Okudum panpa devam et

Rezerve

lan şimdi aynı gün içinde hem seni kaçırıyolar anan baban seni aramaya gidincede eve hırsızmı giriyo

rezerved

Rezervrd

Rizorvid hadi pmp

reserved

Rezerved

rezzzzzzzzzzzzz

rezzzzzzzzzz

sonrasinda adamin kafasindan selale gibi kanlar akarken ben anamla babamin odasina girip kapiyi kitledim. zütlelekler kapiyi kirmaya calisirken yatagindan altinda duran babamin cifte barettalarini cikarip mermileri agzina verdim . beni kacirmaya calisan huurlara dogrulttum. adamlar 2 dk hareket edemediler. o anda ikisininde tassaklarina gibtim 1er tane. yerde kivranirken ahmet abinin yanina gittim. iyimisin abi diye sordum. sonra yetmez bu barettalar dedim ve mutfaga gittim. firinin altindaki hakiki rus mali AK-47 özel yapim altin kaplamayi alip birinin agzina soktum. yala lan diye bagirdim. adam profesyonel saksocu cikti. tamam yeter muallak dedim. sonrasinda ablamin odasinda duran elektrik tabancasini alip birinin anüse sokup orda gibtim,

Evet beyler işlerim vardı hallettim okuyacak varsa yazmaya devam edebilirim.

Burada olanlar bir rez alabilir mi

Rezerved oldu mu mutlu oldun mu amk

Oldum panpa. Bekle senin için bir entry geliyor

Herif bana vuramayınca yere yığıldı acı çekiyordu. içim gitti , ben insanlara zarar vermeyi pek sevmezdim ama hakederlerse ağızlarına sıçardım. Adamın can çekişmesi bi an olsun beni üzdü diyebilirim ama yapacak birşey yoktu ardından kapı sonuna kadar açık olduğundan apartman ışığının yandığını gördüm. Merdivenlerden annem ve babam yukarı çıktı ve beni gördüler. Hemen bir ambulans çağırdılar ve Ahmet abiyi hastaneye yetiştirdiler. Acil bir durumu yoktu ama çok kan kaybetmişti. Yerde yatan adamı ise babam evire çevire sanki taks torbasına vurur gibi dinsiz imansız gibi vurmaya başladı. Sanırım bana zarar verdiğinden korktu ve ölümüne yardırdı. Herif artık can çekişen köpek gibi sesler çıkarmaya başladı babam hala durmadı. Babamı ittirdim ve sakinleşti. Adam ölecekti az kalmıştı. Annem kıyafetlerimizi eşyalarımızı vs. topladı babam evdeki diğer değerli şeyleri ki ne kadar değerli şey var ki aq neyse bende leptopumu alarak yola çıkacaktık. Kapıdan tam çıkıcaz bir silah patlama sesi geldi. Arkamı dönüp baktığımda babam yere yığılmıştı. Evet bu herif babamı vurmuştu. Tipini gibtiğim herifini oracıkta gözünün yaşına bakmadan öldürdüm. Sonra bende yere düştüm annem bir yandan ağlıyor ve babama bakıyor ambulansı ara diye bağırıyorum ama elleri titremekten telefonu bile sabit tutamıyor. Ben yerde yatarken şu yaşımda cinayet işledim babamı kaybetmek üzreyim kaçırıldım hay hayatımı gibeyim diye geçiriyordum. içeri bir ekip polis geldi. Herifler babamı aldılar ve ambulansa bindirdiler. Bu sokuk ambulansda 1 saate yakın gelmişti zaten. Kodumun ülkesinde pizzalar daha çabuk gelirken ambulanslar 1 saatte geliyor. Neyse konumuzla bunun iligisi yok.

