yaz artık amk

Yazsana am çullaması

Ulan huur çocuğu yarın yazarım dedin saat 17 yi geçti amk güzel hikaye olmasa gibicem dübürünü hadi yaz lan

Kaldigim yer147

Ulan şunu hızlı hızlı yazsan direk trenddesin şukular şelale olcak ama ne uyuz yazar çıktın amk sen de

başla artık amk

Günün 4/3 bitti hadi

devam gençler..

Evet, yemek masasındaydık ve benim mahzene inme fikrim kızları korkutmuştu asu zaten ağlıyordu düşünsenize 6 yaşındaki bir çocuk birisini öldürmüştü..

Dilara ve buse mahzene inme fikrine karşı çıkıyorlardı, elif ile ben ne kadar korksak da mahzene inmemiz gerektiğini söylüyorduk çünkü mahzene her giren canice ölüyor deniyordu ama mahzenin bir çıkış olup olmadığı ne belliydi?

Karar vermiştik buse asunun yanında kalacaktı zaten buseyi inmeye ikna etmemiz çok zordu geriye kalanlar hep birlikte mahzene girecektik

Arif ve ben erkek olduğumuz için önden gidiyorduk elif ile dilara ise arkamızdan geliyordu son kez arkamıza baktık ve merdivenin ucundaki kapıdan mahzene girdik..

içerisi ilk başta çok karanlıktı ve birşey gözükmüyordu sonra bir bağırışla birlikte yukarıdan bir disko topu indi hamit alp ve yigit köpükler içerisinde birbirlerine gurup yapıyorlardı hallerinden çok memnunlardi o an arka gotumde bi sertlik hissettim evet bu herkesin konuştuğu içeridekileri öldürdüğünü sandığımız bir zenciydi, yarragi ise 35cmlik bir kobraydi insanları öldürdüğü doğruydu çünkü sabaha kadar arka gotumu parcalamisti ve ben zevkten adeta ölmüştüm kızlar ise fareleri yakalayan makine sandığımız iki başlı şarjlı dildo ile kendilerinden geçmişti arif ise farelerle birlikte sabaha kadar otuzbir çekerek iliklerine kadar boşaltmıştı, sana ne kadar teşekkür etsek az..

teşekkürler joker <3

Rezerved

Yazar öldü mü

geldim beyler. gündüzleri uyuyorum uyku düzenim bozuk o yüzden yeni uyandım. başlıyorum birazdan anlatmaya toplanın.

Hadi aq.

başlasana artık amk

bunun üzerine düşünmem gerekliydi. asuyu oraya zütüremezdik. o yüzden biz mahzene inerken, birileri onunla burda kalmalıydı.

mahzene inme fikrim çoğunlukla reddedildi. özellikle de buse karşı çıktı. gördüklerinden sonra oraya inmemek istemesini anlayabiliyorum. herkes korkuyordu. orası gece kabuslarımıza giriyordu. aradan 20 yıl geçmesine rağmen hala mahzen kelimesini duyduğumda tüylerim diken diken oluyor. o derece etkilemişti bizi.

buse: mahzene inmek mi? sen kendini lider filan mı sanıyorsun. oraya asla inmem.

ben: başka çaremiz yok ve benim fikrim bu.

buse: taktan bir fikir..

elif: buse sakin ol. hepimiz burdan çıkmak istiyoruz, emre yardım etmeye çalışıyor.

buse: yardım etmek mi? sanki bizi öldürmeye çalışıyor gibi geldi bana.

tartışmamızı uzatmamaya karar verdik. bu yüzden mahzene bir süre daha inmeme kararı aldık. bir arada ve güçlü kalmaya çalışıyorduk.

aradan tahminen 5-6 saat kadar bir vakit geçti. bir anda tüm monitörler çalıştı.

bütün ekranlarda yiğit vardı:

yardıma ihtiyacım var. bizi kaçıranlar beni buldu. şu an onlardan gizli bu mesajı size bırakıyorum. bu söylediklerimi duyarlarsa beni öldürürler. mahzene gelin. yardımınıza ihtiyacım var.

Ow shit

umudunu kaybetme panpa http://strawpoll.me/4893673/r

mahzene inmeliydik. yiğit çıldırıp mahzene gitmeden önce kararları o verirdi ve kararları genelde hep doğru kararlar olurdu. şimdi ise mahzene inmemizi istiyordu. ona güvenmeliydik.

ben: oylama yapalım. inmek isteyenler elini kaldırsın.

buse dışında herkes elini kaldırdı. asunun bile küçücük eli havadaydı.

buse: ben burda kalırım. oraya hiçbir güç beni indiremez.

dila: tek başına kalman güvenli değil.

buse: oraya inmekten daha güvenli.

buse gelmemeye karar verdi. onu bırakmak istemiyordum ama ikna olması mümkün değildi. geri kalanlar hep beraber inecektik. asu dahil. beraber olduğumuzda güçlü oluyorduk, bunu kaç kere kanıtlamıştık. ayrıca asuyu bırakmak istemiyordum. onun başına bişey gelirse kendimi suçlardım çünkü. beraber olucaktık ve birbirimizi koruyacaktık.

bize yeticek kadar yiyecek konservesi ve su şisesini yanımıza aldık.

dila: hadi allah yardımcımız olsun

buse bize acıyarak bakıyordu. ölüme gidiyormuşuz gibi. bunu sezebiliyordum.

mahzenin kapısını açtım.

önümüzde uzun bir merdiven vardı.

devam lan devam

Yavas salla amk

merdivenden inmeye başladık. çok karanlıktı önümüzü göremiyorduk.

elif kısık sesle: emre en öndesin değil mi?

ben: evet. basamaklara dikkat edin.

elif: bişey görürsen söyle.

böyle ara sıra konuşarak, korka korka, hiçbirşey görmeden uzun bir merdiven indik.

sonunda merdiveni bitirmiştik.

önümüzde dev duvarlarıyla, şişelenmiş ve fıçılanmış binlerce şarap vardı. içleri doluydu.

yürümeye başladık. çok karanlıktı ama her fıçının üzerinde bir mum vardı. aslında tam olarak mum diyemem. sönmeyen ve farklı bir maddeden yapılmış bir mumdu. fazla aydınlatamıyordu. heryer hala karanlık ve loştu. ama bu ışıklar sayesinde az da olsa önümüzü görebiliyorduk.

sağımızda ve solumuzda şişelenmiş ve fıçılanmış şaraplar varken biz de onların ortasındaki yoldan ilerliyorduk.

arif şarap şişelerinden birini eline aldı. çok tozluydu. üzerinde tozu sildi.

şarap şisesinin üzerinde Massandra yazılıydı.

arif: bu çok eski. bilirsiniz şarap yıllandıkça değerlenir. 1775 yılında yapılmış. yani tam 219 yıllık. ne kadar değerli olduğunu tahmin edemiyorum.

ilerlemeye devam ettik.