri evin çevresindeki sokak kedi, köpeklerini besliyorum. Son iki yıldır her hafta bir veteriner arkadaştan düzenli mamalar alırım. Hayvan besleme alışkanlığım bununla sınırlı artık. Birine bağlanınca acı çekiyorsun..

Bir kaç kare fotoğrafı;

http://imgim.com/9346incii20610.jpg

http://imgim.com/5488inciq6845024.jpg

http://imgim.com/4735incir3475076.jpg

20.04.2015 Rahat uyu.