at yalanını gibeyim inananı

Polis geldi annemi arabaya bindirdi ve ona biraz su verip kendine gelmesini sağladı. Beni ise odada yatarken birisi ayağa kaldırdı ve sarsmaya başladı. Hala şoku atlatamamıştım. Bütün mahalleli evin etrafını sarmışlar sanki film çeviriyoruz amk yerinde. Polis bana "oğlum bu adamı kim bu hale getirdi nasıl öldü" dedi. Ben ise kafasına şişe attım o an şişeden sıyrılacağım derken düştü ve kafasını çarpıp öldü. Peki bu yumruk izleri ne dedi ? Adamın heryeri kıpkırmızıydı ve kan içindeydi. Bende bunlar boğuşma izleri diyerek geçiştirmeye çalıştım polis inanmamıştı ama tamam diyerek benide arabaya gönderdi. Cesedi kaldırdılar ve bizim valizler bavullar hepsi kapıda kalmıştı. Bazılarınız babamı merak edebilir babam ordan sonra hemen ambulansla hastaneye ameliyata alınmış. Yaşama ihtimali varmış ve yaşamışta. Akşamında ise ölü bulunmuş. Sebebini hala benden gizliyorlar ve halada bilmiyorum. Annem ise kafayı yemek üzereymiş. Onu bana göstermemişlerdi bende o akşam cezaevinde yattım. Sabahında annem geldi ve yüzüme baktı. Öyle bir ağladı ki resmen kalbim sanki yerinden kopmuştu. Seni buradan çıkarmak için herşeyi yapıcam dedi. Daha 14 yaşımda kimsenin yaşamadığı şeyleri yaşamak bir yandan zütümü kaldırırken bir yandanda hiç korkmadığım kadar korkuyordum. Daha sonrasında mahkeme olayları falan oldu bilirsiniz işte gergin dakikalar geçirdim. En çok duyduğum kelime "şu gencecik yaşında" oluyordu. Herkes sanki dünyanın anasını gibmişim gibi davranıyordu bana

Herşeyi ekgibsiz anlattım annemde arada bir katıldı ve devletin sağladığı bir avukat vardı oda arada birşeyler ekledi. Çocuk hapishanesi hakkında bir bilgim yoktu. Ama orada erkek çocuklara hunharca tecavüz ettiklerini biliyodum. Dedim aha çizdirdik kestaneyi derken hakim reyiz tokmağı vurdu. Herkes önünü ilikledi ve ayağa kalktı. "Gereği düşünüldü , Panamanamana'nın suçsuz yargılanması bla bla" konuşmaya devam etti. Dönüp anneme baktım ve kadıncağız sevinçten ağlıyordu. Çıkışta koşarak annemin yanına gittim ve onu kucakladım. Hemde öyle bir kucakladım ki sıkı sıkı sanki bütün özlemimi bir kucaklamada atmıştım. Evimize gidip hemen bavullarımızı aldık. Ben leptopumu kontrol ettiğimde ekranı kırılmıştı. Ama yaptırırım diye yanıma almıştım. Hemen memleketimize doğru yola çıktı anneannem'ler bizi karşıladılar ve yuvalarını bize açtılar. Okulu bırakma kararı almıştım. Anneme ve dedemlere biraz katkım olmalıydı. Ot gibi yaşamaktansa bir katkım olur ve kendimi affettirirdim. Affettirirdimden kastım babam benim yüzümden öldü diye düşünüyordum. Ertesi gün bir bahçede işe başladım. Bahçe dediğim ise böyle bir aile bahçesi olur ya çay may servis edersin onun gibi bir garsonluk işi yani. Günlük 25 tl alıyordum 5 tl sini kendime ayırıp 20 tl sini kenara atıyordum. Yazın köpek gibi terlesemde durmadan çalışıyordum. Bayramlıklarımıda katıyordum yaklaşık 3-4 ayda 2.5 milyar para elde etmiştim. Bayramların katkısıda fazlaydı. En çok üzüldüğüm ise bayramda babamın elini öpememek ve onunla her zaman gittiğimiz Bayram Namazı'na gidememek oldu.

