Tam 3 ay önceydi herkesin günlük meşguliyetleri ile uğraştığı sıradan bir gündü , benim içinse hayatımın anldıbını kaybettiğim ki bunu zamanla anladım bir gün oldu. Sorun neydi onu bile hatırlamakta zorlanıyorum tek hatırladığım en son beni bir daha asla göremeyeceksin dediğiydi. O an için önemsemediğim şu an ise aklımdan çıkmayan basit bir cümle 'asla'yı öyle bir üzerine basarak söylemişti ki halen kulaklarımda çınlıyor. Dinleyen birileri varsa devam edeyim.

Size öncelikle tanışma hikayemizden bahsedeyim. Lise son sınıftaydık ikimizde ve bildiginiz gibi ygs lys ye hazırlık olsun diye dershaneye gidiyorduk. O orta sıranın en arkasında ben de cam kenarının en arkasında oturuyordum ikimiz de sınıftaki iyi ogrencilerdendik benimki aile baskısıydı onunki abisinin başarısının yarattığı baskıydı belki de bu baskılardı bizi birbirimizle konuşmaya iten otururken ne zaman orta sıraya baksam göz göze geliyorduk iki kız yan yana oturuyorlardı bazen benim hakkımda konuştuklarına şahit oluyordum çok kısa konuşmalardı. Ta ki o güne kadar

Metroyla eve gidip geliyordum diger pek çokları gibi ama bu kız aklımda yoktu bazen metroda karşılaşıyordum ama gidip konuşmuyordum utanıyordum belki de kim bilir bir gün metrodan inmiş durakta otobüs bekliyordum soğuk bir gündü etrafa hiç bakmıyordum yalnızca geçen otobüslerin numaralarına bakıyordum derken biri omuz attı. Noluyo demeye kalmadan bir ses duydum
Kız:k Ben:b
K:Meraba sen de mi 12 numarayı bekliyorsun?
-Kızla hiç muhabbetim yoktu o yüzden buna çok şaşırmıştım belli özgüveni bayagi yüksekti kendi gelip muhabbet kurmaya çalışmıştı
B:evet de seni hiç 12 numaraya binerken görmedim.
K:beni mi takip ediyordun yoksa(gülerek)
B:hayır da görsem direk taniyacagim bir tipin var.
K:güzel mi?
Ağzımı mı ariyordu acaba