@@Bu paralar ile eve hergün ekmek vb. temel besinleri karşılıyordum. Dedemlerden harçlık falan asla istemiyordum ve hiç utanmadığım kadar onların yüzüne bakmaya utanıyordum. Günler sonra bir arkadaşım vardır benim arkadaş demeyelim kardeştende öte 14 yıldan beri kahrımı sevincimi paylaştığım bir kardeş. Adını vermiyim sözlükte takılıyor olabilir oda benim kafamdan bir insan adına Soner diyelim. Soner'i aradım ve buluştum herşeyi baştan sona anlattım ve bana inanamadı. Tüyleri diken diken oldu hissettim. Eve gidip bütün olanları birde annem tarafından doğrulattım. Dayanamadı ve gözünden yaşlar süzüldü. Babamıda o yakından tanırdı. Oda çalışmaya başladı ve bana katkıda bulundu. Dediğim gibi annemin 2. çocuğu gibidir annemi krallar gibi yaşatmaktı hedefimiz. Aynı bahçede güle oynaya çalışırdık genelde oda çok iyi bir insan olmanın yanında çokta komik bir insandır. Babamın acısını bir nebze olsa hafifletmişti. Annemde unutmuştu ve yüzü gülüyordu. Dedemlerlede aram iyiden iyiye düzeliyordu. Ki zaten her zaman iyiydi ama o utancımı yenmiştim. Babaannemler ile anneannemler aynı memlekette oturduklarından babaannemlerin o taraflardan hiç geçmedim. Geçemedim. Kadının oğlu benim yüzümden öldü diye kendimi yedim. Her geçtiğimde hayvan gibi ağladım. Sonerin bir motoru vardı. Her akşam çıkar gezerdik. O lise 2 ye gidiyordu o zamanlar. Benden 2 yaş büyüktü ama dediğim gibi ben kalıplı bir insandım sıçtımı 2 teneke sıçardım. Pek bi fark yoktu aramızda.

Okul hakkında konuştuk. Dedi senin SBS puanların nasıl diye falan dedim ben sınava girmedim. Olum kafayımı yedin lan diye bağırdı bende hayatımı çalışmaya adayacağım bundan sonra kendi rahatımdan değil annemin rahatını düşünüyorum kusura bakma kardeşim sen oku dedim. Pek sesini çıkarmadı iyi tamam diyerek geçiştirdi. Sonra olay kaçırılmamdan açıldı. Bir kaçırılma bu kadar şeyleri doğurmuştu. Dedi olum hayvan gibisin bi tekme atsan 2 sinide devirirdin ne olduda birşey yapamadın dedi bende kafama ağır bir cisimle vurdular yarı baygın bi şekilde arabaya bindirdiler dedim. Vay huurlar diyerek ekledi. Olum hiç korkmadın mı lan falan dedi bende tabi korktum lan korkmazmıyım pantalon işemekten kullanılmaz hale geldi dedim ve 10 dk falan aralıksız gülmüştük. Saat geç olmuştu ve evlere ayrılmıştık eve geldiğimde annem uyumuştu ve aklıma leptopum gelmitşi. Dedim la bunu yaptırsammı acaba zaten kenarda parada var falan sonra karar verdim ilk işim yarın leptopumu yaptırıp eve internet bağlatmak olacaktı. Bunları düşünürken uyumuşum. Sabah gittim ekmek zeytin peynir vs. aldım ve eve gelip kahvaltımızı yaptık hep birlikte. Hemen leptopu aldım ve soneride çağırdım. Beraber servise verdik. Ogün yine çalışmaya gidecektim yolda giderken ayağım takılmıştı ve herkesin içinde yere düşmüştüm. Çoğu insanlar kahkaha atsada bazı vatandaşlar geldi ve beni kaldırdılar. Suradıma bakanlara dikkat ettim hepsi büyük şaşkınlık içindeydiler. Sebebini çok merak ettim ve beni kaldıranlara teşekkür ettim. Beni kaldıran elemanlardan biri giderken koşarak yetiştim ve "neden benim suradıma şaşırarak baktınız ?" diye sordum. Kardeşim dedi senin başına gelenleri herkes biliyor dedi. Dedim ne alak lan ? Nereden biliyorlar dedim. Sosyal medya diye birşey var dedi. O zamanlar pek gelişmemişti ama ağızdan ağıza dolaşarak bu olayları herkes öğrenmişti demek.